dinsdag in week 21 door het jaar
Vandaag een woordje bij de psalmverzen (uit psalm 139) die we vandaag hoorden.
Heer, U kent mij, U doorgrondt mij, U weet het als ik zit of sta, U doorziet van verre mijn gedachten. Ga ik op weg of rust ik uit, U merkt het op, met al mijn wegen bent U vertrouwd. Geen woord ligt op mijn tong, of U, Heer, kent het ten volle. U omsluit mij, van achter en van voren, U legt uw hand op mij. Wonderlijk zoals U mij kent, het gaat mijn begrip te boven.
Psalm 139 is een prachtige psalm. Je moet hem maar eens in z'n geheel nalezen. In vroegere jaren bad ik deze psalm iedere morgen in alle vroegte. Na een tijdje kende ik hem vanbuiten. En nog steeds bid ik hem met regelmaat; thuis biddend, of gewoon op de fiets of soms zelfs tijdens mijn werk op een ‘vrij’ momentje. Echt een heerlijke psalm, vol diepgang en wijsheid.
De verzen die we vandaag horen gaan over het feit dat God ons met al zijn liefde nabij is, en wel op elke moment, in al ons doen en laten. Hij doorgrondt ons denken, ons handelen, Hij volgt ons, omsluit ons. Zijn kennen wat ons betreft is te groot voor ons begrip.
Het is goed dat we er ons bewust van zijn dat God met ons bezig is. Heel persoonlijk volgt Hij ons op onze weg. Met zeer veel liefde en een ontzaglijk groot geduld wil Hij ons leiden, ons behoeden, ons brengen op de weg die we te gaan hebben. Hij wil ons binnenvoeren, doorheen Christus, in zijn eigen liefde, met de diepe droom dat we deelgenoot worden van die liefde, dat we dragers en uitdragers worden van zijn liefde.
Nooit laat Hij ons los. Zelfs wanneer wij Hem loslaten, ontrouw zijn aan Hem, blijft Hij trouw, blijft Hij in ons geloven, laat Hij ons niet los.
Moge deze gedachte ons vervullen met diep ontzag voor God, voor zijn nabijheid, voor zijn bezig-zijn met ons. Laten we ons aan Hem schenken zoals de klei in de handen van de pottenbakker. Moge we zijn / worden wat Hij met ons voorheeft.
kris
Heer, U kent mij, U doorgrondt mij, U weet het als ik zit of sta, U doorziet van verre mijn gedachten. Ga ik op weg of rust ik uit, U merkt het op, met al mijn wegen bent U vertrouwd. Geen woord ligt op mijn tong, of U, Heer, kent het ten volle. U omsluit mij, van achter en van voren, U legt uw hand op mij. Wonderlijk zoals U mij kent, het gaat mijn begrip te boven.
Psalm 139 is een prachtige psalm. Je moet hem maar eens in z'n geheel nalezen. In vroegere jaren bad ik deze psalm iedere morgen in alle vroegte. Na een tijdje kende ik hem vanbuiten. En nog steeds bid ik hem met regelmaat; thuis biddend, of gewoon op de fiets of soms zelfs tijdens mijn werk op een ‘vrij’ momentje. Echt een heerlijke psalm, vol diepgang en wijsheid.
De verzen die we vandaag horen gaan over het feit dat God ons met al zijn liefde nabij is, en wel op elke moment, in al ons doen en laten. Hij doorgrondt ons denken, ons handelen, Hij volgt ons, omsluit ons. Zijn kennen wat ons betreft is te groot voor ons begrip.
Het is goed dat we er ons bewust van zijn dat God met ons bezig is. Heel persoonlijk volgt Hij ons op onze weg. Met zeer veel liefde en een ontzaglijk groot geduld wil Hij ons leiden, ons behoeden, ons brengen op de weg die we te gaan hebben. Hij wil ons binnenvoeren, doorheen Christus, in zijn eigen liefde, met de diepe droom dat we deelgenoot worden van die liefde, dat we dragers en uitdragers worden van zijn liefde.
Nooit laat Hij ons los. Zelfs wanneer wij Hem loslaten, ontrouw zijn aan Hem, blijft Hij trouw, blijft Hij in ons geloven, laat Hij ons niet los.
Moge deze gedachte ons vervullen met diep ontzag voor God, voor zijn nabijheid, voor zijn bezig-zijn met ons. Laten we ons aan Hem schenken zoals de klei in de handen van de pottenbakker. Moge we zijn / worden wat Hij met ons voorheeft.
kris
Vandaag de heilige Monica. Zeventien jaar lang heeft ze gebeden en geleden voor haar kind Augustinus dat verloren liep. Maar uiteindelijk werd haar gebed verhoord. Augustinus werd een heilige bisschop die het denken van de Kerk en de theologie zelfs nu nog bepaalt. Heer, zie naar alle moeders die bidden voor het geluk van hun kinderen, die lijden onder het dwalen of het verdriet van hun kinderen.
BeantwoordenVerwijderenJa, Jezus heeft het wel erg op de Farizeeën gemunt. Die leiders van Zijn tijd gaan het Rijk Gods dat Hij brengt niet binnen en beletten de toegang ernaar zelfs aan hun medemensen. Zeker, ze betalen tienden bij het verhandelen van allerlei kruidekes, maar wat betekent dat eigenlijk? Dat zou dan in onze tijd gaan om enkele eurocentjes per jaar. Ondertussen nemen ze het niet nauw met datgene waar het eigenlijk om gaat in Gods Wet, en dat is: rechtvaardigheid, barmhartigheid en trouw. Rechtvaardig zijn ze niet, want ze slokken de huizen van de weduwen op (Mc. 12, 38-40); barmhartig zijn ze ook niet, want met hun onmogelijke harde eisen zijn ze ongenadig voor hun medemensen; trouw zijn ze ook niet, want ze steken zelf geen vinger uit naar datgene wat ze anderen voorhouden (Mt. 23, 4), en bovenal, God kan hen eigenlijk weinig schelen. Het gaat hen allemaal om de schone schijn. Ze ziften een verdwaalde mug in een groenten bord met veel tamtam uit, omdat een mug onrein is. Intussen slikken ze een lekker stukje kameelvlees door, maar ook de kameel is een onrein dier (reinheid hangt ergens samen met gespleten en niet - gespleten hoeven). Bekers en schotels blinken ze aan de buitenkant op, zoals zij zichzelf mooi voordoen; vanbinnen zitten echter roof en allerlei ongeoorloofde genotzucht. Als je je van binnen mooi maakt, zal de buitenkant vanzelf volgen. Een mooie les ook voor ons in onze tijd.
BeantwoordenVerwijderenPaulus was indertijd ook zo’n blinde leider. Maar op de weg naar Damascus heeft hij Jezus gevonden. Die heeft hem totaal anders gemaakt. Nu preekt hij Christus, niet met onzuivere bedoelingen, niet dwalend zoals vroeger, want Jezus is werkelijk Gods waarheid. Hij weet dat God zijn hart toetst, hij zoekt geen eerbetuigingen meer van mensen, geeft zich niet af met vleierij, laat zich niet gelden want hij neemt niets van de mensen aan, zelf voorziet hij door tenten te vervaardigen, in zijn eigen levensonderhoud. Heel innig en teder gaat hij om met de mensen. Hij is als een zorgzame moeder, een zachte verpleegster voor haar baby’s. Hij zou graag, zoals Jezus, zijn leven geven aan zijn gelovigen. Zo lief zijn ze hem geworden.
Dit is een mooie boodschap voor ons, priesters, en voor allen die veel met mensen omgaan. Mogen respect en een diepe dankbaarheid al ons doen en laten bepalen.
Ben blij te lezen Kris dat u Psalmen vanbuiten leert,ik doe dat ook al vele jaren en het is zo heerlijk om altijd en overal een psalm te kunnen bidden,in het hart zonder boek.
BeantwoordenVerwijderenZo bid ik dagelijks de dagsluiting van de zondag Psalm 91,elke avond dezelfde,zodat ik die ook in bed kan bidden als ik de gelegenheid in de late avond niet gehad heb.
Heerlijk is het U te loven Allerhoogste Allerhoogste,Uw Naam bezingen wij?Alleluia alleluia
Daniël, dank je om de heilige Monica te vermelden. Zij is het die ons Augustinus gaf. Niet enkel met haar lichaam maar vooral met haar gebed. Laat ons haar daarvoor danken
BeantwoordenVerwijderenKris, Daniël, Anoniem, Marierose, en velen die jullie Woord lezen met hun dankbaar hart ,
BeantwoordenVerwijderenDank aan wat bovenaan verkondigd wordt, dat het WAAR worde in ons IN Jezus'kracht !
Even een citaat van Vincent : God, laat jouw liefde het leven van mijn leven zijn: de diepe kern van al wie ik ben en doe (1635...?)(Vincent de Paul is de stichter van onze Compagnie: Dochters der liefde (rond 1630)
d