dinsdag in week 3 vasten
Op de vraag van Petrus hoe dikwijls men moet vergeven, antwoordt Jezus: 'Niet tot zevenmaal toe, zeg Ik je, maar tot zeventig maal zeven.'
Waar mensen elkaar vergeven, waar verzoening plaatst vindt, daar wordt terug veel mogelijk. Het heeft iets feestelijks. Wat stuk was is immers hersteld en de gevolgen zijn alleen maar van goede aard: vrede, vreugde, eenvoud, gemeenschap.
Het goede nieuws is dat we als christenen dit niet alleen hoeven te doen. We mogen vergeving schenken in Jezus' naam. Dat wil zeggen: vanuit zijn aanwezigheid en genade in ons. Geheel alleen, los van Hem, zou het veel moeilijker zijn. Koppigheid, hoogmoed, hardheid,… zijn dikwijls remmingen die ons weerhouden te kunnen vergeven. Jezus wil en kan ons hier van bevrijden en ons tot mensen maken die werkelijk tot vergeving kunnen komen. Maar Hij vraagt dat we ons schenken aan Hem, opdat Hij kan doen wat Hij wilt doen, namelijk ons bijstaan met zijn genade. Laten we ons openen voor Hem, onze hoogmoed afleggen, Hem binnen laten. En echt hoor, dan wordt er veel mogelijk. Ook vele dingen die we als niet mogelijk achtten.
Wie voor zichzelf toch vaststelt dat hij moeilijk kan vergeven of daden van verzoening kan stellen, ook al probeert hij dat in naam van de Heer te doen, is het goed dat hij deze weg van groei biddend bewandelt. En dat bedoel ik zeer concreet: dagelijks gebed, met vooral veel aandacht voor stilte; in leegte verwijlen bij de Heer, innerlijk kijkend naar Hem, je armoede aanbiedend, smachtend naar zijn liefde. Dagelijks dus, met een gezonde discipline, een waarachtige trouw, en zo hartelijk mogelijk. Met je hart dus bij de Heer zijn, eenvoudig een eerlijk, je richtend naar Hem diep in jezelf.
Hecht ook belang aan de buitenkant: schep een sfeer waar het rustig is en sereen. Maak het wat donker, gebruik eventueel een kaarsje, tracht te knielen, neem een moment dat niemand je kan storen. Tip: vroeg in de ochtend, of zelfs midden in de nacht, zijn zalige momenten om tot innerlijk gebed te komen.
Het gebed is een wonderlijke gave; een sleutel van echte menswording, een weg van verzoening en vrede, een pad dat ons tot vergevingsgezinde mensen maakt.
Probeer deze weg te vinden en te gaan. Echt mooi hoor. En alleen maar goed; voor jezelf, je huisgenoten, je collega’s, de samenleving.
kris
Waar mensen elkaar vergeven, waar verzoening plaatst vindt, daar wordt terug veel mogelijk. Het heeft iets feestelijks. Wat stuk was is immers hersteld en de gevolgen zijn alleen maar van goede aard: vrede, vreugde, eenvoud, gemeenschap.
Het goede nieuws is dat we als christenen dit niet alleen hoeven te doen. We mogen vergeving schenken in Jezus' naam. Dat wil zeggen: vanuit zijn aanwezigheid en genade in ons. Geheel alleen, los van Hem, zou het veel moeilijker zijn. Koppigheid, hoogmoed, hardheid,… zijn dikwijls remmingen die ons weerhouden te kunnen vergeven. Jezus wil en kan ons hier van bevrijden en ons tot mensen maken die werkelijk tot vergeving kunnen komen. Maar Hij vraagt dat we ons schenken aan Hem, opdat Hij kan doen wat Hij wilt doen, namelijk ons bijstaan met zijn genade. Laten we ons openen voor Hem, onze hoogmoed afleggen, Hem binnen laten. En echt hoor, dan wordt er veel mogelijk. Ook vele dingen die we als niet mogelijk achtten.
Wie voor zichzelf toch vaststelt dat hij moeilijk kan vergeven of daden van verzoening kan stellen, ook al probeert hij dat in naam van de Heer te doen, is het goed dat hij deze weg van groei biddend bewandelt. En dat bedoel ik zeer concreet: dagelijks gebed, met vooral veel aandacht voor stilte; in leegte verwijlen bij de Heer, innerlijk kijkend naar Hem, je armoede aanbiedend, smachtend naar zijn liefde. Dagelijks dus, met een gezonde discipline, een waarachtige trouw, en zo hartelijk mogelijk. Met je hart dus bij de Heer zijn, eenvoudig een eerlijk, je richtend naar Hem diep in jezelf.
Hecht ook belang aan de buitenkant: schep een sfeer waar het rustig is en sereen. Maak het wat donker, gebruik eventueel een kaarsje, tracht te knielen, neem een moment dat niemand je kan storen. Tip: vroeg in de ochtend, of zelfs midden in de nacht, zijn zalige momenten om tot innerlijk gebed te komen.
Het gebed is een wonderlijke gave; een sleutel van echte menswording, een weg van verzoening en vrede, een pad dat ons tot vergevingsgezinde mensen maakt.
Probeer deze weg te vinden en te gaan. Echt mooi hoor. En alleen maar goed; voor jezelf, je huisgenoten, je collega’s, de samenleving.
kris
Vastentijd is een oefeningstijd om meer christen te worden en dus radicaal nieuw zoals Jezus nieuw is en zoals Zijn verbond met ons nieuw is. Reeds in het O.T. vroeg men om Gods barmhartigheid. Azarja doet dat in de eerste lezing ook. Petrus vraagt als woordvoerder van de Kerk of 7 maal vergeven genoeg is. 7 is een volmaaktheidsgetal. Het betekent dus: altijd. Jezus doet er nog een schep boven op: Neen, niet 7 maal, maar 70 maal 7 maal. Dat betekent dus: oneindig. Jezus wil ons zo nieuw en zo goed als de Vader in de hemel goed is. Zijn parabels zullen ons dan ook vaak ergeren. Dat is ook zo bedoeld, om ons na te doen denken. Zaterdag schreef hier iemand dat die goede vader zijn trouwe oudste zoon toch wel had mogen bedanken. Maar Jezus wil juist zeggen dat die oudste altijd bij zijn Vader is en al bezit wat de Vader heeft, maar dat hij nu blij zou moeten zijn als de verloren jongste veilig en wel terug is. De parabel vandaag geeft ook ergernis. De eerste dienaar had een onmogelijke schuld, zoveel als het bruto nationaal product van het hele land misschien. Hoe had hij het zover laten komen? Wellicht als minister bij de koning de staatsschuld uit de hand hebben laten lopen door een slecht beheer. Maar de koning scheldt hem alles kwijt. Dan laat hij echter een ander die hem een peulschil schuldig is - hoewel het toch gaat om 100 denaries, d.i. een derde van een jaarloon - gevangen zetten. En als de koning dat hoort, verdwijnt ineens zijn aanvankelijke barmhartigheid. Hij laat hem in de gevangenis zetten tot hij alles betaald zal hebben. Dat kan hijnatuurlijk nooit meer. Dit is een beeld van de hel. Jezus' parabels gaan altijd over hier, maar ook over datgene wat ons te boven gaat en ons wacht: ofwel de hemel of de hel. Dat schokt ons, maar Jezus wil ons radicaal goed, zoals Hij dat is in navolging van Zijn Vader in de hemel. Hebben wij dan zo'n grote schuld? Elke zonde, hoe klein ook, is een kaakslag aan de grote koning die God is. Een koning toen was zowel de wetgevende als de rechterlijke en uitvoerende macht tegelijk. Een koning een slag in het gezicht geven was toen veel erger dan nu, het was majesteitsschennis. Dat doen wij ook aan God als we zelfs maar in het kleinste van Hem afvallen. Maar Hij is wel barmhartig, zo barmhartig dat Hij ons alles kwijtscheldt als wij Hem erom vragen. Daarom moeten wij dat ook doen voor onze medemensen: niet 7 maal, niet altijd, maar 70 maal 7 maal, oneindig. Dat kunnen we nooit. Het is een groeien, het is vooral een ontvangen in genade. Vader, vergeef ons onze schuld zoals ook wij vergeven hebben (!) aan ieder die ons iets schuldig was. Zo staat het in de versie van het Onze Vader bij Mattheus: zoals wij vergeven HEBBEN. Trouwens, er is ook nog iets van een erfschuld, de gevolgen van de zonde. Ook die heeft God ons kwijtgescholden in ons doopsel. Toen werden we zo blank als wol, zo wit als verse sneeuw. Laten wij de Heer de genade vragen om dat altijd te blijven of opnieuw te worden: Schep in mij een zuiver hart, mijn God, geef mij weer een vastberaden geest (psalm 51).
BeantwoordenVerwijderenHoeveel geduld moet ik opbrengen met de lompheid, brutaliteit, bekrompenheid en het egoïsme en egocentrisme en onrecht van anderen ?
BeantwoordenVerwijderenJezus zegt : Bovenal bemin God met geheel uw hart en al uw krachten. Bemin uw naaste zoals uzelf. Bemin uw vijanden en bidt voor hen.
Ook in het boeddhisme is er geen grond voor woede, kwaadheid, ongeduld... Woede straft zichzelf. Onze gehechtheid houdt het rad draaiend van eindeloos lijden.
En wat zegt de Islam over vijanden en vergeving ?
VerwijderenEn wat zeggen gelovige Joden in Israël (in oorlog) ?
VerwijderenAlweer een oprecht "dankjewel "voor deze troostende woorden Pr; Daniël en Kris ! k
BeantwoordenVerwijderenKijk dat is voor mij 't moeilijkste in mijn leven "OPRECHT "vergeten en vergiffenis schenken
Ik maak zéker ook fouten maar waar blijft 't respect voor jezelf (ook onszelf beminnen ) als je zo vernederd wordt?
Ja ... niet aanstonds... maar toch met Zijn Kracht en Zijn Liefde door dagelijks gebed en meditatie lukt 't me ! Dan komt er een Vreugde en een Vrede die alleen met Gods Kracht mogelijk is !Ik zoek dan waarom die persoon zo handelt ...dikwijls is die zelf héél ongelukkig !
Mooi!!
BeantwoordenVerwijderen