1 nov - Allerheiligen
Vandaag, op Allerheiligen, horen we de bekende acht zaligheden uitspreken door Jezus tijdens zijn zogenaamde bergrede. De Nieuwe Bijbelvertaling uit 2004 hertaalde het woord 'zalig' door 'gelukkig'. De NBV21, die zojuist is uitgekomen, en waarvan hier op deze site dankbaar gebruikt van gemaakt wordt, volgt deze hertaling. Er zijn mensen die het daar lastig mee hebben. Voor hen heeft het woordje 'zalig' iets transcendents wat je in het woord 'gelukkig' mist. Ik moet eerlijk toegeven dat ik zelf ook die redenering lang gevolgd heb. Maar door deze verzen te blijven herlezen in de 'nieuwe vertaling', moet ik zeggen dat het woord 'gelukkig' meer en meer diepgang vindt. Bestaat het ware en diepe 'geluk' van de mens er immers niet in Gods liefde te zijn op aarde? Wie dit laatste klaarspeelt is 'zalig', maar tevens 'gelukkig'; een geluk dat z'n wortels vindt in God zelf.
In het woord 'gelukkig' horen we ook het woord 'gelukt'. Wie beantwoordt aan de zaligheden zoals we die van Jezus horen, is gelukt in zijn leven. Hij heeft gedaan wat God van hem vroeg. Of tenminste, hij heeft deze weg bewandeld, met vallen en opstaan, doorheen licht en duisternis. Het ware lukken bestaat er dan in je altijd opnieuw toe te vertrouwen aan de Heer; Hij die altijd bereid is zijn hand uit te steken wanneer het even niet gaat.
Maar wat vooral opvalt in de zaligheden is dat het woordje 'ik' niet voorkomt; het 'ik' dat in deze tijd zo dikwijls centraal staat. In de zaligheden gaat het om het rijk der hemelen hier op aarde, om vrede, om gerechtigheid,... Dat maakt mij tot een dienaar die zijn steentje mag bijdragen tot een groter geheel. Men weet zich een penseel in de handen van God, een instrument van zijn liefde. Het lezen en herlezen van de zaligsprekingen kan alzo leiden tot een ontleding van mijn 'ik', gericht op de (A)ander.
Ja, gelukkig wie nederig is, wie vrede brengt, zachtmoedig, barmhartig en rechtvaardig is.
En, niet onbelangrijk bij de zaligsprekingen: gelukkig wanneer je bij dit alles tegenwind ervaart, en zelfs vervolging. Je diepste thuis, je leven in God, zal je hierbij tot steun zijn. Je geluk bestaat er dan in in de Waarheid te blijven, in de liefde van God, in de barmhartigheid van het kruis, in de vrede en de vreugde van de Opstanding.
Eén van de zaligsprekingen wil ik ieder van u toewensen op dit hoogfeest van Allerheiligen, namelijk daar waar de Heer zegt: 'Gelukkig wie zuiver van hart zijn, want zij zullen God zien.' Ja, wees arm en zuiver van hart. Moge het geheel en al gericht zijn op God, op zijn liefde, op de medemens jou toevertrouwd. Beleef er veel innerlijke vreugde aan; jij, verinnigt in de Heer.
Een zalige hoogdag !
kris
De parabel van de blokfluit
BeantwoordenVerwijderenEr was eens een boom, een onbekende boom, ergens langs de waterkant, en geplant door niemand weet nog door wie. Hij leefde daar breeduit met veel takken. Hij droeg de forse stem van de wind, of de doodse stilte van de avondlucht. 's Winters was het leven kaal en koud en hield hij de hoop geklemd in jonge twijgen, die hingen te wachten op de nieuwe lente. "Ga je gang," knipoogde de voorjaarszon, en dan herleefde zijn oude groene uitbundigheid. Zijn takken liepen weer uit en schoten vol bloesems, een lust voor het oog, en als de zomer kwam, wierp hij schaduw in het rond, gratis voor iedereen. Soms was hij een paraplu tegen stromende regen.
Zo leefde die boom met al zijn takken, jaar in jaar uit. Maar op zekere dag kwam er een man, gewapend met een bijl. De takken hielden van schrik op met ruisen. De mooiste tak werd afgehakt, onherroepelijk. De man nam de tak mee naar huis. Het was nu een dode tak, voorgoed van het leven weggesneden. Straks zou hij vergeten zijn door de andere takken. Drie dagen later kwam de man terug en de boom werd windstil van angst. Wie treft het bitter lot vandaag ? De man ging aan de voet van de boom zitten en blies op de afgehakte tak, waarvan hij een blokfluit had gemaakt. Hij speelde een prachtige melodie en de boom verstond de klank: "Horen jullie mij”, zong de tak, “ik leef anders, maar meer dan ooit. Ik leef! Ik zing! Ik fluit!”
'Gij neemt het leven, God, niet van ons af, Gij maakt het nieuw, dat geloven wij op Uw woord, en als ons aardse huis, ons lichaam, afgebroken wordt, heeft Jezus al een plaats voor ons bereid in Uw huis om daar voorgoed te wonen' (prefatie overledenen).
Zalige Hoogdag!
Wat een mooi verhaal.En het is nog de waarheid ook?Na ons aardse leven,ontvangen wij het echte leven ,bij en in God.Alleluia!
BeantwoordenVerwijderenZalige Hoogdag aan iedereen !
VerwijderenInderdaad, wat een mooi verhaal.
BeantwoordenVerwijderenDank je Daniël !