vrijdag in week 29 door het jaar

Vandaag lezen we bij Paulus: 'Ik doe niet wat ik wil, het goede, maar juist wat ik niet wil, het kwade, dat doe ik.'

Heerlijke Paulus. Zo menselijk. Zo herkenbaar. Ja, ik ben blij en dankbaar te lezen dat ook de grote Paulus hiermee vocht. Want voeren we niet allen die strijd? Diep vanbinnen weten we hoe het moet, en dragen we zelfs de oprechte intentie hieraan gehoor te geven... de praktijk echter leert ons dat het gebeurt dat we niet doen wat we willen. De mens is, wat dit betreft, een merkwaardig wezen.

Het zegt iets over de innerlijke strijd tussen het volgen van ons ego versus het volgen van Gods stem. Een inwendig oorlogje dat ieder - de ene allicht al meer dan de andere - dagelijks moet uitvechten.

Hoewel... uitvechten... Moeten we dit echt zelf uitvechten?
In zekere zin toch wel, ja. Zoals we gisteren zeiden: we moeten bereid zijn de keuze te maken voor God, tegen het kwaad. De keuze om te leven in Christus. Die keuze moet ieder van ons maken, en daar zijn wij als persoon geheel verantwoordelijk voor.
Anderzijds moeten we de Heer zijn werk laten doen, en moeten wij gaan staan in de stroom van zijn genade, zodat de omvorming naar Gods liefde meer en meer vorm kan krijgen.

Ja, vorm krijgen. Want gewoonlijk gebeurt dit gestaag, van dag op dag, met veel vallen en telkens opnieuw weer opstaan, ons hand leggend in Gods hand, ons toevertrouwend aan zijn Zoon.

Het dagelijks gebed, het stil verwijlen in de Heer, is de sleutel om in Gods genade te kunnen staan.
Laat toe dat Hij je aanraakt, je optilt, je opneemt in Zichzelf.
Vraag om innerlijke groei, rustend in Hem.

Ik wens je alvast een mooie en diepe gods-ontmoeting.

kris