vrijdag in week 21 door het jaar
Deze parabel wordt – zeer terecht overigens – gewoonlijk gelezen in het licht van onze ontmoeting met de Heer aan de grens van de aardse tijd met deze van de eeuwigheid. Daar zullen we Hem ontmoeten als verlosser, als rechter, als God die – wanneer we ja zeggen – ons met open armen zal ontvangen, en welkom heten.
Maar we mogen deze parabel ook lezen in het licht van de Heer die dagelijks tot ons komt en bij ons is. Jezus is immers niet enkel toekomst, Hij is ook heden en hier. En het is goed waakzaam te zijn voor Jezus’ dagelijks komen tot ons, waakzaam voor zijn aanwezigheid in ons.
In alles, en doorheen alles, nodigt God uit lief te hebben. Zijn Zoon, die Hij met al zijn liefde in onze ziel heeft gebaard, kan en zal ons de genade schenken ‘ja’ te zeggen op die goddelijke uitnodiging lief te hebben. Maar, nederig als Hij is, wacht Jezus. Hij wacht op onze overgave, aan ons toevertrouwen aan Hem.
Ja, Jezus wacht. In die zin is Hij zelf het beeld bij uitstek van evangelische waakzaamheid. Hij is alert op ons komen naar Hem. En van zodra wij enige neiging vertonen ons te openen voor Hem, zal Hij ons ten diepste vervullen met zijn genade om met ons op weg te gaan.
Maar dit vraagt dus op onze beurt waakzaamheid. In wezen is geloof immers je toevertrouwen aan de Heer. En dit kan alleen maar wanneer je wakker bent voor zijn komen in uw leven.
Geloof is dus ten diepste een gebeuren van alertheid, van wakker zijn, van fris in het leven staan; blij en dankbaar om de Heer die je komt vervullen met zichzelf, om je zo in staat te stellen lief te hebben naar het beeld van de Vader.
Een mooie nazomerse zaterdag voor ieder van u.
kris
Maar we mogen deze parabel ook lezen in het licht van de Heer die dagelijks tot ons komt en bij ons is. Jezus is immers niet enkel toekomst, Hij is ook heden en hier. En het is goed waakzaam te zijn voor Jezus’ dagelijks komen tot ons, waakzaam voor zijn aanwezigheid in ons.
In alles, en doorheen alles, nodigt God uit lief te hebben. Zijn Zoon, die Hij met al zijn liefde in onze ziel heeft gebaard, kan en zal ons de genade schenken ‘ja’ te zeggen op die goddelijke uitnodiging lief te hebben. Maar, nederig als Hij is, wacht Jezus. Hij wacht op onze overgave, aan ons toevertrouwen aan Hem.
Ja, Jezus wacht. In die zin is Hij zelf het beeld bij uitstek van evangelische waakzaamheid. Hij is alert op ons komen naar Hem. En van zodra wij enige neiging vertonen ons te openen voor Hem, zal Hij ons ten diepste vervullen met zijn genade om met ons op weg te gaan.
Maar dit vraagt dus op onze beurt waakzaamheid. In wezen is geloof immers je toevertrouwen aan de Heer. En dit kan alleen maar wanneer je wakker bent voor zijn komen in uw leven.
Geloof is dus ten diepste een gebeuren van alertheid, van wakker zijn, van fris in het leven staan; blij en dankbaar om de Heer die je komt vervullen met zichzelf, om je zo in staat te stellen lief te hebben naar het beeld van de Vader.
Een mooie nazomerse zaterdag voor ieder van u.
kris
Sint Paulus heeft zijn christenen in Thessaloniki de fundamentele beginselen bijgebracht van een God welgevallig leven. Toch kwamen velen nog niet voldoende los van hun heidens verleden. Ik vrees dat in onze tijd, net als in de tijd van Paulus, weer heidense invloeden op komen dagen.
BeantwoordenVerwijderenNochtans, we zijn allen geroepen tot het bruiloftsfeest van Gods Zoon met de mensen. Bij een Oosterse bruiloft in de Oudheid was het hoogtepunt het afhalen door de bruidegom van zijn bruid en de optocht van haar ouderlijk huis naar zijn woning. Daarvoor nodigde hij bruidsmeisjes uit, die met hun lampen zwaaiend, de feestelijke overbrenging van de bruid luister bij moesten zetten. Als de meisjes geen olie meer hadden om hun fakkellappen brandend te houden, was dat eigenlijk een kaakslag voor de bruidegom. Dan viel zijn feestelijke optocht gewoon in het water. En ook de bruidsmeisjes zelf die niet meer met hun brandende fakkellappen konden zwaaien, hadden zichzelf eigenlijk overbodig gemaakt. Ze konden niet meer doen waartoe ze opgeroepen waren. De poort van de bruiloftszaal ging dan ook voor hen dicht. Want het kon lang duren voordat de bruidegom met zijn plichtplegingen klaar was om zijn bruid in een feestelijke stoet naar zijn woning te voeren.
Jezus kan ook lang op zich laten wachten. Of het nu gaat om de verhoring van een gebedsverlangen, of om het ons af komen halen bij onze dood, het kan lang duren. Dat op zich laten wachten is een beeld van ons leven. Wij denken er dan soms ook niet meer aan dat Jezus komt, dat wij naar Zijn bruiloftsfeest mogen van de eeuwigheid. Zullen wij voldoende olie hebben, voldoende geloof, hoop en draagkracht om het uit te houden in deze tijd van wachten? Laten we daarvoor bidden.
Persoonlijk zou ik beide teksten zien als een oproep om alert te zijn in je leven. Je weet niet wat er om de hoek op je wacht. Ook in het spiritueel leven is dat zo. De jaren gaan zo vlug voorbij dat je wel eens te laat zou kunnen beginnen aan de uitbouw van je relatie met God
BeantwoordenVerwijderenHet zou voor mij een dilemma zijn. Houd ik de olie voor mijzelf of deel ik met de ander. Natuurlijk moet ik elke dag opnieuw mijn best doen om mij voor te bereiden en niet te verslappen. Ik zou erop vertrouwen dat ik door goed te doen aan een ander zal ontvangen wat ik nodig heb. Ik denk dan aan mijn moeder die altijd zei als er onverwacht iemand mee wilde eten: “ Dan delen we wat we hebben”. Zij had alles voorbereid maar het liep toch een beetje anders.
BeantwoordenVerwijderenRoosje ,ik sluit me bij jou aan,als er voor mijn familie en vrienden niet genoeg olie is,en de olie is op ,dan vertrouw ik erop de Heer ons Zelf toegemoet komt met Zijn Licht.
BeantwoordenVerwijderenjan van ruusbroecs 'geestelijke bruiloft', een belangrijk mystiek werk uit de 14de eeuw, is volledig gebaseerd op één zin uit de bijbeltekst van vandaag: “Daar is de bruidegom! Kom, ga hem tegemoet.” een aanrader voor wie zich verder wil verdiepen in deze bijbeltekst en in de wijze waarop Christus aanwezig kan komen in ons leven.
BeantwoordenVerwijderenmooie beschouwing kris! dank je