donderdag in week 20 door het jaar

In de parabel die we vandaag te horen krijgen richten we ons even op dat ene feit van die man die wel naar het bruiloftsfeest gekomen was, maar er zich niet op had gekleed. Waarop de koning de man liet buitenzetten, in ‘de uiterste duisternis’, zoals het er staat.

Wanneer wij ’s morgens opstaan kiezen wij die kleding om aan te trekken waar we ons goed in voelen, of die we nodig hebben in de opdracht die we die dag te vervullen hebben. Het is een dagelijks ritueel dat we spontaan doen, en waar we ons verder geen vragen bij stellen.

Een christen zou met dezelfde vanzelfsprekendheid zich ieder morgen moeten kleden met de liefde van Christus; met Christus zelf. Om in alles wat hij doet en laat deelnemer te zijn aan Gods feestmaal: het leven u gegeven.

Deelnemen aan Gods feestmaal, of christelijk gesproken: je leven omarmen, vraagt als christen een welbepaald engagement: namelijk leven vanuit je verbondenheid met Christus, je kledend in zijn liefde, ieder en alles beminnend vanuit Christus’ inwoning.

Wanneer je je bewust niet kleedt met deze liefde zul je nooit deelgenoot kunnen zijn van Gods feest. In zekere zin zul je een vreemde blijven; vervreemd van God, vervreemd van de eigenlijke bedoeling van je leven, vervreemd dus van je roeping, en in de diepte ook vervreemd van je medemens.

Het gaat er om onze diepste roeping te volgen: ingaan op het feest, én ons kleden met de liefde van de Heer. Dan zal het feest ten diepste feest zijn.

Bid en heb lief.

Ora et labora.

Kleed je in liefde, en ontmoet in de ander Christus die vraagt bemind te worden.

Ontdek in ieder mens de zin van je bestaan. Kleed je ernaar, en neem deel aan Gods feest.

kris