Heilige Familie - A
Vandaag, op de eerste zondag na kerstmis, vieren we traditiegetrouw het gezin 'Jezus, Maria en Jozef', de 'heilige' familie, zoals men dat dan plechtig noemt.
Wat dit gezin zo heilig maakt lezen we misschien wel bij Paulus vandaag, waar hij de gemeenschap van Kolosse oproept zich in de liefde te kleden. Dat is de band - zo schrijft hij - die hen tot volmaakte eenheid zal maken.
Dat kan zeker gezegd worden van Maria, Jozef en Jezus: zij hebben zich gekleed in Gods liefde, en dat maakte hen één; één in de liefde voor elkaar, vanuit de liefde van en voor God die zij in zich droegen. Dat maakte hen tot een hecht gezin; een familie die tot doel had te leven in Gods plan, daar er alles voor te doen en te geven, tot hun eigen leven toe.
Dat deed ieder op de plaats waar God hem of haar bracht. Jozef moest dit doen als Jozef, Maria als Maria, en Jezus als Jezus. Zij verlangden niet van elkaar te zijn zoals zijzelf waren. Dat zou zonde geweest zijn... Nee, hun eenheid van liefde bestond erin elkaar zo nabij te zijn, of los te laten, dat ieder kon doen wat hij of zij moest doen. En zo geschiedde...
Dit zou het hart kunnen zijn van elk gezin vandaag, en van de Kerk die als gemeenschap een gezin in Christus vormt. Laat ons erover waken dat God het levend hart mag zijn van ons samenzijn, dat het leven in zijn liefde mag gezien en beleefd worden als het hoogste goed. Deze liefde zal ons inderdaad één maken.
Laat ons erover waken dat we, net zoals in de heilige familie, zo met elkaar leven, zo voor elkaar bidden, zo elkaar beminnen, dat ieder kan doen wat hij moet doen, dat ieder in z'n diepste binnenste kan ontdekken welke weg hij moet gaan. Laat ons elkaar zo nabij zijn dat ieder de ruimte krijgt tot innerlijke groei, de mogelijkheid krijgt tot ware gods-ontmoeting.
Menselijk gezien moeten we elkaar daarvoor misschien loslaten, maar gelovig gezien is dit de enige juiste weg die we elkaar moeten gunnen. Of sterker gezegd: we moeten elkaar stimuleren deze weg te gaan dat veel verder reikt dan mogelijke familiaire banden te willen aanhalen of bewaren; banden die op het eerste zicht warm en fijn zijn, maar die in wezen ons misschien weerhouden Gods weg te gaan.
Moge de heilige Familie de Kerk en onze gezinnen hierin tot voorbeeld zijn.
kris
Wat dit gezin zo heilig maakt lezen we misschien wel bij Paulus vandaag, waar hij de gemeenschap van Kolosse oproept zich in de liefde te kleden. Dat is de band - zo schrijft hij - die hen tot volmaakte eenheid zal maken.
Dat kan zeker gezegd worden van Maria, Jozef en Jezus: zij hebben zich gekleed in Gods liefde, en dat maakte hen één; één in de liefde voor elkaar, vanuit de liefde van en voor God die zij in zich droegen. Dat maakte hen tot een hecht gezin; een familie die tot doel had te leven in Gods plan, daar er alles voor te doen en te geven, tot hun eigen leven toe.
Dat deed ieder op de plaats waar God hem of haar bracht. Jozef moest dit doen als Jozef, Maria als Maria, en Jezus als Jezus. Zij verlangden niet van elkaar te zijn zoals zijzelf waren. Dat zou zonde geweest zijn... Nee, hun eenheid van liefde bestond erin elkaar zo nabij te zijn, of los te laten, dat ieder kon doen wat hij of zij moest doen. En zo geschiedde...
Dit zou het hart kunnen zijn van elk gezin vandaag, en van de Kerk die als gemeenschap een gezin in Christus vormt. Laat ons erover waken dat God het levend hart mag zijn van ons samenzijn, dat het leven in zijn liefde mag gezien en beleefd worden als het hoogste goed. Deze liefde zal ons inderdaad één maken.
Laat ons erover waken dat we, net zoals in de heilige familie, zo met elkaar leven, zo voor elkaar bidden, zo elkaar beminnen, dat ieder kan doen wat hij moet doen, dat ieder in z'n diepste binnenste kan ontdekken welke weg hij moet gaan. Laat ons elkaar zo nabij zijn dat ieder de ruimte krijgt tot innerlijke groei, de mogelijkheid krijgt tot ware gods-ontmoeting.
Menselijk gezien moeten we elkaar daarvoor misschien loslaten, maar gelovig gezien is dit de enige juiste weg die we elkaar moeten gunnen. Of sterker gezegd: we moeten elkaar stimuleren deze weg te gaan dat veel verder reikt dan mogelijke familiaire banden te willen aanhalen of bewaren; banden die op het eerste zicht warm en fijn zijn, maar die in wezen ons misschien weerhouden Gods weg te gaan.
Moge de heilige Familie de Kerk en onze gezinnen hierin tot voorbeeld zijn.
kris
Dat zeg je heel mooi en goed, Kris. Ik heb vandaag geen preekbeurt. Ik was eigenlijk blij hierom, want onze tijd heeft de relatiepatronen en - modellen flink dooreen geschud. Christelijke huwelijken kent men bijna niet meer. Er zijn nu veel soorten relaties. Ik ben blij dat ik nog uit een andere tijd kom, want zou ik nu kind zijn geweest, dan zou ik waarschijnlijk nooit priester geworden zijn. Toch vind ik mooi wat u zegt, Kris. Dat is het evangelie, dat is een vreugdevol relatiepatroon, zoals het heilig gezin van Nazareth dat belichaamd heeft. Toch was het daar niet zomaar een idyllisch onderonsje. Als wij het evangelie erbij nemen van vandaag, dan moest dat gezin vrij vlug op de vlucht. Maar Jozef was bereid. Altijd stond hij onmiddellijk klaar om de opdracht van God uit te voeren. De engel spreekt en Jozef gehoorzaamt. Daar in dat heilig gezin, nam men het leven aan zoals het zich aandiende. Dat was wat ik gisteren al schreef: het leven dient zich aan zoals het is, God ook dient zich aan op een wijze die we niet verwachten, en precies vaak in ons leven zoals het op ons afkomt. Mochten wij dan bereid zijn het te aanvaarden zoals het is. Zeker, we moeten pijn en problemen bestrijden, maar het leven hebben wij niet in handen. Daarin zie ik precies God aan het werk. En God maakt het ons niet altijd gemakkelijk, maar Hij maakte het Zichzelf ook niet gemakkelijk. Een God die tot ons komt als een kind dat geboren wordt onderweg, heel arm, in een dierenhok, en die dan het bestaan van een vluchteling moet leiden, die uiteindelijk zelfs sterft op een kruis, ja, God heeft het Zichzelf niet gemakkelijk gemaakt. Mijn leventje tot nu toe was ook niet altijd gemakkelijk, maar in vergelijking met dat van Jezus, waren al mijn tegenheden maar prullendingetjes.
BeantwoordenVerwijderenGraag zal ik mijn gebedstijd vandaag vullen met te kijken naar het leven van Jozef, Maria en Jezus. Thomas a Kempis beveelt ons dat aan, in ons getijdengebed vandaag. Ook probeer ik te bidden voor onze gezinnen, niet in het minst voor de gezinnen van mijn neven en nichten, want daar is het ook niet altijd zoals ik het geleerd heb en zoals ik het ook graag zou zien. Moge God alle mensen, in welke relaties ze ook zitten, rijkelijk zegenen en, als het nodig is, genadig zijn.
Op dit feest van de H.Familie krijgt H.Jozef wat meer aandacht.Daarom wil ik verwijzen naar de Leestip van vrijdag.De slapende Jozef.
VerwijderenOnze paus heeft twee beeldjes heeft van de slapende Sint Jozef: één in de zitkamer en een ander in de slaapkamer. ’s Avonds aan het einde van de werkdag schrijft de paus zijn zorgen op een briefje, legt ze onder het beeldje van Jozef en gaat naar bed. En dan slaapt hij goed, ondanks alle zorgen en verantwoordelijkheden.
(St Jozef kreeg boodschappen van God in zijn dromen !!!)
enkele dagen geleden een mooi toepasselijk artikel van jacques suurmond in trouw. "Het Heilige gezin: een disfunctioneel gezin?" een aanrader voor ieder die het belangrijk vindt 'dat ieder in z'n diepste binnenste kan ontdekken welke weg hij moet gaan'. (kris) https://www.trouw.nl/religie-filosofie/het-heilige-gezin-een-disfunctioneel-gezin~ba245750/
BeantwoordenVerwijderen