vrijdag in week 4 van de veertigdagentijd

WAAR LEVEN GETUIGT
(Bij Wijsh 2, 1a + 12-22)

Waar we het gisteren hadden over het belang van de voorbede, wil ik vandaag met jullie nadenken over het belang van het afleggen van getuigenis. Zowel de eerste lezing als het evangelie hebben het vandaag over getuigenis. Laten we dit thema belichten vanuit de eerste lezing van vandaag uit het boek Wijsheid.

Daarin lezen we hoe de rechtvaardige door zijn manier van leven een aanklacht wordt voor zijn omgeving. De goddelozen zeggen: “Hij is een levende aanklacht tegen onze opvattingen geworden; zijn verschijning alleen al is ons een doorn in het oog”. Getuigenis roept dus niet altijd bewondering op - het wekt ook weerstand. Toch is het precies dit getuigenis dat het evangelie geloofwaardig maakt.

Wie vandaag kiest om rechtvaardig te leven, ontkomt niet aan die spanningen. De wereld is vandaag de dag jammer genoeg gekenmerkt door oorlogen, geweld, verdeeldheid en uitbuiting. Er zijn miljardenbudgetten voor defensie, maar miljoenen mensen leven zonder brood of dak. In zo’n wereld is getuigenis afleggen geen vrijblijvende optie, maar een daad van hoop en trouw. De christen die weigert mee te draaien in systemen van onrecht, die zijn stem verheft voor de kleinen en die in zijn daden Gods barmhartigheid weerspiegelt, wordt vaak als lastig ervaren - net als de rechtvaardige in het boek Wijsheid in de lezing van vandaag. Maar precies dáár, in het vreedzaam confronterende leven, ligt de kracht van het getuigenis.

Christenen zijn geroepen tot een vredevol samenleven, over grenzen en verschillen heen. Wanneer wij weigeren mee te stappen in het geweld van polarisatie of haat, en in plaats daarvan kiezen voor ontmoeting, dialoog en verzoening, wordt ons leven een krachtig getuigenis.

Zulk getuigenis kan slechts vrucht dragen als het diep geworteld is in de levende aanwezigheid van Christus: in onszelf én als het levend hart van de Kerk, gevoed door gebed, het Woord en de eucharistie.

Het Jubeljaar 2025, uitgeroepen door paus Franciscus, draagt als thema: “Jezus Christus, onze hoop.” Die hoop is geen vrome wensdroom, maar een bron van engagement. Zij wortelt in de verrezen Heer, wiens overwinning op de dood het ultieme getuigenis is dat het kwaad niet het laatste woord heeft. Christelijke hoop leeft in mensen die liefhebben, vergeven, dienen en volhouden - vaak in stilte en eenvoud. Hun leven weerspiegelt Christus zelf. Wie zó leeft, straalt hoop uit. Niet omdat hij zich voorneemt te getuigen, maar omdat zijn leven zelf tot getuigenis wordt.

Van belang in het brengen van getuigenis is nederigheid. We getuigen niet om onszelf in het licht te stellen, maar om doorheen ons leven iets te laten oplichten van het leven dat God met ieder mens voorheeft. Getuigenis zonder nederigheid stoot af, maar waar het gedragen wordt door eenvoud en liefde, opent het harten.

Ook de Kerk is geroepen tot zulk nederig getuigen: door op de eerste plaats binnen haar eigen gemeenschap liefdevol en vreedzaam samenleven te bevorderen. Tegelijk is zij geroepen deze boodschap van vrede en barmhartigheid uit te dragen op alle plaatsen waar christenen wonen, werken en anderen ontmoeten. En eigenlijk gaat het nog een stap verder: de Kerk is ook geroepen om bewust naar de periferieën van onze samenleving te gaan - naar die plaatsen waar mensen vergeten, gewond of uitgesloten zijn. Paus Franciscus heeft herhaaldelijk opgeroepen om de periferieën niet te mijden, maar ze te verkiezen. Dáár, aan de randen van de samenleving wordt het Evangelie het duidelijkst zichtbaar als teken van hoop en als spoor van Gods trouw aan mensen die – op welke manier ook – door het leven zijn verwond.

Laten we bidden

Heer,
laat ons wonen in uw nabijheid,
zodat ons hart stil wordt en open.
Vorm ons tot mensen van vrede,
die luisteren, dragen en dienen.
Zend ons, niet om te heersen,
maar om nabij te zijn
als een licht dat niet dwingt,
maar uitnodigt.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, mogen wij overal waar we komen en gaan, dragers en uitdragers zijn van Gods vrede.
Een gezegende vrijdag.
kris

---

Om mee op weg te gaan

Hoe leef ik mijn geloof in het dagelijks bestaan? Ben ik mij bewust van de stille kracht van mijn woorden, keuzes en daden? Op welke manier kan ik iets laten zien van de Liefde die mij draagt?