zondag 1 in de advent - A

Zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegijzers en hun speren tot snoeimessen. Geen volk zal meer het zwaard trekken tegen een ander volk, geen mens zal nog de wapens leren hanteren. Zo lezen we vandaag, op deze eerste adventszondag, bij de profeet Jesaja.

Spontaan gaan onze gedachten - terecht overigens - naar Oekraïne en al die andere plaatsen in de wereld waar momenteel oorlog woedt of dreigt. Wat Jesaja hier profeteert is een visioen van vrede onder alle volkeren; een droombeeld dat inderdaad werkelijkheid zou kunnen zijn wanneer elk volk en iedere regeringsleider open zou staan om de liefde van God in waarheid te ontvangen en deze ook te belichamen in het beleid dat men voert. Jammer genoeg - en het is van alle tijden - zijn er altijd mensen die zich sluiten voor deze liefde en het heft in eigen handen nemen waar vaak een pijnlijke machtswellust de overhand krijgt met intrieste gevolgen van dien.

Als we spreken over 'hoop', en 'hoop doet leven' (het adventsthema voor dit jaar hier op Bijbelcitaat.be), laat onze hoop op wereldvrede uitmonden op diep en dagelijks gebed. Laat ons blijvend de genade van vrede afsmeken. En wel uit liefde voor God en de hele mensheid.

Maar laten we ons niet vergissen. De grote oorlogen in de wereld spelen zich ook vaak af in onze huiskamers, onze gezinnen en gemeenschappen, op onze werkvloeren, in onze buurten. Ook daar moet geleerd worden de zwaarden om te smeden tot ploegijzers. Een visioen - zoals dat van Jesaja - is mooi, en zó belangrijk om het uit te spreken, maar het mag geen ingekaderd visietekstje worden netjes aan de muur. Nee, zo'n visioen moet handen en voeten krijgen. Er zal aan gewerkt moeten worden, met veel gezond verstand, menselijkheid, en vooral trouw aan het verlangen naar vrede. Blijven uitnodigen tot gesprek is de boodschap, om 'er uit' te geraken, om tot een oplossing te komen, graag 'in licht van de Heer' zoals Jesaja wat verder schrijft in de lezing.

Paulus geeft, in de tweede lezing van vandaag, een zeer praktische tip om deze weg van vrede te kunnen bewandelen: 'Omkleed u met de Heer Jezus Christus en laat u niet meeslepen door uw aardse natuur met haar begeerten.' De aardse natuur is je willen verheffen boven de ander, het is de lust naar macht, de begeerte om alles toe te eigenen. Je laten omkleden met Jezus daarentegen is in armoede en naaktheid voor Hem komen staan in het diepe verlangen dat Hij uw leven mag zijn. Gebed dus, in de diepe betekenis van het woord, met als sleutels: overgave, toevertrouwen, nederigheid, liefde en trouw.

Leven in hoop is geopend bidden. Het is leven met een ontvankelijk hart. Het is je afstemmen op wat God wil, met het diepe verlangen dat zijn wil in je leven mag geschieden.

Wie de nederigheid in zich draagt zo te bidden, wie het klaar speelt vanuit z'n innerlijke armoede zich zo te openen, zal het langskomen van God gewaar worden; in de medemens, doorheen situaties, binnenkort met Kerst in de kribbe. 'Wees dus waakzaam, want jullie weten niet op welke dag jullie Heer komt', zegt het evangelie vandaag. Inderdaad, wie leeft enkel leeft vanuit z'n eigen buik, zal het langkomen van de Heer heel vaak niet zien, als een trein van genade die in groot gemis voorbij rijdt. 

Geliefde mensen, laat ons - naar de woorden van Jesaja - wandelen en leven in het licht van de Heer. Laten we arm worden, zodat Hij onze rijkdom kan zijn.

Nogmaals een genadevolle advent,

kris