Witte Donderdag

WAAR LIEFDE KNIELT

Vandaag zegt Jezus tot Petrus, en tot ieder van ons: ‘Als Ik je voeten niet mag wassen, kun je niet bij Mij horen.’

Dit gaat in tegen alle wereldse logica. God zelf knielt voor de mens om diens voeten te wassen, om hem te reinigen. Dat kan Christus, omdat Hij een en al Liefde is. De Liefde gaat nooit boven de ander staan, maar treedt de naaste tegemoet als een mindere. Dat is Liefde. Zo is God. Wie deze daad van de Heer niet toelaat, zo zegt Hij, kan niet bij Hem horen. Hij zal nooit Jezus’ deelgenoot kunnen zijn.

In de biecht gebeurt precies hetzelfde. Daar knielt de Heer voor de biechteling. Doorheen de priester schenkt Hij de absolutie en neemt Hij de biechteling in zich op.

Het is dus in de reiniging dat Christus ons in zich opneemt. Het gaat over een diepe innerlijke ommekeer, waarin wij - in de Geest - onze zonde erkennen; zonde als gevolg van hoogmoed — de neiging om zelf te bepalen wat liefde is, in plaats van ons te laten leiden door Gods stem. Het vraagt moed en nederigheid om die trots los te laten, onze kwetsbaarheid in te zien en ons over te geven aan de barmhartigheid van Christus. Alleen wie zich als een nederige laat aanraken door zijn liefde, kan werkelijk in Hem opgenomen worden. Daarom zegt Jezus: ‘Als Ik je voeten niet mag wassen, kun je niet bij Mij horen.’

Vanuit die reiniging mogen wij dan elkaar de voeten wassen. Jezus zegt immers: ‘Ik heb een voorbeeld gegeven; wat Ik voor jullie heb gedaan, moeten jullie ook doen.’ Het betekent: verenigd met de Heer, dienend in het leven staan — altijd als een mindere, bereid om neer te knielen voor iedere medemens. Niet omdat wij minder waard zouden zijn, maar omdat liefde de ander altijd vóór laat gaan. Deze houding breekt elke vorm van egocentrisme en eigenbelang open en maakt ruimte voor een leven dat zichzelf in liefde geeft.

De bron om al voetwassend door het leven te gaan, vinden we terug in de eucharistie, waarvan we vandaag de instelling gedenken en vieren. Wat een geschenk aan de Kerk: de Heer, zicht- en tastbaar onder ons! Heerlijk toch! Wat een creativiteit van God om zo, in zijn Zoon, onder ons aanwezig te zijn. Geniaal! Geen mens die zoiets zou kunnen bedenken.

Lieve mensen, laten we van de eucharistie houden, zoals de Heer doorheen het Brood van ons houdt. Laten we met innige liefde naar Hem kijken, naar Hem verlangen, Hem ontvangen. Naar een eucharistieviering gaan … wat een feest! Een hemels gastmaal hier op aarde, waar de Heer ons tot gemeenschap maakt in Hem, ons in zichzelf opneemt en ons in staat stelt lief te hebben zoals Hij de mensheid bemint. Want daarover gaat het: eucharistische mensen worden in het dagelijks leven, ons gevend in de liefde van Christus, aan allen die God op ons levenspad plaatst, én aan allen voor wie wij bidden.

Ik wens ieder van jullie een mooie Witte Donderdag toe. Laat het een feest zijn van communio!

En aan de priesters onder ons: een hartelijke dank voor jullie ja-woord! Jullie mogen op onze steun en gebed rekenen!

Laten we bidden

Heer Jezus,
levend aanwezig in de eucharistie, het levend Hart van de Kerk. Open ons hart voor dit groot geschenk dat ons door de Vader is geschonken. Maak ons, doorheen uw zelfgave, tot gemeenschap in U, opdat wij het feest van het leven mogen verstaan, levend in uw liefde, door elkaar voortdurend de voeten te wassen.
Zegen in het bijzonder de priesters die U in de eucharistie present stellen. Versterk hun ja-woord, vervul hen met vreugde en trouw, en laat hun dienstwerk bron van genade zijn voor allen die U zoeken. Dat zij, als herders naar uw Hart, blijvend getuigen mogen zijn van uw liefdevolle aanwezigheid onder ons.
Tot meerdere glorie van God, Vader van ieder mensenkind.
In Christus, onze Heer. Amen.

Geliefde mensen, moge ons leven een voortdurende voetwassing zijn – een blijvende daad van liefde en dienstbaarheid, die de wereld verlicht en de harten verenigt. Een zalige Witte Donderdag voor jullie allen.
Met een dankbare groet, kris

---

Om mee op weg te gaan

Ben jij je ervan bewust dat Jezus in elke eucharistieviering, doorheen het Woord en het Brood, voor jou neerknielt om je de voeten te wassen? Kunnen wij in deze heilige tekenen de reiniging toelaten die Hij ons toewenst — of luisteren we slechts naar oude teksten en eten we een stukje brood? Durven we het wonder zien dat telkens opnieuw geschonken wordt: de levende Heer die ons als gemeenschap samenbrengt, reinigt en in zich opneemt? Is de liturgie voor ons een gebeuren waarin God ons werkelijk mag aanraken?
Moge deze Witte Donderdag in ons het verlangen wakker maken om het feest van de liefde niet alleen te vieren, maar ook te belichamen — in woord, in daad, in wie wij voor elkaar mogen zijn. Ook met alle consequenties die zich kunnen aandienen, zoals we morgen zullen horen.