Palmzondag

DEZE MENS WAS GODS ZOON

Onderstaande overweging is van de hand van aartsbisschop Vincenzo Paglia

Vandaag begint de Goede Week of de Lijdensweek. Het is een goede en heilige week omdat de Heer in het centrum staat. En het is een week van 'passie" omdat we Jezus' lijden overwegen.

Paulus schrijft aan de Filippenzen: Hij heeft zich vernederd en werd gehoorzaam tot in de dood – de dood aan het kruis. Hoe zouden wij onverschillig kunnen blijven tegenover wat we zullen zien en horen? Het lijden van Jezus is, evenmin als de zwakheid en de pijn van mensen, geen spektakel om afstandelijk te bekijken. Jezus' lijden is een passie van liefde. Jezus verandert ons niet met een wet, maar met grote liefde. Hij is deze week de mens die moet verdedigd, beschermd en bemind worden. Het is niet genoeg om geen kwaad te doen. We mogen niet langer onbeslist blijven. We moeten van die man houden. Wie niet voor de liefde kiest, wordt uiteindelijk medeplichtig aan het kwaad.

Jezus komt Jeruzalem binnen als koning. Mensen lijken het aan te voelen en ze spreiden hun mantels uit langs de weg, zoals in het oosten gebruikelijk was. Ze vormen een tapijt voor Jezus met mantels en olijftakken die uit de velden zijn gehaald en op de weg zijn gelegd. De kreet 'Hosanna (in het Hebreeuws betekent dit 'Help!') drukt de behoefte aan verlossing uit die de mensen voelen. Jezus komt Jeruzalem binnen als degene die mensen uit de slavernij kan halen en hen kan laten delen in een menselijker en solidairder leven. Zijn gezicht is echter niet dat van een machtige of sterke, maar van een zachtmoedige en nederige.

Slechts zes dagen na de triomftocht verandert zijn gelaat in dat van een gekruisigde. Het is de paradox van Palmzondag die ons tegelijkertijd met de triomf en met het lijden van Jezus doet meeleven. De intrede van Jezus in de heilige stad is weliswaar die van een koning, maar de enige kroon die op zijn hoofd zal worden gezet is er een van doornen. De olijftakken, die vandaag het teken zijn van feest, zullen Hem in de tuin waar Hij zich gewoonlijk terugtrok om te bidden bloed zien zweten uit doodsangst.

Jezus vlucht niet. Hij neemt zijn kruis op en bereikt er Golgota mee, waar Hij wordt gekruisigd. Die dood, die in de ogen van de meeste mensen een nederlaag lijkt, is in feite een overwinning. Het is de logische afsluiting van zijn leven. Alleen God kan op die manier leven en sterven, dat wil zeggen: zichzelf vergeten om zichzelf volledig aan anderen te geven. Een heidense soldaat merkt het op. Het evangelie van Marcus schrijft: Toen de centurio, die recht tegenover Hem stond, Hem zo zijn laatste adem zag uitblazen, zei hij: ‘Werkelijk, deze mens was Gods Zoon.’

Laten we bidden

Goede Heer,
schenk ons die heilige moed
die ons de kracht geeft
U te volgen tot onder het kruis.
Wil deze weg samen met ons gaan.
Kom, Heer Jezus, kom.
Amen.

Een genadevolle Palmzondag.
kris

---

Vragen om mee op weg te gaan

Hoe kan ik de paradox begrijpen van de menigte die Jezus toejuichte op Palmzondag maar verder afwezig bleef op Golgotta? En wat zegt dat over mij?

Hoe kan ik Palmzondag vieren als meer dan alleen een herdenking van gebeurtenissen uit het verleden, maar als een levende, betekenisvolle ervaring die mij verbindt met de liefde van God?