maandag in de 4e paasweek

FEEST ZONDER EINDE

‘Een dief komt alleen om te roven, te slachten en te vernietigen, maar Ik ben gekomen om hun het leven te geven in al zijn volheid.’ Zo houdt Jezus ons voor vandaag.

Christus is de incarnatie van Gods leven. Aan dit leven wil Hij ons deelgenoot maken. Dit kan alleen maar doordat Hij ons geschonken is door God zelf, gebaard in ieders ziel. Onze roeping is ons met Hem te verinnigen opdat we inderdaad deelgenoot zouden worden aan Gods leven. Niet als zelfprestatie van onzentwege, maar als een gebeuren van de heilige Geest in ons.

Het kwaad met zijn verlokkingen noemt Jezus vandaag dieven en rovers die komen om te slachten en te vernietigen. Het zijn al die zaken – vaak ook gemanifesteerd door mensen – die ons wegtrekken van het huwelijk tussen God en ons. Het komt tussen God en ons te staan en doet ons vreemd gaan. In al zijn creativiteit zal het kwade er alles aan doen om stokken in Gods wiel te steken.

Waakzaam en aandachtig leven is hier de boodschap. Met zin voor onderscheiding. Om dit laatste – wat een gave Gods is – mogen we bidden, mogen we vragen. Leven in het gegeven inzicht wat van God komt, en wat niet, is van fundamenteel belang voor ons christen-zijn.

Om dan te kiezen. Of beter: om ons dan te láten opnemen. Het je door Christus laten opnemen bestaat erin je te verbinden met de gloed van Gods Geest diep in jezelf die je in Christus zal brengen.

De verlokkingen van het kwaad zullen blijven. Oh ja … de rovers en dieven zullen blijven inbeuken op je ziel. Maak je daarover vooral geen illusies. En vaak denken we dan dat we de strijd tegen het kwaad moeten voeren; een dagelijks oorlogje waarin we soms het onderspit moeten delven, en soms weer terrein winnen.
Oh mensen … wat een vergissing! Nee hoor, we hoeven niet te strijden. We putten ons alleen maar uit en maken ons wijs dat we goed bezig zijn. We geraken daardoor op geestelijk vlak totaal oververmoeid en – als we niet oppassen – komen we terecht in een soort geloofs-burnout.
Het enige wat we moeten doen is ons biddend openen voor de Heer, en wel in de gloed van de Geest. Jezus welkom heten in onze diepste smeekbede: ‘Enkel Gij Heer!’ Arm en beschikbaar, leeg en vol verlangen. De Heer Heer laten zijn. Toelaten dat Hij je volheid wordt en is.
Dit is het gebed van de arme, van de diep gebogene voor God, zich geheel en al openend – in Christus – voor Hem.

Vanuit die volheid – ons in Christus gegeven – mogen we dan leven: bidden, zingen, liefhebben, vrede dragen en uitdragen. Het is leven met de glimlach van God, Hem steeds opnieuw barend in daden van goedheid. Het is leven en leven geven.

Wat een feest christen te mogen zijn! Een feest zonder einde!

Laten we in vreugde en dankbaarheid bidden

Hemelse Vader,
dank U om uw incarnatie in Christus.
Dank U om het volle leven
dat U in Hem schenkt.
Moge uw Geest ons openen,
ons beschikbaar maken voor Jezus,
opdat wij, verinnigd in Hem
uw vrede mogen zijn,
uw liefde mogen baren.
Oh Vader!
Er bestaat geen taal
om uw grootsheid en schoonheid
te verwoorden.
Maar weet, Vader,
dat we van U houden!
Zielsveel!
In Christus,
onze Broeder en Heer.
Amen.

Geliefde mensen, omarm de volheid die Christus brengt. Wees waakzaam en bid in openheid. Dat elke stap die je zet een viering moge zijn van het eindeloze feest van het christen-zijn.
Van harte, kris

---

Vragen om mee op weg te gaan

Welke verlokkingen en afleidingen weerhouden mij ervan om me volledig aan God te schenken?

Welke bronnen van geestelijke voeding moet ik misschien meer raadplegen om mijn relatie met God te voeden?