woensdag in week 5 van de veertigdagentijd

BEVRIJDENDE BOODSCHAP
(Bij Dan 3, 14-20 + 91-92 + 95)

Beste mensen,
hoe groot kan ons verlangen zijn naar bevrijding uit een penibele situatie. Bevrijding die we onszelf niet kunnen geven.

Vandaag lezen we een deeltje uit het Boek Daniël. Het is opgeschreven als verhaal, tussen 175 en 163 voor Christus, maar het zou zich vier eeuwen eerder al hebben afgespeeld. Dus in een geheel andere tijd, maar met even zware beproevingen in het geloof. (Bron: ‘Alle Bijbelboeken dichterbij‘ Bas Rentmeester en Huub Schumacher).  De schrijver, Daniël, is een rasechte verteller die met meesterlijke woordkeuzes het verhaal componeert. Het gaat over de moed van drie Joodse ballingen, functionerend aan het hof van koning Nebukadnessar. Deze koning wil dat de drie mannen knielen en buigen voor het enorm grote gouden afgodsbeeld. Weigeren ze, dan zullen ze de vuurdood sterven in een gloeiend heet gestookte oven.
Onverschrokken antwoorden ze: "Wij vinden het niet nodig uw vraag te beantwoorden, want als de God die wij vereren in staat is ons te redden uit een brandende oven en uit uw handen, dan zal Hij ons redden. Zo niet, weet dan, majesteit, dat wij uw goden niet vereren, noch buigen voor het gouden beeld dat u hebt opgericht."
Uiteindelijk blijkt die ene ware God sterker te zijn dan het enorm gouden afgodsbeeld. De mannen krijgen hulp uit den hoge en bewegen zich ongedeerd door het vuur en worden begeleid door een wonderlijk figuur.
De koning is  overdonderd als  hij ziet wat er gebeurd is.

Wat indruk op me maakt is, dat de drie mannen die, tijdens hun ballingschap, Babylonische namen hebben gekregen, (namen van afgoden), gered zijn doordat ze zelf trouw zijn gebleven aan hun Joodse namen: Azarja betekent ‘God is mijn Helper’; Chananja: ‘God is genadig’,: Misaël ‘Wie is als God?’. In de kracht van hun Joodse  namen  en hun geloof in de ene ware God zijn ze, blijkbaar gered.

We kijken even naar de betekenis die dit verhaal misschien zou kunnen hebben.
Durven wij wezenlijk te zijn zoals we van oorsprong bedoeld zijn, zonder afleidingen die het leven ons gebracht heeft, zonder ‘afgodjes’, grote of kleine?
Zijn we trouw aan onze oorspronkelijke bestemming toen we geboren werden en nog onbevlekt waren, nog niet bezweken voor de verleidingen van het leven?

Wat zou het mooi zijn om in de paasnacht waarin ook het water en brandend licht van de Paaskaars een bevrijdende functie hebben, we ten diepste onze  doop mogen herdenken. Als het ware opnieuw beginnen, gezuiverd vanuit het diepste verlangen van onze ziel? Zo zal Pasen een bevrijdende gebeurtenis worden voor ieder die in dit proces mee durft te gaan. Pasen zal worden tot een feest van bevrijding voor ieder die er zich op voorbereidt en ervoor open staat. En het paasvuur zal ons reinigen zonder brandwonden op te lopen. We mogen zijn wie we zijn, kinderen van de Allerhoogste die elke keer opnieuw bevestigd mogen worden in ons geloof. Kinderen door de nieuwe beleving van dit oude geheim: herboren te worden in het vuurbad waar Jezus met al zijn lijden doorheen is gegaan: wij, samen met Hem.

Laten we bidden

Goede God,
we zijn op weg naar Pasen.
Met U op weg, en met uw Zoon
die zijn zware kruisweg gaat,
door de tijden heen,
samen met de hele wereld,
in nood en rouw.
Moge onze weg steeds meer
een pelgrimsweg van hoop worden
en moge de liefde
steeds meer veld winnen in deze wereld
door Jezus, uw Zoon en onze broeder.
Amen, ja amen!

Beste mensen, trouw zijn aan onze oorspronkelijke roeping, Dat wens ik jullie toen, deze dag en al onze dagen!
Ricky

---

Om mee op weg te gaan

Waar laat je je raken in deze veertigdagentijd? Heb je in de loop van deze weken iets ontdekt over je eigen weg? Is er misschien een nieuw inzicht gekomen in je persoonlijke roeping? En ook inzicht in het verloop van je leven, zodat je straks met een nieuw elan kunt verdergaan?