14 sept - Kruisverheffing

EEN BLIK OP DE LIEFDE

Vandaag vieren wij het feest van de Kruisverheffing. Van oudsher wordt op deze dag in Jeruzalem het kruis van Christus omhooggetild en aan de gelovigen getoond. Laat ons bidden dat dit, gezien de omstandigheden in die regio, ook vandaag mag gebeuren.

Het kruis wordt niet enkel geheven en getoond opdat wij zouden zeggen: “Ocharme onze Heer.” Het kruis wordt voor ogen gesteld als plaats van ontmoeting met de Heer zelf. Niet enkel een herinnering aan een gebeurtenis uit een ver verleden, maar een kijken dat uitmondt in ontvangen, in ontmoeting, in relatie, van Hart tot hart.

Op het kruis heeft Jezus elke duisternis doorstaan die een mens kan overkomen. Hij kende de verlatenheid van de woestijn, toen Hij riep: “Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?” Hij droeg de fysieke pijn van een lichaam dat gekweld werd, de marteling van geselslagen en doornen, en de vernedering van een terdoodveroordeelde. Hij voelde de smart van verraad en de pijn van ontrouw, het verdriet van verlaten worden door vrienden. Hij werd geconfronteerd met armoede, met onrecht en geweld. Geen enkele menselijke pijn bleef Hem vreemd. Alles wat wij vandaag meemaken aan angst, eenzaamheid of gebrokenheid, heeft Hij op zich genomen, zodat geen wonde ons treft die Hij niet zelf in zijn eigen vlees heeft meegedragen.

Hij heeft zich niet alleen solidair verklaard met ons lijden, Hij heeft het in eigen lijf en ziel gedragen, en – niet onbelangrijk – Hij blijft het vandaag met ons meedragen. Daarom is de blik op de Gekruisigde geen herinnering aan een ver verleden, maar een levende ervaring van zijn nabijheid in wat wij vandaag te dragen hebben. Hij deelt onze lasten en draagt ze met ons mee. Hij behoedt ons voor bitterheid en schenkt de gave van volharding.

Zelfs de zielepijn van de zonde heeft Hij in zichzelf opgenomen. Op het kruis is Hij afgedaald tot de diepste diepten van de godsvervreemding. Daar, op Golgota, heeft Hij deze duisternis op zich genomen en omgevormd in Gods licht. Want het wezen van Gods hart is vergevende liefde. Zo is het kruis hét teken bij uitstek van zijn barmhartigheid. Kijken naar het kruis is kijken naar deze liefde, kijken naar Gods barmhartigheid. En – zoals gezegd – niet enkel kijken, maar het omarmen, als een mysterie van liefde waarin jij ten volle bent opgenomen. Hoe groots is dit geheim!

Zo werd en wordt het kruis voor ons een poort naar verrijzenis. Daar, waar alles verloren leek of soms lijkt, opent Hij een weg naar leven in overvloed. Zoals het evangelie van vandaag zegt: “God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” In die liefde ligt de diepe waarheid van het kruis. God wil niet de dood, maar het leven. Hij wil ons uit het duister voeren naar het licht, uit de zonde naar een leven in God.

Daarom mogen wij telkens opnieuw het kruis aanschouwen in gebed en aanbidding. Niet om bij het lijden te blijven stilstaan, maar om ons te openen voor de genade die van daaruit stroomt. Het kruis verheffen betekent het hooghouden van Gods barmhartigheid in ons eigen leven. Het betekent je hart richten op Hem die je draagt. Het betekent vertrouwen dat Hij je binnenleidt in zijn licht.

Laten we daarom als Kerk onze blik gericht houden op de Gekruisigde, biddend en in ontmoeting met Hem. Mogen wij ons van binnenuit schenken aan de Heer, aan de genade van zijn kruis. Zo worden wij opgenomen in zijn Paasmysterie, dat leven geeft aan ieder van ons. De roeping van de Kerk is dit Pasen zichtbaar te maken in de wereld: in de liturgie die wij vieren, in onze concrete daden van liefde, in de verkondiging die klinkt in het kerkgebouw en – waar het past – ook op straat.

Moge de heilige Geest ons binnenvoeren in het mysterie van Gods liefde.

Laten we bidden

Heer Jezus Christus,
wij eren U, omdat U de weg van liefde tot het uiterste bent gegaan. Uw armen wijd geopend aan het hout omhelzen ons bestaan. In U vinden wij een schuilplaats waar pijn niet het laatste woord heeft, maar waar hoop ontkiemt.
Wij vragen U: ontferm U over deze wereld die verstrikt is geraakt in haat en strijd. Spreek uw vergeving uit en adem uw vrede waar oorlog heerst. Laat ons uw kruis vasthouden als een boom van leven, waar genezing groeit en waar ons hart kan leven in God.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, moge het kruis van Jezus voor ons een bron zijn van stille kracht - Hij die ons leven draagt en ons hart vervult met Gods vrede.
Een mooie zondag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Neem vandaag de tijd om in stilte te knielen voor het kruis. Laat het vooral geen gebaar van gewoonte zijn, maar een daad van overgave. Leg uw zorgen, uw vragen en uw pijn neer aan de voeten van de Gekruisigde, en laat Hem zijn liefde en vrede in uw hart leggen.