28 okt - Simon en Judas

Alvorens Jezus zijn apostelen koos trok Hij zich terug om te bidden. Geen vijf minuten, maar een hele nacht lang, zo lezen we.

Wat Jezus ons hier toont is het belang van het ‘kiezen in Gods licht’.

Een mens kan keuzes maken: ofwel vanuit God ofwel vanuit zijn allerindividueelste ikje los van God.
De verleiding om te kiezen vanuit ons ikje los van God is dikwijls groot omdat dat op het eerste zicht doorgaans de meest aangename keuze is. Het is een keuze die gewoonlijk geen al te grote offers vraagt, en dikwijls streelt het ons ego wat - oppervlakkig gezien - een goed gevoel geeft. Zo leven, zo keuzes maken, is mager. Voor een christen mag het iets meer zijn.

Wilt dat nu zeggen dat we ons ‘ik’ volledig buiten spel moeten zetten? Nee, tuurlijk niet. Maar een christen is wel geroepen zijn ‘ik’ af te stemmen op God, zodat hij keuzes maakt vanuit Gods inwoning, vanuit een diepe overgave aan Christus in hem. De Heer wilt immers door ons heen leven, spreken, aanraken, zingen,…
We kunnen Hem, bij wijze van spreken, ook de mond snoeren. We kunnen zo leven dat Hij niet aan bod komt in ons leven. Wat natuurlijk niet de bedoeling is. Hij wilt niet liever dat Hij door ons heen kan leven en leven geven. En dat kan Hij maar wanneer wij ons leven, en onze keuzes, afstemmen op God, in Christus.

Het is daarom goed en nodig dat we, alvorens we een keuze maken, bidden. Niet zomaar één keer. We moeten als het ware onze keuze ‘inbidden’. En dit opdat wat we kiezen zou gekozen worden in Gods licht, binnen Gods wil, in de liefde van Gods Geest. Maat dit vraagt dus een biddende overgave, een arm-zijn voor de Heer, een volgehouden gebed. Zoals de Heer veel bad, een hele nacht lang. En God weet hoeveel meer nog.

Laat ons het gebed levend houden, opdat we de juiste keuzes mogen maken in ons leven, zowel die vele honderden kleine keuzes in de loop van de dag, alsook onze grote levenskeuzes.

kris