maandag in week 1 advent

Jezus prees de centurio om zijn geloof. Vaak komen vrome joden tot bij Jezus met de vraag om bekering. Maar in dit geval een centurio, iemand die een zeer hoge officiersrang bekleedde binnen het Romeins leger. Maar wie er ook tot bij Jezus kwam, en komt ... Jezus ziet altijd de méns voor hem, los van stand, volk, of zelfs religie; de méns met zijn honger en dorst.

Wie bereid is z'n eigen bevrijding uit handen te geven wordt altijd door God ontvangen. In zekere zin wacht God tot de mens de stap zet van onthechting wat eigen redding betreft. Pas dan komt er plaats voor heling. Wie z'n leven toe-eigent sluit zich af voor God. Wie zich opent, wie z'n leven uit handen geeft, wie zich toevertrouwt aan God, geeft zichzelf én God de mogelijkheid tot bevrijding en genezing.

Het is duidelijk dat de centurio hoop (ons advendsthema) in zich droeg; hoop dat Jezus zijn knecht zou kunnen bevrijden van z'n hevige pijnen. Misschien hoopte hij wel dat Jezus zijn knecht volledig zou genezen. Hoop heeft dus in wezen te maken met uit handen geven. Wie hoopt, maar tegelijk alles wil vasthouden, zal weinig vruchten zien. Hij leeft wel met een zeker verlangen, maar in wezen is hij niet bereid de regie aan een Ander over te laten. Hij blijft heer en meester van zichzelf, van zijn eigen verlangens en noden. Hij is rijk van zichzelf en arm van God. Een hoopvol mens draait dit laatste om: deze is arm van zichzelf om rijk te zijn van God.

Besluit: ware hoop heeft te maken met uit handen geven, met toevertrouwen, met overgave. Christelijk hopen is in wezen dan ook in de diepte een acte van gebed. Je geeft je aan God, met al je noden en verlangens, opdat Gods wil - waar het om gaat - moge geschieden.

Heel graag wens ik ieder van u een vredevolle maandag,

kris