maandag in week 4 van de veertigdagentijd

GELOVEN IN DE KRACHT VAN HET GEBED
(Bij Joh 4, 43-54)

Het evangelie van vandaag duidt ons op het belang van geloof en gebed, zelfs op afstand. De hoveling van Kafarnaüm sprak Jezus niet aan voor zijn zoon in diens aanwezigheid, maar gelovend dat Jezus ook op afstand zou aanraken. Anders gezegd: hij had een geloof dat de grenzen van fysieke nabijheid overschreed.

Het is belangtijk om te beseffen dat gebed niet beperkt is tot fysieke nabijheid. We kunnen bidden voor anderen, zelfs als we niet in dezelfde ruimte zijn. Onze gebeden kennen geen grenzen van afstand; ze kunnen de harten en levens van anderen raken, waar ze zich ook bevinden.

Laten we daarom blijven bidden voor elkaar, zelfs als we gescheiden zijn door grote afstanden. Laten we geloven in de kracht van onze gebeden en in de liefde en genade van God om te genezen, te troosten en kracht te geven aan degenen voor wie we bidden. Mogen we ons vertrouwen stellen in Hem, wetende dat Hij luistert naar onze gebeden, ongeacht waar we zijn. Ons gebed voor de wereld is krachtiger dan we doorgaans vermoeden.

Ik kan me voorstellen dat dit vragen oproept.
Waarom zwijgt de hemel terwijl er bijvoorbeeld wereldwijd al vele maanden gebeden wordt voor vrede in Oekraïne, of vandaag voor het Heilige Land? We verheffen onze stem, we roepen om hulp, en toch is het alsof de stilte onbewogen blijft hangen.
Ik - die deze woorden schrijf - heb daar niet meteen een pasklaar antwoord op.
Maar soms denk ik dat de stilte zelf een antwoord kan zijn, een uitnodiging om dieper te kijken en te luisteren. Het schijnbaar niet onmiddellijk antwoorden van God biedt ons, de Kerk en de hele mensheid, de ruimte voor zelfreflectie en voor groei. Misschien ligt het antwoord dat we zoeken of verwachten meer in onszelf dan buiten ons. Zou het kunnen zijn dat het doel van het gebed niet altijd is te krijgen wat we willen maar te worden wie we moeten zijn?
Meer dan ooit heeft onze wereld nood aan zelfreflectie. Moge de schijnbare stilte, dat we vaak omschrijven als een niet antwoorden van God, de mensheid tot wijsheid en inkeer brengen.

Laten we, zelfs in de stilte, blijven geloven, hopen en liefhebben. Want zelfs als we de antwoorden niet kennen, mogen we vertrouwen op de liefdevolle aanwezigheid van God die ons omringt; altijd en overal.

Laten we bidden

Goede Vader,
moge onze gebeden voor elkaar
als een zachte bries zijn
dat vrede schenkt in onze harten.
Raak de mensheid aan,
daar wij zij vervreemd is geraakt van U,
ontredderd en op de dool.
Moge uw wil geschieden,
op aarde als in de hemel.
In Jezus' naam.
Amen.

Een vredevolle maandag.
Van harte, kris

---

Vragen om mee op weg te gaan

Hoe kan mijn gebed een bron van troost en hoop zijn voor degenen die het nodig hebben?

Hoe kan ik, door voor anderen te bidden, mijn eigen spirituele groei bevorderen?