zaterdag in week 21 door het jaar
Lieve mensen,
vanuit het evangelie van vandaag zou ik het volgende willen voorstellen: neem voor jezelf eens een blaadje papier en noteer enkele zaken waar je echt goed in bent, en wel in het licht van je leven als christen.
Doorgaans praten we niet graag met anderen over dingen waar we denken goed in te zijn. Daarom hoeft ook niemand dit papiertje onder ogen te krijgen.
Doe het letterlijk op papier, of maak de oefening in je hoofd; 't is mij gelijk.
Dit eenmaal gedaan: laten we dan eens nagaan in hoeverre wij deze dingen werkelijk benutten voor de opbouw van Gods Rijk, de Kerk, de samenleving.
Bedoeling is, zo leert ons het evangelie van vandaag, dat we onze talenten niet begraven. Daar heeft niemand iets aan, en we zouden voorbij gaan aan onze roeping. Een talent is ons door God geschonken met de bedoeling doorheen ons ja-woord aan Hem Gods Rijk mede op te bouwen.
Wie dit laatste niet doet … jammer.
Dit is een verantwoordelijkheid die we zelf dragen. Maar we dragen in deze ook verantwoordelijkheid naar elkaar toe. Er kunnen namelijk heel wat redenen zijn dat mensen hun gekregen talenten niet of nauwelijks benutten. Je bent verlegen, in het verleden ben je vaak afgebroken, je geloof in jezelf is klein, je durft je niet te geven, je bent depressief, of je vraag je zelfs af of je wel talenten in je draagt, enz.
Kerk zijn betekent (ook) elkaar zo nabij zijn dat we het beleven van onze talenten bij elkaar stimuleren, op welke wijze ook. Ouders en opvoeders kunnen hierin een zeer belangrijke rol spelen. Maar eigenlijk dragen we met z'n allen deze verantwoordelijkheid naar allen toe. Ook naar anders- of niet gelovigen.
Bedoeling is dat we zo'n samenzijn scheppen dat het beste in ieder van ons naar boven kan komen, en beleefd kan worden.
Emanuel Levinas (Frans Joods filosoof uit de vorige eeuw) leert ons dat de ander zin geeft aan mijn bestaan. Doorheen zijn aanwezigheid appeleert de ander mij tot een zekere beweging van liefde. De ander roept in mij op hem lief te hebben. En hoe we dit ook concreet invullen, in deze beweging zullen we onze talenten ontdekken.
Levinas schrijft de ander ook dikwijls met een hoofdletter. In de Ander namelijk, openbaart God zich die vraagt lief te hebben, en dienen wij dus God.
Als christen mogen we ook stellen dat het God zelf is die in ons in Christus de genade verleent lief te hebben. Dus Hij roept op in de ander, maar Hij geeft ons ook de genade te kunnen liefhebben. God in ander, en God in mezelf, zowel in de oproep als in het handelen. Prachtig toch.
Alles spreekt van God.
Enfin, laten we onze talenten niet begraven, maar ze ten diepste benutten.
Misschien nog dit, moesten er mensen zijn die door omstandigheden gekluisterd zijn aan een kamer in een zorgcentrum, of aan hun bed in het ziekenhuis. Aan sommige van onze bewoners in het Woonzorgcentrum waar ik werk, spreek ik wel eens over dit evangelie wanneer ze hun lijden uitspreken 'niets meer te kunnen'.
Pas op, je moet dit lijden niet onderschatten. Het is een dagelijkse confrontatie die niet min is.
Als bewoners gelovig zijn spreek ik met hen wel eens over de zin van het gebed; het bidden voor Kerk en wereld. Misschien is het in deze fase van hun leven wel een talent dat God hen bieden wilt, meer en anders dan in de tijd tijdens hun 'actief' leven. En dan bidden we samen; voor vrede in de wereld, voor hun kinderen en kleinkinderen, voor de Kerk, enz... Het is niet opvallend, maar oh zo belangrijk.
Dit wou ik nog even kwijt.
Een mooie zaterdag voor ieder van u, onder een stralende zon.
kris
vanuit het evangelie van vandaag zou ik het volgende willen voorstellen: neem voor jezelf eens een blaadje papier en noteer enkele zaken waar je echt goed in bent, en wel in het licht van je leven als christen.
Doorgaans praten we niet graag met anderen over dingen waar we denken goed in te zijn. Daarom hoeft ook niemand dit papiertje onder ogen te krijgen.
Doe het letterlijk op papier, of maak de oefening in je hoofd; 't is mij gelijk.
Dit eenmaal gedaan: laten we dan eens nagaan in hoeverre wij deze dingen werkelijk benutten voor de opbouw van Gods Rijk, de Kerk, de samenleving.
Bedoeling is, zo leert ons het evangelie van vandaag, dat we onze talenten niet begraven. Daar heeft niemand iets aan, en we zouden voorbij gaan aan onze roeping. Een talent is ons door God geschonken met de bedoeling doorheen ons ja-woord aan Hem Gods Rijk mede op te bouwen.
Wie dit laatste niet doet … jammer.
Dit is een verantwoordelijkheid die we zelf dragen. Maar we dragen in deze ook verantwoordelijkheid naar elkaar toe. Er kunnen namelijk heel wat redenen zijn dat mensen hun gekregen talenten niet of nauwelijks benutten. Je bent verlegen, in het verleden ben je vaak afgebroken, je geloof in jezelf is klein, je durft je niet te geven, je bent depressief, of je vraag je zelfs af of je wel talenten in je draagt, enz.
Kerk zijn betekent (ook) elkaar zo nabij zijn dat we het beleven van onze talenten bij elkaar stimuleren, op welke wijze ook. Ouders en opvoeders kunnen hierin een zeer belangrijke rol spelen. Maar eigenlijk dragen we met z'n allen deze verantwoordelijkheid naar allen toe. Ook naar anders- of niet gelovigen.
Bedoeling is dat we zo'n samenzijn scheppen dat het beste in ieder van ons naar boven kan komen, en beleefd kan worden.
Emanuel Levinas (Frans Joods filosoof uit de vorige eeuw) leert ons dat de ander zin geeft aan mijn bestaan. Doorheen zijn aanwezigheid appeleert de ander mij tot een zekere beweging van liefde. De ander roept in mij op hem lief te hebben. En hoe we dit ook concreet invullen, in deze beweging zullen we onze talenten ontdekken.
Levinas schrijft de ander ook dikwijls met een hoofdletter. In de Ander namelijk, openbaart God zich die vraagt lief te hebben, en dienen wij dus God.
Als christen mogen we ook stellen dat het God zelf is die in ons in Christus de genade verleent lief te hebben. Dus Hij roept op in de ander, maar Hij geeft ons ook de genade te kunnen liefhebben. God in ander, en God in mezelf, zowel in de oproep als in het handelen. Prachtig toch.
Alles spreekt van God.
Enfin, laten we onze talenten niet begraven, maar ze ten diepste benutten.
Misschien nog dit, moesten er mensen zijn die door omstandigheden gekluisterd zijn aan een kamer in een zorgcentrum, of aan hun bed in het ziekenhuis. Aan sommige van onze bewoners in het Woonzorgcentrum waar ik werk, spreek ik wel eens over dit evangelie wanneer ze hun lijden uitspreken 'niets meer te kunnen'.
Pas op, je moet dit lijden niet onderschatten. Het is een dagelijkse confrontatie die niet min is.
Als bewoners gelovig zijn spreek ik met hen wel eens over de zin van het gebed; het bidden voor Kerk en wereld. Misschien is het in deze fase van hun leven wel een talent dat God hen bieden wilt, meer en anders dan in de tijd tijdens hun 'actief' leven. En dan bidden we samen; voor vrede in de wereld, voor hun kinderen en kleinkinderen, voor de Kerk, enz... Het is niet opvallend, maar oh zo belangrijk.
Dit wou ik nog even kwijt.
Een mooie zaterdag voor ieder van u, onder een stralende zon.
kris
St. Paulus vraagt ons de broederliefde nog meer te beoefenen dan we nu al doen. Voel je niet overvraagd. Paulus zegt eigenlijk dat we het al doen, mekaar beminnen. Alleen vraagt hij: Hou er niet mee op, doe het nog meer. Is die liefde niet het bezit dat de Heer aan Zijn dienaars toevertrouwt? Elk krijgt iets. Geen mens die geen liefde heeft ontvangen. De een krijgt er meer dan de andere: vijf talenten, twee talenten, een talent. Niemand mag echter denken: ik heb niet veel, ik kan niet veel, ik stop me weg in de grond of in een hoekje. Beste broeders en zusters, allemaal hebben wij van God een hart ontvangen om te beminnen. Het kan zijn dat je oud wordt en niet veel meer kunt doen. Maar ook dan behoud je een hart dat lief kan hebben. En handen die zich kunnen vouwen in gebed voor Kerk en wereld, voor je broers en zussen veraf en dichtbij. Stop je liefde niet in de grond. Zing, lach, vecht, werk, bemin en bewonder.
BeantwoordenVerwijderenVandaag gedenkt onze Belgische Kerkprovincie de H. Maagd Maria als Moeder en Middelares van genade. De genade is Jezus. Maar die Jezus komt tot ons door Maria. Maria bemiddelt de genade. Op het eerste grafmonument van de zalige priester Poppe stond een Calvarieberg met Maria die uit Jezus’ geopend hart de genade en de liefde opvangt en ze met haar andere hand doorgeeft aan de priester Johannes. Dat is mooi. Maria geeft ons Jezus. De priester die Jezus vertegenwoordigt, mag uit Maria’s hand de liefde van haar Zoon ontvangen en doorgeven. Elk woord dat de priester tot ons richt, elk sacrament dat hij bedient, is een stukje genade voor ons, een brokje Godsliefde. Jezus hield niets voor zichzelf. Onder het kruis werden Zijn kleren – het enige wat Hij had – door de soldaten onder elkaar verdeeld. Jezus had alleen nog Zijn moeder. Ook die schonk Hij weg aan de priester Johannes, dus aan ons allemaal. Maria is onze Moeder die voor ons bidt onder het kruis van haar Zoon, ook onder het kruis van elk van ons. Maria zit tussen de leerlingen in het cenakel en vraagt voor ons de H. Geest. De H. Geest is de voort stromende liefde van God. Door de H. Geest kunnen en mogen wij onze broeders en zusters beminnen. Dat is het waar het uiteindelijk op aankomt. Dat is ons talent dat de wereld beter maakt, onszelf beter maakt en de anderen beter maakt. Zo werkt God. En dat kwam Jezus ons brengen: de liefde van God.
Het verhaal van diegene die een talent krijgt begrijp ik maar al te goed. Het is het verhaal van diegene die niet durft te geloven in zichzelf en daarom verbergt wat hij wel heeft en wat hij wel kan.
BeantwoordenVerwijderenDaarom zou ik een ander verhaal verwachten. Nl. dat van een meester die diegene prijst die de minst begaafde is; hem prijst omdat hij zijn talent verbergt ...wellicht uit schrik.
En die met zijn vijf of zijn twee talenten ter verantwoording roept omdat hij niet eerst en vooral de persoon met maar een talent aangemoedigd en gesteund hebben
Marie-Roos, mij bekroop dezelfde gedachte. Waarom die man zo verschrikkelijk afstraffen omdat hij zó bang was om dat talent te verliezen dat hij het veiliger vond om dat te begraven. Deze man had dat inzicht misschien niet, Ik vind deze handelwijze niet liefdevol. Help hem dan om meer zelfvertrouwen te krijgen. Soms begrijp ik die parabels ook niet.
Verwijderenmarie-rose, roosje, ik denk dat je het zo kan zien: door niet dát wat in je vermogen ligt (je talenten) te gebruiken voor de ander, voor het uitdrukken van liefde, maak je geen contact met het Koninkrijk Gods dat in ons is, je voedt dan je eigen ziel niet met liefde (levinas). het zal angst zijn, het zal misschien gebrek aan zelfvertrouwen zijn, maar uiteindelijk sta je met lege handen voor God. en dan denk je 'wat heb ik nou gedaan met mn leven?' en dan is er wroeging (tandengeknars). Jezus wil ons waarschuwen daarvoor.... je kunt het uiteindelijk alleen maar zelf doen: stap over je angsten en behoefte aan controle heen, wees moedig, leef het leven wat je gegeven is, leef de liefde!
VerwijderenKris,blij te vernemen dat u in een VZW begesterend spiritueel en gelovig , bewoners heel nabij bent! Ik ben nu al 8 jaar in engelendale te Brugge en begrijp zo heel goed dat je de talenten die je hebt niet moet begraven maar , als het mogelijk is,fructifieren voor de Ander,het Rijk Gods wereldwijd uitstralen door de kracht van Jezus en Maria Middelares,en de Geest, als de gezondheid het toelaat !Grote dank daarom !Als je 90 bent zoals ik nu , dan kan ik dat maar proberen! Daarom maak ik het stil in mij en laat Hem fluisteren !!
BeantwoordenVerwijderenOok blij dat u Levinas aanhaalde! voor mij is er één zin die mij bijblijft:"Dieu dit:Jesuis présent dans mon ABSENCE ..."
100.000x superdank !