Paasmaandag

ONTMOETING MET DE VERREZEN HEER
(Bij Mt 28, 8-15)

De twee Maria’s hadden vernomen van de engel dat Jezus was opgestaan uit de dood. Hij zond hen naar de leerlingen waar ze de Blijde Boodschap van de verrezen Heer moesten gaan verkondigen en dat ze Hem in Galilea zullen ontmoeten. Ontzet en opgetogen verlieten ze het graf en snelden naar de leerlingen. Op dat moment, zo lezen we, kwam Jezus hun tegemoet en groette hen. Ze liepen op Hem toe, grepen zijn voeten vast, en bewezen Hem alle eer. Wat een vreugde moet deze ontmoeting gekenmerkt hebben! Een diepe, zalige vreugde!

Geliefde mensen, wij zijn niet de twee Maria’s waarover we vandaag hoorden; de Maria’s die de eer hadden als eersten de verrezen Heer te mogen ‘zien’. Maar de ontmoeting die wij met de Heer mogen hebben is in wezen niet anders dan de ontmoeting tussen de Heer en zijn de twee Maria’s.

Diep in onszelf, doorheen situaties, in appèls, in lijden, in onze eigen kwetsbaarheid, in het Woord, in de sacramenten, in de natuur, in de stilte, in gezang, in de vreugde, in de vrede, in de vergeving en verzoening, in lectuur en kunst, … kunnen wij de verrezen Heer ontmoeten. Doorheen dit alles komt Hij ons tegemoet, groet Hij ons ten diepste, verenigt Hij zich met ons.
Vraag is: Zijn we ons hiervan bewust, en geeft deze ontmoeting ons ook die diepe innerlijke vreugde die de twee Maria’s tekenden? Of laten we ons niet meer raken, en doet het ons uiteindelijk nog weinig?

Het is en blijft waar: we moeten die vreugde niet spelen, we mogen haar niet zelf maken. Maar we mogen wel ons hart alle ruimte geven zodat de paasvreugde er dagelijks kan ontluiken.

Het gaat hier om een vreugde die haar wortels vindt in de Heer zelf, in zijn opstanding. Het gaat om een aanraking van de Vader doorheen de Zoon aan ons, herkend in de Geest die in ons gloedt.

Het is een vreugde van de stille soort, een vreugde diep vanbinnen, een vreugde zonder al teveel uiterlijk ‘alleluia’. Het is een vreugde die ons diep in de Heer aanwezig houdt, zoals Hij in ons aanwezig is. Het is een vreugde die ons hele zijn zal verkwikken, verfrissen, en ons zal aanzetten Jezus’ liefde te belichamen, haar te verkondigen in daad en woord.

Het is een vreugde die niet goedkoop is. In tijden van oorlog of hongersnood is ze lang niet vanzelfsprekend. En toch. Pasen is groter dan welke oorlog of onrecht ook.

De huidige oorlog in Oekraïne en het Heilige Land doet de wereld op haar grondvesten daveren. De oorlogsgruwel zaait dood en verderf. Maar Pasen is groter dan wat mensen elkaar aandoen. Geen kogel, geen bom, geen enkel kwaad kan Gods licht verdrijven. En dáárom moet een christen blijven zingen, en Gods Pasen blijven verkondigen, soms midden in het kwaad.

Laten we vanuit de heilige liturgie, deze dagen beleefd in zovele parochies, abdijen, kerken en kathedralen, Gods liefde belichamen in het dagelijks leven, en alzo de liturgie alle eer geven.

Laten we bidden

Opgestane Heer,
vervul ons met uw verrijzenisvreugde,
opdat wij God mogen bezingen
met en naar allen,
in álle omstandigheden.
Alle dagen van ons leven.
Amen.

Moge de vreugde van Christus' opstanding ons allen leiden naar een leven vervuld van liefde en vrede.
Met een hartelijke groet,
kris

---

Vragen om mee op weg te gaan

Ervaar ik die diepe innerlijke vreugde die voortkomt uit de ontmoeting met de verrezen Heer, zoals de twee Maria's? Zo ja, hoe uit zich dat in mijn leven? Zo niet, wat staat mij in de weg om deze vreugde te ervaren?

Hoe kan ik, ondanks de aanwezigheid van oorlogen en onrecht in de wereld, blijven geloven in de grootsheid van Pasen?