vrijdag in week 32 door het jaar
Vandaag zegt Jezus: ‘Wie zijn leven verliest, zal het behouden.’
Wie de levenskunst verstaat zich te hechten aan Christus zal ervaren dat Hij je leven zal omvormen naar Gods liefde, met alle consequenties die eigen zijn aan deze weg. Deze weg is beslist een andere weg dan degene die je zou bewandelen los van de Christus, los van de liefde.
‘Een christendom zonder navolging is een christendom zonder Christus’, zo schrijft Bonhoeffer. Dit mag geen theoretische theologie zijn maar het moet beleefd worden ‘in de praktijk van elke dag’, aldus nog Bonhoeffer.
Verder zegt hij dat navolging van Jezus ten diepste bevrijding betekent: bevrijding van menselijke instellingen, van al wat drukt en zorg veroorzaakt. ‘Het juk van Jezus is hard voor wie zich ertegen verzet, maar het wordt zacht voor wie zich eraan overgeeft.’
Elders spreekt Bonhoeffer nog over het ‘conflict’ dat je zal ervaren met ‘de wereld’ wanneer je je werkelijk geeft aan de navolging van Christus. Hij schrijft: ‘Waarheen zal die oproep tot navolging degenen brengen die er gehoor aan geven? Enkel Jezus Christus weet waarheen deze weg leidt. Wij weten echter dat het een bovenmatige barmhartige weg zal zijn.’
Nog een citaat van hem wanneer het over navolging van Christus gaat: ‘Navolging is vreugde.’
Woorden om mee te nemen vandaag.
Een mooie vrijdag voor ieder van u.
kris
Wie de levenskunst verstaat zich te hechten aan Christus zal ervaren dat Hij je leven zal omvormen naar Gods liefde, met alle consequenties die eigen zijn aan deze weg. Deze weg is beslist een andere weg dan degene die je zou bewandelen los van de Christus, los van de liefde.
‘Een christendom zonder navolging is een christendom zonder Christus’, zo schrijft Bonhoeffer. Dit mag geen theoretische theologie zijn maar het moet beleefd worden ‘in de praktijk van elke dag’, aldus nog Bonhoeffer.
Verder zegt hij dat navolging van Jezus ten diepste bevrijding betekent: bevrijding van menselijke instellingen, van al wat drukt en zorg veroorzaakt. ‘Het juk van Jezus is hard voor wie zich ertegen verzet, maar het wordt zacht voor wie zich eraan overgeeft.’
Elders spreekt Bonhoeffer nog over het ‘conflict’ dat je zal ervaren met ‘de wereld’ wanneer je je werkelijk geeft aan de navolging van Christus. Hij schrijft: ‘Waarheen zal die oproep tot navolging degenen brengen die er gehoor aan geven? Enkel Jezus Christus weet waarheen deze weg leidt. Wij weten echter dat het een bovenmatige barmhartige weg zal zijn.’
Nog een citaat van hem wanneer het over navolging van Christus gaat: ‘Navolging is vreugde.’
Woorden om mee te nemen vandaag.
Een mooie vrijdag voor ieder van u.
kris
De primitieve mensen aanbaden de zon, de maan, de sterren, een hoge boom of een berg, een rivier of een stroom, maar de Schepper van dat alles vonden ze niet. Dat is zowat wat de eerste lezing ons vertelt vandaag. En de gewijde schrijver wil hen niet geheel veroordelen, omdat ze toch wel zochten, maar niet vonden. Eigenlijk hadden ze God moeten vinden, zegt hij, want door vergelijking, door analogie kan je uit het mooie universum tot de conclusie komen dat er een oneindige Schepper moet zijn. Op onze dagen is dat anders, maar niet beter. Wij aanbidden geen schepsel meer, maar we blijven ook nu God loochenen. Een van de grote moeilijkheden is dat er in de schepping bepaalde anomalieën zitten, dingen die we niet goed kunnen rijmen. Ik las gisteren over de zeer beroemde Britse cineast van natuurdocumentaires Attenborough. Hij is nu 93 jaar en kan niet geloven dat er een algoede en barmhartige God is, omdat er op de dieren parasieten zitten. Zo las ik ooit in een artikel over een dokter die vond dat God de man met zijn prostaat niet goed had gemaakt, want de urine moet door de urethra die door de prostaat heen loopt en als die prostaat bij het ouder worden groeit, duwt hij het kanaal toe met de nodige plasproblemen. Zo dachten de mensen in de Oudheid – en als kind en zelfs later dacht ik dat ook – dat er in het heelal een volmaakte harmonie was met zeer mooie banen waarin de sterren rond mekaar draaien. Dat is niet zo. In het heelal zijn er zeer grillige banen waarin de sterren en planeten rond mekaar draaien. Er zijn zelfs brokstukken die op bepaalde planeten te pletter storten. Trouwens onze aarde draait ook niet in een mooie cirkel rond de zon, maar in een ellips. En precies dat geeft ons de opeenvolging van de seizoenen. En als in ons zonnestelsel de planeet Jupiter niet zou zitten, dan zouden wij hier op aarde vele brokstukken uit de ruimte op ons hoofd krijgen. Jupiter is echter voor ons een grote paraplu. Ook in ons leven, in onze samenleving ook, zitten veel moeilijke dingen: ruzies, twisten, ziektes, natuurrampen, enz. Maar is dat een reden om God te ontkennen? De grote vraag is van oudsher: Waarom is er iets en niet veeleer niets? Heel de kosmos, zelfs al is hij onvolmaakt, komt toch van ergens? Dat komt niet vanzelf.
BeantwoordenVerwijderen(vervolg)
BeantwoordenVerwijderenIn de plechtige voorbeden op Goede Vrijdag bidden wij voor degenen die niet in God kunnen geloven omwille van zoveel dat ons hindert. We vragen dan aan God dat die mensen ondanks dat hinderlijke toch oog mogen krijgen voor het vele schone en goede. Voor mij ligt het antwoord in Jezus Christus. Hij is Gods mens geworden Zoon. Als God mens wordt, wordt Hij niet geboren in een paleis, leidt Hij geen luxeleventje als een prins. Neen, Hij wordt geboren onderweg, in een kribbe in een stal, Hij sterft aan een kruis. En waarom? Omdat Hij juist ons bestaan wilde delen tot de bitterste dood toe om ons zo te helen. Het lijden van deze tijd weegt niet op tegen de heerlijkheid die ons te wachten staat, lazen we onlangs nog bij Paulus in de Romeinenbrief. Eens komt Jezus weer om alles te voltooien. Eigenlijk is het al voltooid, met name in Zijn verrijzenis waarin wij allen zullen delen. De vraag is: leven wij daarvan? Staan wij open voor Zijn aanwezigheid onder ons en voor Zijn komst? Of is het zoals het evangelie vandaag zegt: Ze aten en dronken en onverwacht regende het over Sodom zwavel uit de hemel of kwam de grote zondvloed en de mensen stierven onvoorbereid. Ook aan ons leven komt een einde. Hoeveel keren gebeurt het niet dat een koppel in bed ligt en ’s morgens vindt de een de ander dood. We moeten daar niet altijd mee bezig zijn, zeker niet angstig, maar we moeten er terdege rekening mee houden en uiteindelijk alles van Jezus verwachten. Laten wij ondanks de dingen die hinderen, God aanbidden. Laten wij kijken naar de rationaliteit die in het hele universum zit en die onze technische vooruitgang mogelijk heeft gemaakt, maar laten we niet vergeten dat ondanks al wat we al weten, er nog zoveel is dat we nooit gaan begrijpen, tenzij hierna. In plaats van altijd maar te zeggen ‘ja, maar’, zouden we beter neerknielen voor het grote mysterie van ons bestaan, dat uiteindelijk maar in God zijn zin vindt.
Hoe mogen we deze woorden van Jezus verstaan?'Hij antwoordde:
BeantwoordenVerwijderen‘Waar een lijk is, daar zullen de gieren zich verzamelen'.
Ik denk dat dat wil zeggen: De een sterft, de ander blijft leven. De een die meegenomen wordt, dat is in deze context meegenomen naar de andere oever van dit menselijk bestaan.
VerwijderenZouden de' gieren 'dan bedoeld zijn als de mensen die achterblijven?Ik begrijp de bedoeling niet.En zou het' lijk' dan de ziel zijn die meegenomen wordt naar het Vaderland?
BeantwoordenVerwijderenVolgende link (als je hem niet kan openen effe de link kopiëren en in je browser plakken) geeft wat meer uitleg over de lijk en de gieren.
BeantwoordenVerwijderenNaar mijn aanvoelen blijft het wat een raadsel. Ik weet ook niet direct een antwoord.
https://www.woordenwereld.nl/files/openbaar/nader_bekeken/artikelen/PDF/Jaargang%2017%20nr%2009%20(september%202010)/Rondblik%20-%20Jezus%20en%20de%20aasgieren%20(P.H.R.%20van%20Houwelingen).pdf