dinsdag in de 5e paasweek

WAT ONS TOT VREDE STREKT
(Bij Hand 14,-19-28 - Joh 14, 27-31a)

Beste mensen, wat raakt me vandaag in de tekst uit de Handelingen van de Apostelen? We hebben de voorgaande tekst nodig, (vanaf vers 8), om dit verhaal te kunnen plaatsen. Dat helpt om het verband te begrijpen.

Toen ik nog op kostschool zat heel lang geleden heb ik ooit aan een priester gevraagd welk van de Bijbelboeken het gemakkelijkste was om mee te beginnen. De man raadde me, zonder aarzelen de Handelingen van de Apostelen aan. Ik begon er naarstig in te lezen. Nu, zo heel veel jaren later, boeit dit boek me nog steeds. Eigenlijk ben je nooit klaar met welk woord ook uit de Bijbel.

Enkele opmerkingen bij het kleine stukje van vandaag, een segment uit een groter verhaal. Paulus en Barnabas zijn onderweg. Ze hebben succes met hun prediking. Als er dan ook nog een verlamde man wordt genezen, raken de toehoorders overenthousiast en willen Paulus en Barnabas als goden gaan vereren en offers voor hen gaan brengen. In feite hebben ze niets van de boodschap begrepen. Niets van het verhaal over Jezus, de Zoon van de ene levende God.

Wat er gebeurde riep de ontzetting op van de twee verkondigers die hen tot de orde riepen: Wij zijn mensen net als u. Maar het volk is niet tot bedaren te brengen. Tot overmaat van ramp kwamen er ook nog Joden aan die de menigte sterk beïnvloedden, zodanig dat de woede losbrak en men stenen opraapte om Paulus te doden.

In een mum van tijd was de boodschap van vrede en verlossing omgeslagen naar strijd en moord. Ook degenen die aanvankelijk van harte naar Paulus en Barnabas geluisterd hadden waren omgedraaid als een blad aan een boom. In een mum van tijd werd de vredevolle en blijde boodschap van vrede en verlossing bedolven onder stenen die door de lucht vlogen. Wreed en onbeheerst. Weer een kei naar het hoofd van Paulus, en nog een, een derde een vierde enz. Dit totdat de woedende menigte Paulus meende overwonnen te hebben en gedood. Ze sleepten hem de stad uit, waarna ze vertrokken.

Een volgend tafereel: Maar toen de leerlingen om hem heen waren gaan staan …

Hier staan we stil bij de geschrokken apostelgroep en schuiven aan in de kring rond Paulus, rond Christus, rond alle gesneuvelden in welke strijd dan ook. Stil, verdrietig, vol liefde. Dit is een totaal andere wereld, de wereld waarover Paulus zojuist nog vurig gepredikt heeft, de wereld van het omzien naar elkaar, de wereld van liefde en vrede en verlossing van alle kwaad.

Paulus is niet dood, hij leeft vanuit de kracht van Hem die alles al doostaan heeft, van Hem die zijn leven voor allen gegeven heeft. Wonderlijk is het dat Paulus weer opstaat en meegaat, zoals ook de verlamde man door ontvangen kracht zijn weg mocht vervolgen. Het hele mysterie van dood en verrijzenis speelt zich hier af

De volgende dag gaan ze verder om te getuigen van wat ze geloven.

Ik wil dit verhaal besluiten met de eerste woorden uit het evangelie van deze dag: ‘Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef Ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.'

Laten we bidden

Goede Vader
het kwaad in onze wereld lijkt de sterkste te zijn.
Wij geloven echter dat U de bron van LEVEN bent.
Help ons om dit altijd, ondanks eigen zwakheid, te blijven geloven.
Dit vragen wij U, door Jezus uw Zoon.

Beste mensen, laat deze dag een dag van vreugde zijn, om alle momenten in ons leven waarin wij ons geruggesteund weten in de strijd die er ooit was, en is, tussen goed en kwaad.
Ricky Rieter

---

Suggesties die ons helpen om te kijken waar wij de strijd in ons eigen leven herkennen.

Durven we een blik terug te werpen op deze ene dag om te zien of er ook momenten waren waarin de keuze voor jou moeilijk was, en hoe je ermee om bent gegaan?

Kunnen we het oordeel over onszelf los te laten en toe te vertrouwen aan Hem die je tot Leven geroepen heeft?