29 april - Catharina van Siëna

OVER DE NEDERIGHEID VAN HET HART

Vandaag zegt Jezus: ‘Ik loof U, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat U deze dingen voor wijzen en verstandigen verborgen hebt gehouden, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld. Ja, Vader, zo heeft het U behaagd.’

Wanneer Jezus hier spreekt over 'eenvoudige' mensen, bedoelt Hij niet mensen die geen studie hebben genoten, zonder diploma's of met een zogenaamd laag IQ. Als Hij het heeft over 'wijzen en verstandigen', doelt Hij niet op mensen die succesvol zijn in het leven, met universitaire graden, hoogopgeleiden, noch op theologen of zij die hoge posities bekleden in de Kerk.

De 'wijzen' waar Jezus naar verwijst, zijn zij die zichzelf als verstandig beschouwen los van hun Schepper. Ze zitten als het ware op de troon van God en menen dat ze Hem niet nodig hebben. Ze leven en handelen vanuit hun eigen ego, los van de Vader. Ze zijn hoogmoedig, zelfvoldaan, arrogant, trots.

De 'eenvoudigen' waar Jezus vandaag over spreekt, zijn zij die de kunst verstaan zich te buigen voor de Allerhoogste, in diepe aanbidding van hun Schepper, wetende dat alle wijsheid en redding van Hem komt, zich bewust van de inwoning van de Vader door de Zoon diep in de ziel van de mens. Van daaruit mag de mens dan leven, puttend uit de oneindige goedheid van God, om bezield door Hem Zijn liefde te uiten in het dagelijks leven.

Een gezond verstand, een trouw en standvastig gebedsleven, en een duidelijke keuze voor het evangelie zijn drie sleutels om als gelovige 'eenvoudig' door het leven te gaan; opgewekt en welgemoed, de Heer aan je zijde, Hem met je meedragend, levend vanuit Hem.

Laten we bidden

Vader,
geef ons – in Christus –
een hart dat eenvoudig is,
bereid U welkom te heten,
beschikbaar Hem te dragen.
Neem alle hoogmoed uit ons weg
en leer ons de weg
van uw kindschap te gaan.
In Christus’ naam.
Amen.

Geliefde mensen, laten we vandaag oprecht en eenvoudig Gods lied van liefde zingen in alles wat we doen.
Zegen over deze nieuwe week.
Van harte, kris

---

Vragen om mee op weg te gaan.

Ervaar ik geloof als een levendig gebeuren in mijn hart, of is het slechts een activiteit die plaatsvindt in mijn hersenpan?

Ben ik bereid om in mijn leven diep te buigen voor de Allerhoogste, in de overtuiging dat ik geroepen ben om van Hem te ontvangen en vanuit Hem te leven?