dinsdag in week 4 van de veertigdagentijd

KOM EN ZIE
(Uitnodiging tot een gastvrije kerk)

De psalm van vandaag eindigt vandaag met: ‘Kom en zie wat de Heer heeft gedaan.’

Deze uitnodiging zou de uitgestrekte had moeten zijn van de Kerk: een Kerk die verwelkomend is, gastvrij: in de warme en religieuze betekenis van het woord.

Gastvrij voor iedereen: ik denk aan gelijkgezinden in geloofsvisie maar ook allen die er een andere mening op nahouden. Moslims, Joden, boeddhisten, gelijk van welke religieuze strekking. Ook zij die tot een sekte behoren, hoe bedenkelijk ook. Mensen die het zogenaamde rechte pad bewandelen maar ook zij wiens levensweg kronkelig verloopt. Zij die menen onbevlekt ontvangen te zijn maar evengoed de deugnieten van onze samenleving. Rijken zijn welgekomen, net zoals ook de armen dat zijn. Vluchtelingen en ontheemden. Zij die zogenaamd fluitend door het leven gaan alsook zij die lijden onder depressie, eenzaamheid of welke donkerte ook. Mensen die tot nu toe 'geslaagd' zijn in hun huwelijk, alsook de gescheidenen. Stokouderen, ouderen, volwassenen, vrouwen, mannen, jongeren, kinderen, baby’s, geboren en nog niet geboren, ... állemaal zijn ze van hárte welkom.
Of zouden ze moeten zijn!

En dit, lieve mensen, om de eenvoudige reden, dat voor Jezus iedereen welkom was; elk mensenkind zonder onderscheid.

Niet om een gezellig onder-onsje te hebben met allen die zouden binnenkomen. Wel omdat in het samenzijn de liefde zou gevierd worden: Gods liefde.
Deze liefde, waarvan Jezus het levend hart is, is de warme haard waar mensen zich kunnen komen warmen, een gemeenschap waar gedeeld wordt, waar onrecht wordt bestreden, waar het goede gesprek gevoerd wordt, waar niet geoordeeld wordt, waar het broze gekoesterd wordt, het zieke geheeld, … kortom: een plek waar gemeenschap beleefd wordt, en wel vanuit Gods aanwezigheid.

Dat, lieve mensen zou iedereen moeten zien die hun blik richten richting Kerk; niet enkel het stenen gebouw, maar vooral het mystieke Lichaam van Christus: jij en ik en wij allen.

Laten we de deuren van ons hart wijd open zetten, alsook de deuren van onze huizen, onze gemeenschappen, onze parochielokalen, onze kerkgebouwen, … Moge het een ingaan en uitgaan zijn: wij naar de wereld, gezonden als we zijn. Maar ook iedereen verwelkomend, zoals het evangelie dat vraagt.

En dit met een evangelische warmte om U tegen te zeggen. Laten we geen angst hebben dit engagement van gastvrijheid aan te gaan.

Beter met vuile handen aan tafel met een rein hart, dan met propere handen aan tafel met een bekrompen en op zichzelf gericht hart. Begrijpe wie begrijpen wil.

Moge de eenvoud en de vreugde van het evangelie onze dierbare metgezel zijn.

Laten we bidden

Heer,
levend hart van de Kerk,
laat ons uw bedding zijn,
stromen van levend water.
Moge wij alzo uw liefde
bezingen naar allen en alles,
opdat Gods goedheid
gekend en bemind mag zijn.
Kom heilige Geest.
Amen.

Een gezegende dinsdag,
kris

---

Vragen om mee op weg te gaan

Op welke manieren kunnen we als kerk actief de diversiteit binnen onze samenleving omarmen en inclusief zijn voor alle achtergronden en levenservaringen?

Welke stappen kunnen we als kerk nemen om de eenzaamheid binnen en buiten onze kerk te verminderen en gemeenschap op te bouwen? Wat kan mijn persoonlijke bijdrage hierin zijn?