dinsdag in week 19 door het jaar
Wat denken jullie? Als iemand honderd schapen bezit en een daarvan dwaalt af, zal hij er dan niet negenennegentig in de bergen achterlaten en op weg gaan om het afgedwaalde dier te zoeken? Als het hem lukt het te vinden, dan zal hij zich, dat verzeker Ik jullie, over dat ene meer verheugen dan over de negenennegentig andere die niet afgedwaald waren. Zo is het ook bij jullie Vader in de hemel: Hij wil niet dat een van deze geringen verloren gaat.’
Alles concentreert zich op dat ene schaap, alsof de anderen gewoon niet bestaan voor de Herder. Misschien bekruipt iemand een gevoel van medelijden met die andere schapen, die negenennegentig, die nu niet zoveel aandacht krijgen. Toch is dat ten onrechte: wanneer ze hun Herder zich zo druk zien maken om dat ene weggelopen schaap, gaat er bij hen misschien een licht op: 'Dat zou Hij dus voor ieder van ons over hebben.' In de nood leer je je vriend kennen. In de nood van dat ene verloren schaap waarop alle zorg van de Herder zich concentreert, leren alle niet verdwaalde schapen hun Herder kennen, hoe Hij er altijd voor hen is. De noodsituatie haalt uit de Herder naar boven wat er altijd al in zat, maar wat pas dan geopenbaard wordt.
Aan ons om met het hart van de Vader, in eenheid met de Zoon, hen te beminnen die vervreemd zijn van God. We zijn immers beeld van God, en als God naar de van Hem vervreemde kinderen toegaat, dan moeten wij dit ook. Maar zoals Hij: nederig, barmhartig, alles gevend, liefdevol.
Laten we niet en nooit vergeten dat we gezonden zijn naar de wereld. Jezus is het licht in de wereld, en wij moeten dit licht belichamen. Dus laten we in beweging komen, opstaan, de wereld omarmend.
Christen zijn, katholiek zijn, mag zich niet beperken tot engagement binnen de eigen kerkgemeenschap. Wij worden de wereld in gezonden. Om Gods liefde aan te bieden, om deze liefde te zijn. Met een bijzondere genegenheid voor hen die de weg kwijt zijn en voor al wat broos en arm is.
En laat ons nooit vergeten dat we zelf ook dat verloren gelopen schaap kunnen zijn. Als dat zo is: open je hart voor Christus, én je vriendenkring. En laat je beminnen. Liefde geneest.
Alles concentreert zich op dat ene schaap, alsof de anderen gewoon niet bestaan voor de Herder. Misschien bekruipt iemand een gevoel van medelijden met die andere schapen, die negenennegentig, die nu niet zoveel aandacht krijgen. Toch is dat ten onrechte: wanneer ze hun Herder zich zo druk zien maken om dat ene weggelopen schaap, gaat er bij hen misschien een licht op: 'Dat zou Hij dus voor ieder van ons over hebben.' In de nood leer je je vriend kennen. In de nood van dat ene verloren schaap waarop alle zorg van de Herder zich concentreert, leren alle niet verdwaalde schapen hun Herder kennen, hoe Hij er altijd voor hen is. De noodsituatie haalt uit de Herder naar boven wat er altijd al in zat, maar wat pas dan geopenbaard wordt.
Aan ons om met het hart van de Vader, in eenheid met de Zoon, hen te beminnen die vervreemd zijn van God. We zijn immers beeld van God, en als God naar de van Hem vervreemde kinderen toegaat, dan moeten wij dit ook. Maar zoals Hij: nederig, barmhartig, alles gevend, liefdevol.
Laten we niet en nooit vergeten dat we gezonden zijn naar de wereld. Jezus is het licht in de wereld, en wij moeten dit licht belichamen. Dus laten we in beweging komen, opstaan, de wereld omarmend.
Christen zijn, katholiek zijn, mag zich niet beperken tot engagement binnen de eigen kerkgemeenschap. Wij worden de wereld in gezonden. Om Gods liefde aan te bieden, om deze liefde te zijn. Met een bijzondere genegenheid voor hen die de weg kwijt zijn en voor al wat broos en arm is.
En laat ons nooit vergeten dat we zelf ook dat verloren gelopen schaap kunnen zijn. Als dat zo is: open je hart voor Christus, én je vriendenkring. En laat je beminnen. Liefde geneest.
Dat is wat wij moeten doen, Kris, dat is missionair zijn, dat is het evangelie brengen in de wereld, dat is Jezus geven aan elke medemens, hoever deze ook vervreemd kan zijn van God. En dat is een taak voor elke christen!
BeantwoordenVerwijderenEn nu mijn eigen woordje voor vandaag:
De deuteronomist houdt het volk de moed voor van de voorvaderen, met name die van Jozua die indertijd het volk binnenvoerde in het beloofde land. Jozua krijgt van Mozes de opdracht: ‘Wees sterk en vol moed, de Heer gaat voor u uit, Hij zal met u zijn, wees dus niet bang’. Dat schrijft de deuteronomist in tijden waar ballingschappen schering en inslag waren. We zijn rond 600 vóór Christus. In 589 wordt Juda weggevoerd naar Babylon en wordt de tempel verwoest. De deuteronomist herleest in deze veranderde tijden de woorden van Mozes aan Jozua. Ook nu moet niet gevreesd worden. God is met Zijn volk, Hij laat het niet in de steek.
Jezus is daar ook van overtuigd. Ware grootheid bestaat voor Hem in kleinheid. De grootste in Gods Koninkrijk is een kind, dat weet te vertrouwen op zijn papa; voor Jezus is dat Zijn Abba. Jezus is dat Kind dat helemaal leeft in afhankelijkheid van en in vertrouwen op Zijn hemelse Vader. Niemand zal het Rijk van deze hemelse Vader binnengaan als hij of zij niet vertrouwt – zoals Jezus – op God. Kleinen moeten we dan ook niet minachten. Dat gebeurde in Jezus’ tijd maar al te vaak. Denk aan de leerlingen die de kinderen weg wilden sturen. Kinderen waren onvolwassen en konden de Thora dus niet onderhouden. Daarom waren ze van geen tel. Jezus ziet dat anders: ‘Ze hebben engelen in de hemel die voortdurend het gelaat van de Vader aanschouwen’. Jezus zelf is ook zo’n kind. Hij leeft altijd diep verbonden met Zijn Vader. Wie zo verbonden leeft met God, kan ook niemand verloren zien gaan. Jezus gaat op zoek naar dat ene schaapje dat van de kudde weg is geraakt. Wie zoals Jezus met God leeft, leeft ook voor de mensen, zelfs voor de geringste, want voor God is iedereen belangrijk.
En laat ons nooit vergeten dat we zelf ook dat verloren gelopen schaap kunnen zijn. Als dat zo is: open je hart voor Christus, én je vriendenkring. En laat je beminnen. Liefde geneest.
BeantwoordenVerwijderenOphouden dus met kijken naar de ander wat die verkeerd doet. Maar je dankbaar overgeven aan Christus die ook jou liefheeft door de ander heen.
Misschien is dat wel wat wij het hartste nodig hebben. Dat inzicht dat wij het niet zijn de die wereld op onze manier moeten redden.
De belangrijkste zin die ik lees in bovenstaande tekst is : "Liefde geneest" . Liefde van mensen; Liefde van God. Liefde is wellicht het enige dat diepe wonden geneest en moed geeft om verder te leven..
BeantwoordenVerwijderenIk heb het "aangenaam" druk voorlopig (ik woon nl aan de zee)!Toch tracht ik trouw te zijn aan mijn meditatie en gebed ! Als een kind kijkend naar "De Vader" ... om Zijn Liefde door te geven aan allen ...ongelovigen ,zoekenden en gelovigen !!!Zonder "DE HERDER"zou het moeilijk zijn ! Dank aan allen en "JA" LIEFDE geneest !
VerwijderenIn deze tijd waarin zoveel gebeurt wat wij als mens niet meer in de hand hebben geven mij deze woorden kracht, die Daniël aanhaalt: “God is met Zijn volk”. Hij laat ons niet in de steek. Daar blijf ik op vertrouwen.
BeantwoordenVerwijderenAls laatste zin van Danël hierboven geschreven onthoud ik : "Wie zoals Jezus met God leeft, leeft ook voor de mensen, zelfs voor de geringste, want voor God is iedereen belangrijk."
BeantwoordenVerwijderenVincent de Päul en zoveel anderen zegden dit ook !
Jezus,leef in ons !