28 dec - Onschuldige Kinderen
Vandaag moeten we het jammer genoeg hebben over onschuldige kinderen die in naam van wereldse tirannie worden afgeslacht... Vreselijk!!
Het is goed om stil te staan bij deze historische gebeurtenis. Dit gegeven is namelijk ook evangelie. Het gaat hier over vergoten onschuldig bloed, een voorafbeelding van wat er binnen een kleine dertig jaar staat te gebeuren op Calvarie. Het zijn de eerste martelaren nog voor hun Heer zelf als martelaar zal lijden en sterven op een kruis.
Laten we eens kijken naar ons eigen hart. Is daar iets te bespeuren van een soortgelijke tirannie? En dan gaat het er niet om dat we kindermoordenaars zouden zijn (laat ons hopen dat niemand dat van ons is), maar dan gaat het om het niet kunnen verdragen dat God met iets bezig is rondom ons. Zoals bij Herodes die het niet kon kroppen dat er een nieuwe 'Koning' zou geboren zijn. Hij wist niet wat hij deed... de arme ziel.
Rondom is God soms meer bezig dan we denken. Blindheid, jaloezie, onverschilligheid,... zijn zaken die ons soms in de weg staan om die werkzaamheid van God in anderen, in onze omgeving, te kunnen zien. Laat staan haar te waarderen, te stimuleren of er zelfs voor te kiezen om mee in die boot te stappen. Jammer genoeg blijven we dan dikwijls aan de kant staan, hebben angst voor mogelijk engagement, hebben schrik uit onze comfortzone te moeten treden.
In wezen gaat het over de angst onszelf te verliezen. Konden we maar de diepe vrede en vreugde bevroeden die we zullen ervaren na ons volledig te hebben toevertrouwd aan de Heer. Het zal een heus Paasfeest worden; in onszelf, maar ook rondom ons Want Pasen is er altijd voor de grotere gemeenschap.
Als God met iets bezig is dan gaat het over liefde. Meewerken met Hem is je engageren in die liefde. Christen zijn is achter Gods plan staan en je als arbeider in zijn wijngaard aanbieden. Je bewust niet engageren is eigenlijk zonde. Het is 'nee' zeggen tegen de Geest die je hart zo graag in beweging wil zetten richting Pasen.
Vandaag de dag zijn er veel mensen die zich vervelen. Met alle respect voor ieders persoon blijf ik dit merkwaardig vinden. Er is zoveel werk in onze samenleving. Er zijn zovele goede initiatieven die smachten naar mensen die zich engageren. Doorheen al die goede initiatieven snakt God als een bedelaar naar mensen die mee met Hem en anderen 'ja' zeggen; 'ja' op het goede, 'ja' op de liefde. Het is alsof onze samenleving te kampen heeft met verlies aan gemeenschap en solidariteit. Een merkwaardige evolutie toch in deze tijden waar de wereld steeds meer één groot dorp wordt.
Wat heeft dit nog te maken met het verhaal van de onschuldige kinderen...? zou je kunnen zeggen. Wel, de tirannie die het hart van Herodes beheerste, heeft ook soms ons hart te pakken. We doden dan geen kinderen, maar we doden de mogelijkheid tot liefhebben in onszelf, en mogelijk ook in anderen. Zoals het 'ja' zijn vruchten kent, zo kent het 'nee' ook zijn gevolgen.
Het is kersttijd. Het gebeuren in de kerststal is een vreugdevol gebeuren. Maar jammer genoeg hangen er dikwijls donkere wolken boven de stal. En het wordt hoogtijd dat de hemel boven de stal weer opklaart. Wat België betreft hoeven we echt niet te wachten op een federale regering om zelf in actie te schieten wat liefdesengagement betreft. Als ons engagement in de liefde zo traag zou gaan als in de Wetstraat zou er naast het bla bla bla maar weinig gebeuren. Laten we met z'n allen onze verantwoordelijkheid nemen, zowel wat betreft ons daadwerkelijk engagement alsook wat betreft ons 'bidden voor'; ieder naar zijn mogelijkheden en met zijn talenten.
Mogen de evangelies handen en voeten krijgen in ons dagelijks leven.
kris
Het is goed om stil te staan bij deze historische gebeurtenis. Dit gegeven is namelijk ook evangelie. Het gaat hier over vergoten onschuldig bloed, een voorafbeelding van wat er binnen een kleine dertig jaar staat te gebeuren op Calvarie. Het zijn de eerste martelaren nog voor hun Heer zelf als martelaar zal lijden en sterven op een kruis.
Laten we eens kijken naar ons eigen hart. Is daar iets te bespeuren van een soortgelijke tirannie? En dan gaat het er niet om dat we kindermoordenaars zouden zijn (laat ons hopen dat niemand dat van ons is), maar dan gaat het om het niet kunnen verdragen dat God met iets bezig is rondom ons. Zoals bij Herodes die het niet kon kroppen dat er een nieuwe 'Koning' zou geboren zijn. Hij wist niet wat hij deed... de arme ziel.
Rondom is God soms meer bezig dan we denken. Blindheid, jaloezie, onverschilligheid,... zijn zaken die ons soms in de weg staan om die werkzaamheid van God in anderen, in onze omgeving, te kunnen zien. Laat staan haar te waarderen, te stimuleren of er zelfs voor te kiezen om mee in die boot te stappen. Jammer genoeg blijven we dan dikwijls aan de kant staan, hebben angst voor mogelijk engagement, hebben schrik uit onze comfortzone te moeten treden.
In wezen gaat het over de angst onszelf te verliezen. Konden we maar de diepe vrede en vreugde bevroeden die we zullen ervaren na ons volledig te hebben toevertrouwd aan de Heer. Het zal een heus Paasfeest worden; in onszelf, maar ook rondom ons Want Pasen is er altijd voor de grotere gemeenschap.
Als God met iets bezig is dan gaat het over liefde. Meewerken met Hem is je engageren in die liefde. Christen zijn is achter Gods plan staan en je als arbeider in zijn wijngaard aanbieden. Je bewust niet engageren is eigenlijk zonde. Het is 'nee' zeggen tegen de Geest die je hart zo graag in beweging wil zetten richting Pasen.
Vandaag de dag zijn er veel mensen die zich vervelen. Met alle respect voor ieders persoon blijf ik dit merkwaardig vinden. Er is zoveel werk in onze samenleving. Er zijn zovele goede initiatieven die smachten naar mensen die zich engageren. Doorheen al die goede initiatieven snakt God als een bedelaar naar mensen die mee met Hem en anderen 'ja' zeggen; 'ja' op het goede, 'ja' op de liefde. Het is alsof onze samenleving te kampen heeft met verlies aan gemeenschap en solidariteit. Een merkwaardige evolutie toch in deze tijden waar de wereld steeds meer één groot dorp wordt.
Wat heeft dit nog te maken met het verhaal van de onschuldige kinderen...? zou je kunnen zeggen. Wel, de tirannie die het hart van Herodes beheerste, heeft ook soms ons hart te pakken. We doden dan geen kinderen, maar we doden de mogelijkheid tot liefhebben in onszelf, en mogelijk ook in anderen. Zoals het 'ja' zijn vruchten kent, zo kent het 'nee' ook zijn gevolgen.
Het is kersttijd. Het gebeuren in de kerststal is een vreugdevol gebeuren. Maar jammer genoeg hangen er dikwijls donkere wolken boven de stal. En het wordt hoogtijd dat de hemel boven de stal weer opklaart. Wat België betreft hoeven we echt niet te wachten op een federale regering om zelf in actie te schieten wat liefdesengagement betreft. Als ons engagement in de liefde zo traag zou gaan als in de Wetstraat zou er naast het bla bla bla maar weinig gebeuren. Laten we met z'n allen onze verantwoordelijkheid nemen, zowel wat betreft ons daadwerkelijk engagement alsook wat betreft ons 'bidden voor'; ieder naar zijn mogelijkheden en met zijn talenten.
Mogen de evangelies handen en voeten krijgen in ons dagelijks leven.
kris
God komt tot ons als een kind. Kon Hij niet anders komen? Neen, omdat God het leven is. Het leven begint altijd heel klein, maar het leven dient zich aan, onweerstaanbaar, het is daar plots. En de mens kan het niet aan. Sint Jan zei met Kerstmis: ‘Het Licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet vermocht’. D.w.z. de duisternis kon er niet tegen. Wat Johannes hier zo beknopt samenvat, schouwt en bemediteert, wordt door Mattheus verhalend en wat langer verkondigd. Herodes vermocht dat kleine Jezuskind niet. Dat kind stond hem in de weg, want hij voelde dat kind aan als een rivaal. En daarom, als hij dat ene kind niet doden kon, moest er een hele massa aan geloven, alle kinderen van twee jaar en jonger, in het gebied van en rond Bethlehem. Rachel die daar ergens begraven lag, weende om al die onschuldige slachtoffertjes.
BeantwoordenVerwijderenDe mens leert het nooit. Hij voert oorlog en dan wordt heel de jeugd, al die jonge mensen die soldaat moeten worden, gewoon kanonnenvlees. En als er geen oorlog is, voert de mens oorlog tegen het leven zelf. Abortus is nu een doodgewone zaak. Al wat ons bedreigt en tot last kan zijn, wordt uitgemoord. Euthanasie verschilt hierin eigenlijk in niets van abortus. Als het leven een last wordt, moet het weg. Het Kerstkind dreigde ook een last te zijn, tenminste als mogelijkheid, voor koning Herodes. De mens vermoordt zichzelf, pleegt een aanslag op de eigen soort, en ik denk dat dat bij geen enkel andere soort voorkomt. Neen, God kan niet anders tot ons komen dan in een kind. Ik zou bijna zeggen: in elk kind komt God tot ons, in elk weerloos mens, ook in de zieke of dementerende bejaarde. Het leven aanvaarden wij niet als een geschenk. Het is voor ons eerder een bedreiging.
Wij ervaren ook God als een bedreiging. Zijn Wet en Zijn Kerk zijn een sta-in-de-weg voor onze zelfbeschikking en autonomie. En nochtans, dat is niet waar. Want God is liefde en het leven wil bemind worden, in elk stadium en in welke staat het zich ook bevindt. Zolang de mens dat niet kan beamen, is de wereld niet in orde en hebben wij Jezus nodig als onze Verlosser en Redder. Ja, Hij moet wel dood, maar Zijn dood is een zoendood, een verlossend sterven. Als wij het leven niet aanvaarden kunnen zoals het op ons afkomt, laten wij dan Jezus’ kruis vastklampen dat ons tot de opstanding voert en naar het eeuwig leven.
Zovelen willen niet tot Jezus komen,hun eenzaamheid kan Hij opvullen,hun pijn kan Hij wegnemen,een band met Jezus is de hoogste Liefde.
BeantwoordenVerwijderenEnkel geloven zonder zien,maakt gelukkig,als het innerlijk stil wordt,geven we Hem de gelegenheid onze leegtes op te vullen.
Ja woorden,die zo eenvoudig lijken,maar het is een werkwoord.
Radio Maria is een schat van genade om Jezus beter te leren kennen,als de eenzame en ouderen en zieken zouden afstemmen op deze zender ,zouden ze zich nooit meer vervelen.Zouden zich om niets nog druk maken,want er is altijd gezelschap ,heilig gezelschap !!!
Een gelukkig 2020 wens ik allen die zoekende zijn, wil dit heilig gezelschap zoeken en aanvaarden,volharden is de boodschap,om het leven in goede banen te laten leiden.