maandag in de Goede Week
LIEFDE, ZACHT ALS OLIE
Maria van Bethanië knielt neer aan de voeten van Jezus. Ze opent een albasten kruikje en laat kostbare, geurige olie over zijn voeten vloeien. Met haar haar droogt ze ze af, stil en teder. In haar gebaar zit alles: liefde, dankbaarheid, eerbied. Het hele huis vult zich met de geur van deze gave. In dat ene moment is zij helemaal aanwezig bij Jezus – haar blik, haar handen, haar hart. Alles richt zich op Hem.
Maria weet wat ze doet. Haar Heer heeft haar leven richting gegeven. Zij herkent ten volle wie Hij is. Zoals Hij liefheeft heeft zij Hem lief, vrij en overvloedig.
En dan midden dit intiem gebeuren die stem van Judas: “Waarom is die olie niet verkocht om het geld aan de armen te geven?” Het lijkt een terechte opmerking, maar Jezus antwoordt: “Laat haar, ze doet dit voor de dag van mijn begrafenis; de armen zijn immers altijd bij jullie, maar Ik niet”. Zijn woorden zijn geen minachting voor de armen – integendeel, Hij is – zoals we weten – de eerste die zich met hen vereenzelvigt. Maar Hij maakt duidelijk dat er momenten zijn waarop we alles opzij moeten zetten om enkel bij Hem te zijn. Niet uit egoïsme, maar om ons hart te laven aan de bron van Liefde.
Ook Jezus zelf trok zich vaak terug in de stilte van het gebed, terwijl er rondom Hem nood was. Hij zocht de Vader op in de vroege ochtend, in eenzaamheid, op een berg of in een tuin. Zijn liefdevolle daden kwamen voort uit zijn innige verbondenheid met de Vader. Zo wordt ook ons gevraagd om momenten van gebed en aanwezig zijn bij de Heer te verzorgen: zonder afleiding, ons helemaal gevend, met alle liefde die we in ons hebben.
De houding van Maria doet me denken aan de woorden van Moeder Teresa, uitgesproken bij haar Nobelprijsrede in 1979: “Wij kunnen geen grote dingen doen. Maar we kunnen wel kleine dingen doen met grote liefde.” Wat Maria van Bethanië doet, lijkt inderdaad eenvoudig, maar haar daad is groot in liefde. Ze schenkt zichzelf, ze schenkt haar volle aandacht – onverdeeld, ononderbroken. Haar blik is niet vluchtig, haar gebaren zijn intens en teder, haar tijd is helemaal voor Jezus. Ze leeft in het nu en omarmt dat moment volledig.
Daar kunnen wij veel van leren. Hoe vaak zijn we niet afgeleid wanneer we bij iemand zijn? De smartphone die trilt, de agenda die ons al naar het volgende uur stuwt, zorgen die knagen… Ze maken het vaak moeilijk om werkelijk in het nu-moment aanwezig te zijn – en verhinderen ons om ons helemaal te geven aan de persoon voor ons.
Eigenlijk is elke ontmoeting met een medemens heilig. Het verdient onze volledige aandacht en toewijding. Want God wil zich openbaren in het samenzijn, in het nu-moment. Het nu is als een heilige plaats die vraagt om met eerbied betreden te worden – zoals Mozes bij het brandende braambos zijn sandalen moest uittrekken (Ex 3,5), omdat hij op heilige grond stond. Zo kan ook elke ontmoeting met een ander een godsontmoeting worden. Maar dat vraagt dus onze volle aandacht en toewijding.
Maria zat aan de voeten van Jezus. Donderdag zal diezelfde Jezus zélf knielen – voor zijn leerlingen. Ja, God zal voor ons knielen, om ons de voeten te wassen. Hij zal zich buigen over ons stof, over onze vermoeidheid, over alles wat ons hindert om liefdevol aanwezig te zijn – bij Hem en bij elkaar. Hij zal ons reinigen van wat ons verdeelt, wat ons hart afsluit, wat onze aandacht afleidt. En tegelijkertijd geeft Hij ons een voorbeeld: dat echte liefde zich klein maakt. Dat wie groot wil zijn in Gods ogen, moet leren knielen voor de ander – in tederheid, in eenvoud, in dienstbaarheid.
We zitten in de Goede Week – een week die ons uitnodigt om af te dalen in de diepte van Gods liefde. Een week waarin we ons leren toevertrouwen aan wat groter is dan wijzelf. Een week waarin de Heer ons tegemoetkomt. Een week die onze volle aandacht vraagt. Laten we onze beste olie boven halen en, zoals Maria, álles geven wat in ons is: onze tijd, onze liefde, onze onverdeelde aanwezigheid. Niet morgen, maar vandaag en nu, knielend aan Jezus’ voeten.
Laten we bidden
Heer,
met Maria van Bethanië knielen wij voor U neer,
uw voeten zalvend met de olie van ons hart.
Ontvang ons en neem ons op in uw liefde.
Mogen we – innig verbonden met U –
de weg gaan die we te gaan hebben,
gestuwd door uw Geest.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, open je hart en laat de olie vloeien over de voeten van de Heer – gul en weldadig. Verinnig je met Hem. Het is Goede Week.
Zegen over deze dag,
kris
Om mee op weg te gaan
Maria gebruikte kostbare, zuivere nardusolie. Wat is jouw olie waarmee jij naar Jezus toegaat? Mag het je liefde zijn, je aandacht, je toewijding? Maar ook je gebrokenheid, je pijn, je eenzaamheid? Weet dat Hij je diep omarmt – het geknakte riet breekt Hij niet, Hij draagt het met barmhartigheid en tederheid.
Het is mooi om te lezen hoe de christelijke geloofsbeleving een bijzondere dimensie geeft aan mindfulnessbeoefening. 'Het nu is als een heilige plaats die vraagt om met eerbied betreden te worden - zoals Mozes bij het brandende braambos...'
BeantwoordenVerwijderenMet. en oprecht dankbaar hart aan Kris Ricky en allen om oprechte liefdevolle aanmoedigingen om liefdevol door het leven te gaan !!! Gesterkt door de stille momenten waarop we ons laten onderdompelen in Zijn Geest
BeantwoordenVerwijderenDANK JE WEL !!!!
BeantwoordenVerwijderenmooi kris, hoe Maria Magdalena hier ons als voorbeeld wordt gesteld. alleen, de Maria uit het evangelie van vandaag lijkt toch eerder Maria de zus van Marta en Lazarus, en is ook niet dezelfde als de 'zondares van Bethanië' waar je op doelt in "Hij heeft haar niet verworpen, hoewel anderen dat al lang hadden gedaan". Paus Franciscus heeft deze vermenging van identiteiten, ontstaan in 604 door de toenmalige paus Gregorius, door de benoeming van Maria Magdalena als Apostel der apostelen in 2016 definitief afgewezen.
BeantwoordenVerwijderenKlopt Stefan, zie ook anoniem 10:32 en reactie daarop
VerwijderenMaria, waar bleef je
BeantwoordenVerwijderen(voor Maria Magdalena)
je was eens, in een ver verleden,
jouw stem steeds weer en meer vervormd
door ieders eigen horend heden.
die ene die je was, de velen
waarachter jij nu lijkt verdwenen.
ik denk jou soms terug te vinden
in zachte vrouwenhanden,
het weten van het wijste meisje,
de ogen van de diepste ziel.
toch ben jij er dan altijd niet,
al heb ik je vermoed soms even
als schaduw van mijn ijdel streven
om hem die jou het meest beminde
als heilig wezen na te leven.
hoe graag hield ik jou vast,
maar ‘laat me los’ dat was
wat hij jou leerde vragen.
daarin ging jij mij lijdend voor:
de pijn van het gemis
als liefdeskruis te dragen.
s r
Maria van Bethanië is niet Maria van Magdala.
BeantwoordenVerwijderenBeste anoniem,
Verwijderenik denk je gelijk hebt. In Lucas 7 komt een naamloze vrouw, bekend als een zondares, waarschijnlijk Maria van Magdala, binnen in het huis van een Farizeeër en wast Jezus’ voeten met haar tranen, ze droogt ze met haar haren en zalft ze met geurige olie — een daad van berouw en diepe liefde. Jezus vergeeft haar zonden en prijst haar geloof. In Johannes 12, wat we vandaag lezen, is het inderdaad Maria van Bethanië, de zus van Lazarus, die Jezus’ voeten zalft met kostbare nardusolie en ze afdroogt met haar haren. Hoewel de handelingen gelijkaardig zijn, gaat het om twee verschillende vrouwen en twee afzonderlijke gebeurtenissen.
Dank om het te laten weten, ik ga de overweging aanpassen.
Dankjewel! Irene
BeantwoordenVerwijderen