woensdag in week 4 van de veertigdagentijd

IN CHRISTUS OPSTAAN

‘In het uur van mijn genade geef Ik je antwoord, op de dag van de redding zal Ik je helpen. Ik zal je behoeden, Ik neem je in dienst voor mijn verbond met het volk, om het land weer op te richten, om het verlaten erfgoed in eigendom terug te geven, om tegen gevangenen te zeggen: ‘Ga in vrijheid!’ en tegen wie in het duister verblijft: ‘Kom tevoorschijn!’
Zo lezen we vandaag bij Jesaja.

Laten we deze woorden eens beluisteren gericht naar onze binnenkant, ons hart, ons innerlijk leven.

‘In het uur van mijn genade …’ Het uur van Gods genade is het moment waar Hij beslist onze binnenkant overhoop te gooien door ons gelovig te laten inzien dat ons heil niet afhangt van eigen prestatiedrang maar wél van zijn kracht in ons. Het is – door genade – ons bewust worden van onze eigen zwakheid. Daarvoor zal Hij ons hart vermorzelen en vernederen. Vermorzelen in de zin dat alle hoogmoed moet gebroken worden. Vernederen in de zin van dat Hij zal tonen dat de nederigheid de enige weg zal zijn van redding en opstanding.

‘… geef Ik je antwoord.’ Gods antwoord bestaat er in dat Hij ons zal overstelpen met zijn barmhartigheid. Ja, tegelijkertijd, alsof de ervaring van vermorzeling en het doorvoelen van Gods barmhartigheid onze persoon in evenwicht houdt. Zijn barmhartigheid houdt ons weg van de afgrond tot waar Hij ons zelf brengt. We hoeven niet te vallen, want Hij staat er; wachtend, omhelzend, optillend.

‘Ik zal je behoeden’, zo zegt God. Inderdaad, God zal zijn volle verantwoordelijkheid nemen wanneer Hij ons hart vermorzelt. Hij zal ons namelijk ten diepste behoeden voor scrupuleus gedrag of anderen excessen. Echter één voorwaarde: Hem welkom heten in je gebrokenheid. Niet weglopen, staande blijven, geopend voor Hem, uitsprekend het grote ‘Gij’.

‘Ik neem je in dienst voor mijn verbond met het volk, om het land weer op te richten …’ Inderdaad, opgetild door Hem, opgestaan in Christus, zal God ons roepen getuigen te zijn van zijn barmhartigheid. Vanuit de Heer in jezelf, vanuit het hart van de Kerk, zal je niet anders kunnen dan zijn licht en vrede doorgeven naar allen die je ontmoet, op welke wijze ook. Je engagerend in de liefde zal je Gods land, zijn koninkrijk, oprichten of herstellen. Je zult handen en voeten geven aan Gods verbond met zijn volk, met de hele mensheid.

‘… om het verlaten erfgoed in eigendom terug te geven…’ Oh ja, zoveel erfgoed, ooit door God gekregen, maar uitgeleverd aan al wat niet met God te maken had. Door onze opstanding in Hem zullen we het terug schenken. En dan gaat het over ál die mogelijkheden die we in ons droegen om Gods liefde gestalte te geven maar die we voor andere zaken gebruikt hebben.

‘… om tegen gevangenen te zeggen: ‘Ga in vrijheid!’ en tegen wie in het duister verblijft: ‘Kom tevoorschijn!’ Zoveel goeds, door God geschonken diep in ons hart, bleef verborgen voor de wereld, verhuld in duisternis, en kreeg geen kans tot leven. Wel, al dat gevangen goeds krijgt nu de volle vrijheid om Gods liefde te bezingen.

En dit, omdat we het wonder van Gods barmhartigheid toelieten.

Laten we bidden

Vader,
maak ons tot nederige mensen
die U toelaten in het hart
van ons onvermogen.
Moge onze zwakheid
op deze wijze
onze kracht worden.
In Christus,
onze Heer.
Amen.

Een gezegende woensdag,
kris

---

Vragen om mee op weg te gaan

Op welke gebieden heb je behoefte aan Gods barmhartigheid in je leven op dit moment?

Hoe kun je de uitdagingen en moeilijkheden in je leven zien als kansen om Gods barmhartigheid te ervaren en te groeien in geloof?