vrijdag in week 33 door het jaar

Jezus ging naar de tempel, waar Hij de handelaars begon weg te jagen, met de woorden: ‘Er staat geschreven: “Mijn huis moet een huis van gebed zijn,” maar jullie hebben er een rovershol van gemaakt!’ , zo lezen we vandaag.

Enkele jaren geleden was ik op doorreis in Bosnië-Herzegovina. In een klein dorpje zaten we een 50-tal meter van de kerk wat brood te eten. Vanuit de velden kwam er een oude tractor aangereden. Toen deze een bocht maakte langs de kerk, vertraagde hij tot bijna stilstand. De boer op de tractor deed zijn pet af, maakt een lichte buiging richting kerk, en versnelde weer en draaide achter de kerk het de velden in. Prachtig hoe deze boer vanuit zijn dagelijkse arbeid op het veld Jezus een groet bracht.

Wanneer Franciscus van Assisi (13e eeuw) met zijn broeders door bossen en velden trok, en ze zagen in de verte een kerk of kapel, knielden ze allen neer en baden: 'Wij aanbidden U, Heer Jezus Christus, hier en in al uw kerken die over heel de wereld zijn, en wij loven U, omdat Gij door uw heilige kruis de wereld verlost hebt'.

Een kerk is op de eerste plaats dé verblijfplaats bij uitstek van Christus zelf.
De gods-lamp wijst ons dag en nacht op het feit dat Jezus aanwezig is in de Eucharistie, zorgvuldig bewaard in het tabernakel.
De Bijbel op het altaar wijst ons erop dat Hij tegenwoordig is in het Woord, dagelijks aan ons gegeven.
Het kruisbeeld getuigt van de weg die Hij ons is voorgegaan, de weg waar Hij verlossing gebracht heeft voor ieder van ons.
Een Mariabeeld of -icoon wijst ons op het feit dat Maria als Moeder ons voorgaat in het gebed.
Kerken en kapellen zijn plaatsen van aanbidding.
En net zoals de boer en Franciscus is het goed deze plaatsen van gebed met liefde en eerbied te benaderen. Hoe weinig de stenen ook van belang zijn, het zijn plaatsen waar Jezus woont, en ons uitnodigt om individueel en als gemeenschap daar bij Hem te komen vertoeven, met Hem te zingen, naar Hem te luisteren.

Jammer dat op zoveel plaatsen deze gelegenheden tot godsontmoeting gesloten zijn.

Tegelijk verwijst het evangelie van vandaag ook naar ons eigen hart, dé plek van godsrelatie bij uitstek. Want ook daar kunnen we een rovershol van maken, een plek waar zowat alles wordt aanbeden behalve God. Moge ons lichaam een levend tabernakel zijn bewoond door de Heer, een tempel ons gegeven waar Gods Geest kan waaien, waar de Heer zijn lied van liefde kan zingen.

Maar ook de ander - de medemens - is een 'plaats' van godsontmoeting, in zekere in zelfs een plek van godsaanbidding. De naaste liefhebben is immers God ontmoeten, en in de diepte Hem aanbidden. Zoals de eucharistische Heer aanbidden in een kerkgebouw, zo kunnen we Hem ook aanbidden in iedere medemens door deze in de liefde van de Heer te beminnen en daadwerkelijk te dienen. In wezen heeft eucharistische aanbidding dan ook te maken met feitelijke liefde naar de naaste toe. Het tweede zou een logisch gevolg moeten van het eerste.

Laat ons mensen zijn die leven van aanbidding, die met open handen voortdurend staan voor Gods aanschijn; van Hem ontvangend, de mensheid dienend.

Een gelukzalige vrijdag voor ieder van u,

kris

Reacties

  1. De boodschap van het evangelie smaakt zoet in de mond, maar nadien kan het branden in de maag. Dat zag ik gisteren ook weer gebeuren hier op de blog. Wat Kris schreef vanuit de vreugde van zijn Heer, deed anderen pijn. Ten onrechte. Hij heeft niets verkeerds gezegd. Maar mensen zijn nu zo gevoelig. Ik merk in ons WZC ook dat sommige mensen mijn bezoekje niet meer waarderen. Ze hebben liever, dat is toch mijn indruk, dat ik niet binnenkom. Het zal hen gegund worden. Na zo'n ervaring blijf ik wijselijk buiten. Vroeger moest ik dat niet of alleszins veel minder meemaken. Het evangelie is voor mij een vreugde, maar ik kan het niet overal meer delen. Corona heeft mij ook twee jaar buiten gehouden, en nu ken ik de nieuwe bewoners niet meer. Zij mij ook niet. Dat is best lastig.




    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vandaag lees ik de mooie uitleg van Kris met een ervaring van gisteren in het achterhoofd.
      Het evangelie beleven, vraagt daadwerkelijke inzet, die bitter kan zijn, mooie woorden zonder daden brengen niets op.
      Laten we samen vol vertrouwen verder werken, niet verbitterd worden.
      Dat Hij ons hart mag bewonen en er op voorspraak van Maria , een plek van maakt waar oprechtheid en vrede en alle goede deugden ons de zoetigheid van het leven laten proeven.

      Verwijderen
    2. de vreugde delen van het evangelie, dat doe je niet met een hele reeks oordelen waarom Christus weent. Hij weende ook om Lazarus, zijn beste vriend.
      Bovendien was dit een eigen interpretatie van het evangelie, die veel mensen kwetst maar niet mij. Als jullie dat niet zien of inzien, dan zijn jullie blind?

      Verwijderen
    3. Amai, over oordelen gesproken...
      Zeggen dat anderen blind zijn... straffe uitspraak.

      Verwijderen
    4. Leugenaar. Er staat een vraagteken. Dus een vraag en geen oordeel

      Verwijderen
  2. Niet aanvaard worden doet zéker pijn !
    De Vrede zoek voor zulke mensen
    Laten wij bidden voor elkaar om kracht en vergeving en verder Zijn Liefde uitdragen !

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bedankt Kris, voor de mooie teksten die je dagelijks deelt..
    Wat mij uiteindelijk het meest raakt, voorbij het inhoudelijke, is de diepe vreugde van waaruit je schrijft.
    Kon ik maar elke moment leven vanuit die diepe vreugde, elk moment aanvaarden als een wonderbaarlijk geschenk van God, voorbij het inhoudelijke.
    Ik wens iedereen een vreugdevolle dag.
    Ik lees je morgen, Myrjam

    BeantwoordenVerwijderen
  4. alle goede dingen komen in drieën! waar Christus woont: de kerk, mijn hart, de Ander. bedankt kris voor je mooie tekst.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Geef mij maar een sobere tempel, een eenvoudig ingetogen gebedshuis om diep in mijn hart De Heer te ontmoeten.
    Het gedicht van Guido Gezelle "Gij badt op enen berg alleen..." kan mij sterk inspireren.
    Hoe vaak denk ik niet als ik in een kerk, basiliek of kathedraal, zelfs recent in het Vaticaan, al die pracht en praal zie aan Jezus die in de tempel de kooplieden naar buiten jaagt. Welke prijzen zijn er ooit onderhandeld om dit of dat kunstwerk te laten pronken. In mijn eigen omgeving, een altaar dat afgebroken wordt om met de duurste marmer een volledig "podium" te bouwen met de nodige dure sedilla, lezenaar of om in de hoofdkerk een orgel uit een oostblok land te laten komen, niettegenstaande het geklasseerd en gerestaureerd orgel van schitterende kwaliteit is. Vandaag wordt dit "ingevoerd" orgel nog amper te gebruikt. Kon dit geld niet voor andere doeleinden gebruikt worden? CDS

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jezus bid op de olijfberg. Waarom Hij weent leest u in het evangelie. Die als enige waarheid dient. Het verdraaien van die waarheid kan ik niet appreciëren.

      Verwijderen
  6. Hartelijk dank broeder Kris voor uw interresante uitleg. Ik leer heel veel hieruit. De verzen klinken simpel, maar ze hebben een heel diepe betekenis die u wel heel goed heeft vertaald. We kunnen het delen met hen die kerkbezoek onderschatten. Zij die de kerk zien als louter een gebouw.
    Nogmaal dank u wel br. Kris.🙏🏻

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten