zaterdag in week 19 door het jaar
Vandaag zegt Jezus: 'Belet de kinderen niet bij mij te komen.'
Het kan cliché klinken, maar het blijft een waarheid als een koe: onze kinderen zijn onze toekomst. En daar dragen wij, volwassenen, een grote verantwoordelijkheid in.
Wanneer onze kinderen het ouderlijk huis verlaten, kennen ze dan Jezus?
Gaan ze die wegen waar ze Hem steeds dieper kunnen leren kennen?
Hebben ze zijn Woord mogen horen in hun jonge jaren in kerk en huiskring?
Hebben ze mogen proeven van christelijk gemeenschapsleven?
Hebben ze voorbeelden gezien van evangelisch engagement?
Hebben ze leren onderscheid maken tussen goed en kwaad in het licht van het evangelie?
Hebben ze het verschil leren zien tussen Kerk met een grote K en kerk met een kleine k?
Hebben ze leren bidden, alléén en met anderen?
Hebben ze geleerd te leven in het licht van de eeuwigheid?
Ouders dragen wat dit betreft een onschatbare verantwoordelijkheid. Eigenlijk is het een soort ‘heilige’ plicht; een plicht ook die ze bij het doopsel van hun kind beloofd hebben, samen met peter en meter en heel de gemeenschap rondom de doopvont.
Laat ons het belang inzien om onze jonge mensen in ontmoeting te brengen met de Heer, hen daarin voor te gaan, dit mét hen te doen.
Of zoals we lezen in het boek Deuteronomium waar Mozes het volk toespreekt: 'Houd de geboden die ik u vandaag opleg steeds in gedachten. Prent ze uw kinderen in en spreek er steeds over, thuis en onderweg, als u naar bed gaat en als u opstaat.'
kris
Het kan cliché klinken, maar het blijft een waarheid als een koe: onze kinderen zijn onze toekomst. En daar dragen wij, volwassenen, een grote verantwoordelijkheid in.
Wanneer onze kinderen het ouderlijk huis verlaten, kennen ze dan Jezus?
Gaan ze die wegen waar ze Hem steeds dieper kunnen leren kennen?
Hebben ze zijn Woord mogen horen in hun jonge jaren in kerk en huiskring?
Hebben ze mogen proeven van christelijk gemeenschapsleven?
Hebben ze voorbeelden gezien van evangelisch engagement?
Hebben ze leren onderscheid maken tussen goed en kwaad in het licht van het evangelie?
Hebben ze het verschil leren zien tussen Kerk met een grote K en kerk met een kleine k?
Hebben ze leren bidden, alléén en met anderen?
Hebben ze geleerd te leven in het licht van de eeuwigheid?
Ouders dragen wat dit betreft een onschatbare verantwoordelijkheid. Eigenlijk is het een soort ‘heilige’ plicht; een plicht ook die ze bij het doopsel van hun kind beloofd hebben, samen met peter en meter en heel de gemeenschap rondom de doopvont.
Laat ons het belang inzien om onze jonge mensen in ontmoeting te brengen met de Heer, hen daarin voor te gaan, dit mét hen te doen.
Of zoals we lezen in het boek Deuteronomium waar Mozes het volk toespreekt: 'Houd de geboden die ik u vandaag opleg steeds in gedachten. Prent ze uw kinderen in en spreek er steeds over, thuis en onderweg, als u naar bed gaat en als u opstaat.'
kris
Het volk sluit of hernieuwt het verbond met God. Israël zal Jahwe, God eren en geen andere goden meer nalopen. Laten ook wij alle dingen die ons van God afhouden, wegdoen. Niets, geen auto, geen woning, geen computer of smartphone, ook geen mens mag boven God staan. Jozua richt in Sichem – dat al vanaf Abraham een heilige plaats was – Jozua richt daar een wijsteen op die het volk altijd zal herinneren aan hun God en aan hun woord van trouw aan Hem. Mochten onze kerken en kapellen dat ook zijn, heilige stenen, die ons altijd herinneren aan onze God. Als we in het landschap een spitse kerktoren op zien rijzen, laten we dan een kruis slaan en aan God denken die daar woont te midden van Zijn mensen.
BeantwoordenVerwijderenDaarvoor is het nodig dat wij in ons hart een kind blijven. Ook al hebben we het ver gebracht, ook al kijkt iedereen naar ons op, laten wij ons kinderhart bewaren. Alles is ons toch gegeven? Alles ontvangen wij van God, zelfs als dat het geval is, onze weelde en vermaardheid, ook onze goede naam. We mogen ons aan niets vastklampen, alleen aan God. Want alleen God blijft. Zijn Koninkrijk is voor hen die kind zijn gebleven, ook in hun geleerdheid of in hun hoge positie. Dat is wat Jezus ons voorhoudt, dat is wat Hijzelf altijd was: niet Zijn eigen Heer, niet Zijn eigen baas, maar altijd geheel afhankelijk van Zijn hemelse Vader. Als God altijd en overal de Heer mag zijn in ons leven, ja dan hebben wij het ver gebracht. Eigenlijk pas dan!
Zou het kunnen dat er in onze samenleving bij de opvoeding van de kinderen te weinig ruimte is voor de God van het christendom. Hoe kunnen ze dan Europeanen zijn ? Want voor Europa is een van de pijlers het christendom. Volgens mij is het dringend tijd om die pijler
BeantwoordenVerwijderenterug bij de kinderen te brengen.
'Houd de geboden die ik u vandaag opleg steeds in gedachten. Prent ze uw kinderen in en spreek er steeds over, thuis en onderweg, als u naar bed gaat en als u opstaat.'
BeantwoordenVerwijderenDeze woorden uit Deuteronomium,begrijp ik zo,'méér daden dan woorden-woorden wekken -voorbeelden strekken-in woord én daad,van s'morgens tot s'avonds.
Zelfs in de nacht als iedereen slaapt,en we worden wakker -bid-ons gebed bereiken méér mensen en toestanden dan we kunnen vermoeden .
zo waar Chris wat je neerpent,
BeantwoordenVerwijderentot ziens
Luc
Dank Kris en Daniël ! voor Kris: een diepgaand peilen van ons geweten ! (met woorden van vroeger ) en ook NU .
BeantwoordenVerwijderenvoor Daniël : een diepe en klare uitleg (exegese) van die passage uit het OUD=EERSTE?
testament !