zondag 33 door het jaar - C
'Red je leven door standvastigheid !', zo zegt Jezus ons vandaag.
Vandaag luisteren we naar woorden van Chiara Lubich, stichteres van de Focolarebeweging
“Standvastigheid” is de vertaling van een oorspronkelijk Grieks woord met een rijke inhoud. Het omvat ook geduld, volharding, weerstand, vertrouwen.
Wanneer we lijden, wanneer we geneigd zijn de moed op te geven, wanneer we bekoord worden door de wereld om ons heen, wanneer we worden vervolgd, is standvastigheid belangrijk. Standvastigheid is onmisbaar.
Je zult ook wel eens van die moeilijke momenten hebben gekend waarop je zonder standvastigheid zou zijn bezweken. En misschien is dat ook wel eens gebeurd, of misschien verkeer je juist nu in zo’n situatie.
Wat kun je dan doen ?
Wees standvastig, hou vol. Je weet dat wie Christus wil volgen iedere dag zijn kruis moet opnemen en het lijden willen aanvaarden. De roeping van een christen is er een van standvastigheid. De apostel Paulus spreekt over zijn eigen standvastigheid als teken van echt christen-zijn. En hij stelt volharden zonder aarzelen gelijk aan wonderen.
Als we onder het kruis volharden in de liefde, volgen we Christus na en zullen we delen in het volle leven zonder einde.
Er zijn mensen die de oproep om echte christenen te zijn wel aannemen, maar het is alsof het zaadje op rotsgrond valt. Hun enthousiasme brandt als een strovuurtje en er blijft algauw niets van over.
Bij andere mensen komt het zaadje op goede grond terecht. Het leven naar Christus voorbeeld ontkiemt in hen, groeit, overwint moeilijkheden en weerstaat stormen. Zij hebben die standvastigheid wel.
Als je wilt volhouden is het natuurlijk niet genoeg alleen op eigen krachten te vertrouwen. Je zult daarvoor de hulp van God nodig hebben. Paulus noemt Hem “de God die ons doet volharden” (brief aan de Romeinen 15,5). Vraag Hem dat Hij jou die standvastigheid geeft.
Om christen te zijn volstaat het immers niet dat je gedoopt bent, af en toe naar de kerk gaat en iets van je bezit weggeeft. Er is groei nodig, en geestelijke groei komt vooral tot stand te midden van beproevingen, momenten van pijn, obstakels en strijd.
Standvastige mensen leven vanuit een liefde die volhoudt bij obstakels en moeilijkheden. Standvastigheid is beproefde liefde, dat zie je bij Maria. En als er iemand standvastig was, dan was zij het wel.
Vraag aan God om in jouw hart die liefde te ontsteken. Het zal je standvastigheid aanwakkeren in alle omstandigheden. En daarmee zul je het echte leven winnen.
Maar er is meer. Standvastigheid werkt aanstekelijk. Wie standvastig is moedigt ook anderen aan om vol te houden.
Laten we hoog mikken. We hebben maar één leven en dat is ook nog kort. We willen volhouden, dag na dag, en de ene moeilijkheid na de andere tegemoet treden zoals Jezus, om het volle leven te winnen.
Vandaag luisteren we naar woorden van Chiara Lubich, stichteres van de Focolarebeweging
“Standvastigheid” is de vertaling van een oorspronkelijk Grieks woord met een rijke inhoud. Het omvat ook geduld, volharding, weerstand, vertrouwen.
Wanneer we lijden, wanneer we geneigd zijn de moed op te geven, wanneer we bekoord worden door de wereld om ons heen, wanneer we worden vervolgd, is standvastigheid belangrijk. Standvastigheid is onmisbaar.
Je zult ook wel eens van die moeilijke momenten hebben gekend waarop je zonder standvastigheid zou zijn bezweken. En misschien is dat ook wel eens gebeurd, of misschien verkeer je juist nu in zo’n situatie.
Wat kun je dan doen ?
Wees standvastig, hou vol. Je weet dat wie Christus wil volgen iedere dag zijn kruis moet opnemen en het lijden willen aanvaarden. De roeping van een christen is er een van standvastigheid. De apostel Paulus spreekt over zijn eigen standvastigheid als teken van echt christen-zijn. En hij stelt volharden zonder aarzelen gelijk aan wonderen.
Als we onder het kruis volharden in de liefde, volgen we Christus na en zullen we delen in het volle leven zonder einde.
Er zijn mensen die de oproep om echte christenen te zijn wel aannemen, maar het is alsof het zaadje op rotsgrond valt. Hun enthousiasme brandt als een strovuurtje en er blijft algauw niets van over.
Bij andere mensen komt het zaadje op goede grond terecht. Het leven naar Christus voorbeeld ontkiemt in hen, groeit, overwint moeilijkheden en weerstaat stormen. Zij hebben die standvastigheid wel.
Als je wilt volhouden is het natuurlijk niet genoeg alleen op eigen krachten te vertrouwen. Je zult daarvoor de hulp van God nodig hebben. Paulus noemt Hem “de God die ons doet volharden” (brief aan de Romeinen 15,5). Vraag Hem dat Hij jou die standvastigheid geeft.
Om christen te zijn volstaat het immers niet dat je gedoopt bent, af en toe naar de kerk gaat en iets van je bezit weggeeft. Er is groei nodig, en geestelijke groei komt vooral tot stand te midden van beproevingen, momenten van pijn, obstakels en strijd.
Standvastige mensen leven vanuit een liefde die volhoudt bij obstakels en moeilijkheden. Standvastigheid is beproefde liefde, dat zie je bij Maria. En als er iemand standvastig was, dan was zij het wel.
Vraag aan God om in jouw hart die liefde te ontsteken. Het zal je standvastigheid aanwakkeren in alle omstandigheden. En daarmee zul je het echte leven winnen.
Maar er is meer. Standvastigheid werkt aanstekelijk. Wie standvastig is moedigt ook anderen aan om vol te houden.
Laten we hoog mikken. We hebben maar één leven en dat is ook nog kort. We willen volhouden, dag na dag, en de ene moeilijkheid na de andere tegemoet treden zoals Jezus, om het volle leven te winnen.
Het goede wordt beloond, het kwade gestraft. Altijd streven voor het goede, het beste voor de ander, nooit uit zijn op eigen profijt ten koste van anderen. wie niets doet, ontvangt ook niets. Altijd is alles zijn plicht vervullen, fris en blij, vreugde- en vredevol, zonder angst of vrees gericht op de eeuwigheid. Niet te veel waarde hechten aan al het uiterlijke, het materiële, dat alles zal vergaan, zelf mijn eigen lichaam, maar de liefde, het goede dat ik gedaan heb voor God en mijn naaste blijft bestaan, zowel in werk als in gebed.
BeantwoordenVerwijderenDank U Jezus voor uw onderricht. Dank voor uw voorbeeld, ook Gij hebt U door niets uit het veld laten slaan, zelfs niet toe Gij oog in oog stond met uw vreselijkste lijden en dood.
De lezingen van vandaag doen me denken aan Johannes Berchmans, toen hem gevraagd werd tijdens het spel op de speelplaats: ‘Jan, wat zoudt ge doen als ze je kwamen zeggen dat ge binnen enkele ogenblikken zult sterven?’ Zijn antwoord was: ‘Gewoon verder spelen!’ dat is nu mijn plicht. Zo in die rustige gesteldheid kunnen leven, dan moet ik zelfs de dood niet vrezen. Als ik altijd gericht ben op het goede, op de liefde, op de Heer kan niets mij nog vrees aanjagen omdat ik dan al in de Heer leef, in zijn wil, in zijn liefde waaruit ik ben voortgekomen en waarnaar ik hopelijk terug mag keren. Mij door niets laten verontrusten van alles wat rondom ons heen gebeurd, hoe vreselijk al dat nieuws ook is. Het komt er vooral op aan het af te geven in gebed aan de Heer, op Hem blijven vertrouwen. Angst en wanhoop komen alleen maar van de duivel en hij wil niet liever. Ons dus niet laten vangen, maar ons geborgen weten in de liefde’ Gods.
"standvastigheid = vertrouwen "zó spreekt Jezus ! bij Lukas vandaag ! een blijde boodschap die vandaag wat duister klinkt maar als we vol vertrouwen zijn-ons gegeven door de LEVENDE- dan doen we gewoon verder en (weten ons geborgen in Gods liefde)(teresia hier boven aan !)
BeantwoordenVerwijderen