donderdag in week 3 van de veertigdagentijd

DE OPROEP VAN DE PROFEET
(Bij Jer 7, 23-28)

Vanaf de dag dat jullie voorouders uit Egypte wegtrokken tot op de dag van vandaag heb Ik telkens weer mijn dienaren, de profeten, naar jullie gezonden. Maar niemand die naar Mij luisterde, niemand die Mij gehoorzaamde. Jullie zijn nog halsstarriger dan jullie voorouders.
Zo lezen we vandaag bij de profeet Jeremia.

Bij ‘profeten’ denken we vaak – terecht overigens – aan Bijbelse profeten uit het Oude Testament zoals Jeremia, Jesaja, Ezechiël, Micha, Nahum, … Het zijn boodschappers van God. Vaak leggen ze de vinger op de wonde waar het fout gaat met de mensheid, roepen op tot bekering en tonen een weg van hoe het dan wél kan. In die zin zijn de Bijbelse profeten altijd mensen met een boodschap van hoop.

Daarnaast heb je in de geschiedenis altijd profeten gehad die dan misschien niet de naam profeet dragen maar die wel profetisch leefden en in die zin ook profeten zijn. Ik denk aan heel wat heiligen uit de geschiedenis: Franciscus en Clara van Assisi, Vincentius à Paulo, pater Damiaan, … Het zijn mensen die – ook al was dat misschien niet hun directe bedoeling – door hun wijze van leven de wereld – en vaak ook de Kerk – een spiegel voorhielden van hoe je als christen kunt leven. Niet dat iedereen nu moest gaan leven zoals zij, maar zij riepen op tot een bepaalde wijze van leven. En tot op heden laten veel mensen zich inspireren door de gekende heiligen.

Maar naast deze gecanoniseerde heiligen zijn er ook altijd mensen geweest – hele gewone mensen – die door hun wijze van leven hun naasten appelleerden tot een goed en heilig leven. Ze zijn er altijd geweest tot op de dag van vandaag; ook in onze directe onmiddellijke omgeving. Vaak vallen ze niet echt op, maar hun gouden hart, gericht op God en hun naasten, maakt hen tot profeten van onze tijd. Dat hoeven geen mensen te zijn die in hun leven een onberispelijk parcours bewandelen. Het zijn vaak mensen met haken en ogen, zoals jij en ik. Maar iets maakt hen tot mensen die op een of andere wijze God tonen en daardoor – ook al zal dat niet in hun bedoeling liggen – velen een spiegel voorhouden, én in die zin een teken van hoop zijn.

En tenslotte zijn er die profeten die vanuit hun broosheid de mensheid oproepen liefdevol met hen en met elkaar te leven. Denken we aan mensen met een beperking, ouderlingen met dementie, gevangenen, eenzamen, zieken, bedelaars, mensen met een drug- of een andere verslaving, personen die door mispeuteringen zaken hebben gegaan waardoor ze nergens meer welkom zijn. Ook hier geldt het dat het hele gewone mensen zijn, en soms ook niet altijd met een zuiver verleden. Maar ze dragen een mysterie in zich – een genade zeg maar – dat de ander oproept het beste in hem of haar naar boven te laten komen. Zij roepen vanuit hun broosheid op tot goedheid. In die zin zijn ook zij profeten, al was het maar omdat God door hen heen oproept hen (Hem) te beminnen.

Geliefde mensen, laten we oor, oog en hart hebben voor de profeten – door God gezonden – die ons omringen maar die wij vaak niet bemerken. Ze zijn een manier waarmee God de harten van ons allen tracht te raken. Laten we, zoals eerder genoemd, niet halsstarrig zijn, maar moge Gods oproep gezien en bemind worden. En moge ons antwoord een teken van liefde zijn waardoor we met z’n allen groeien.

Laten we bidden

Vader,
mogen wij de profeten rondom ons zien,
waarderen en koesteren.
Moge uw oproep door hen heen
ons aanzetten ons christen zijn ernstig te nemen.
Mogen wij alzo in diep geloof,
in eenvoud en vreugde,
getuigen zijn van Christus’ Pasen.
In zijn naam. Amen.

Een mooie donderdag,
kris

---

Vragen om mee op weg te gaan

Tracht voor jezelf eens na te gaan welke profeten in jouw onmiddellijke omgeving jou oproepen een goed leven te leiden?

Ben ikzelf die persoon die - in alle bescheidenheid - anderen stimmulleert het goede te doen?