5e paaszondag - B

EEN WEG NAAR INNERLIJKE VRIJHEID

In de tweede lezing van vandaag schrijft Johannes dat, wanneer ons hart ons aanklaagt, God groter is dan ons hart.

Als pastoraal medewerker in een woonzorgcentrum voer ik vaak gesprekken met onze bewoners over dit thema. Velen van hen worstelen met het verleden waarin de Kerk sterk de nadruk legde op zondebesef en de dreiging van de hel, met weinig aandacht voor Gods barmhartigheid. Dit is jammer, want velen dragen daardoor een zwaar schuldbesef met zich mee, wat hen ervan weerhoudt Gods helende en bevrijdende genade welkom te heten. Ze veroordelen zichzelf.

Uiteraard is er niets fout mee om eigen zondigheid, of onvermogen, in je leven te herkennen, en je ootmoedig op de borst te kloppen. Het is een vorm van nederigheid tegenover God, en dat siert een mens ten diepste. Denk aan de tollenaar die achteraan in de tempel nederig zijn zonde beweent (Lc 18, 13). Maar dit bewustzijn van eigen zondigheid mag je niet terneerdrukken. Het zou je leven niet mogen bezwaren. Je kan oprecht spijt hebben, maar daar mag het niet bij blijven. Gods Blijde Boodschap bestaat er juist in dat Jezus gekomen is om de zondaars te roepen (Mc 2, 17). In hen wil Hij geboren, of herboren, worden. Jezus is bereid af te dalen tot in het diepst van onszelf waar de oorzaak ligt van onze 'ongehoorzaamheid'. Daar wil Hij ons aanraken met zijn barmhartigheid om ons ten diepste te bevrijden en ons op te tillen in zijn licht. Dus: geen neerslachtigheid, geen zelfveroordeling, maar opstanding, en wel in Christus.
Het is Gods Pasen dat Jezus voor ieder van ons wenst. Het is de Blijde Boodschap bij uitstek aan het adres van elk mensenkind.

Ik denk dat we als Kerk deze boodschap meer in de verf moeten zetten. Niet enkel door die mensen die homilieën verzorgen, maar door ieder van ons.
Het begint al in ons eigen gebedsleven. Dragen wij die nederigheid in ons om afstand te nemen van elke vorm van zelfveroordeling om Gods barmhartigheid toe te laten in ons eigen hart? Kunnen wij de Heer zó welkom heten dat Hij ons in zijn Pasen mag en kan binnenvoeren?
Maar ook in onze omgang met elkaar: Belichamen wij werkelijk die barmhartigheid naar mekaar toe zoals Jezus barmhartig is naar ieder van ons? Want dat vraagt Hij wel: 'Wees barmhartig zoals jullie Vader barmhartig is' (Lc 6, 36). Het zal ons samenzijn kleur geven, namelijk de kleur van de Blijde Boodschap, de kleur van liefde en gemeenschap. We zullen naar elkaar kijken met de ogen van de Heer, niet oordelend, maar - indien nodig - vergevend en vol mededogen en goedheid.

Het evangelie van vandaag nodigt ons uit gehecht te blijven aan de Heer, zoals ranken aan de wijnstok. Onze relatie met Christus voedt ons, versterkt ons en maakt ons vruchtbaar in het belichamen van Gods barmhartigheid naar elkaar toe.

Laten we erover waken dat de boodschap die we als Kerk uitdragen een Blijde Boodschap is, met nadruk op 'blijde'. Een boodschap die nederig verkondigt dat God ieder mens bemint, ondanks mogelijke misstappen. God is enkel uit op leven, op vol leven, en niet op terneerdrukking door een soort bewustzijn van eigen zonden.

Laten we bidden

Help ons, Heer,
om ware nederigheid te vinden,
niet neergedrukt door schuld,
maar verheven door uw barmhartigheid.
Mogen wij alzo,
opgenomen in uw Pasen,
licht zijn elkaar.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, mijn wens voor jullie vandaag: mogen we openstaan voor de liefdevolle barmhartigheid van de Heer. Laten we samen streven naar een gemeenschap doordrongen van goedheid en mededogen, waarin we elkaar benaderen met veel warme mildheid.

---

Vragen om mee op weg te gaan

Hoe kan ik de diepte van mijn eigen gebrokenheid omarmen als een poort naar het ervaren van Gods liefde en vergeving?

Hoe kan ik de Blijde Boodschap op een levendige en inspirerende manier uitdragen, zodat anderen worden aangemoedigd Gods barmhartigheid te omarmen?