vrijdag in week 24 door het jaar
EEN LOFZANG OP DE VROUWELIJKE TROUW
Bron overweging: onbekend
Het evangelie van vandaag is een echte parel. En we mogen gerust ook zeggen dat het een soort lofzang is op een al te vaak vergeten groep. Vaak hebben we de indruk dat het evangelie een zaak van mannen is. Vrouwen komen er nauwelijks of slechts terloops aan te pas. Een zieke vrouw wordt wel eens genezen. Een vrouw wast de voeten van Jezus. Vrouwen volgen Hem en zijn vrienden en zorgen voor hen uit eigen middelen. Vrouwen staan onder het kruis. Ze staan overal achter of onder, maar zelden of nooit op het voorplan.
Grote rollen worden door mannen bezet: apostelen en schriftgeleerden, een honderdman, een barmhartige Samaritaan of een goede herder. Dat Annas en Kajafas, Herodes, Judas of Pilatus ook mannen waren, is hier helemaal geen troost. Maar zo ziet Jezus het niet. Op geen enkel moment. Want het evangelie is geen ‘Guinness Book of Records’, waarin het om de grootste, de sterkste of de beste gaat, waarbij alleen prestatie of kwantiteit telt. Het is een levensboek waar geloof en vertrouwen, waar geduld en liefde, inzet en overgave de echte kwaliteit en de ware talenten vormen.
En daar spelen vrouwen onvervreemd en onvervangbaar een glansrol. Een rol waarbij veel mannen tot debutanten verbleken. Lucas begint er zijn evangelie al mee. De eerste persoon die we ontmoeten is Zacharias, een man, een priester. Stomweg valt hij al meteen door zijn rol: ‘Omdat je mijn woorden niet hebt geloofd, zul je stom zijn en niet kunnen spreken totdat het allemaal gebeurd is’ (Lc 1,20).
Meteen daarop treden twee vrouwen op, Maria en Elisabet. In een feilloos duet, in een Magnificat van puur geloof en zuivere overgave, brengen ze onze heilsgeschiedenis daadwerkelijk en definitief op gang: ‘Mijn ziel prijst en looft de Heer, mijn hart juicht om God, mijn redder’ (Lc 1,46-47). Ook wanneer het doek over het openbaar leven van Jezus opengaat en Hij nog even in de coulissen wil blijven, omdat zijn uur nog niet gekomen is, is het weer een vrouw die, onweerstaanbaar zoals alleen moeders dat kunnen, Jezus tot handelen aanzet: ‘Doe maar wat Hij jullie zegt’ (Joh 2,5). Zo maakte Jezus een begin met zijn tekenen.
Van het penninkje van de weduwe (Mc 12,42-44) tot de kostbare nardusolie van Maria te Betanië (Joh 12,3), van de onbevangen eerlijkheid van de vrouw bij de put van Jakob in Samaria (Joh 4,7-26) tot het vindingrijke geloof van de Kananese die spreekt over de kruimels die van tafel vallen (Mt 15,27), kunnen we heel het leven van Jezus door parel na parel opsteken tot een rozenkrans van vrouwelijke gebaren en gaven van geloof, liefde en toewijding.
En toen zijn uur echt gekomen was – een uur van ontrouw en verraad, van verloochening en vaandelvlucht, die ineens puur mannelijke begrippen werden – stond daar ook weer die kring van vrouwelijke trouw, van meevoelen en meegaan tot het einde toe. Een kring van vrouwen die Jezus vanaf Galilea waren gevolgd en Hem hadden gediend (Lc 23,55-56). Echte, levende en zuivere godsdienst van een al te vaak vergeten groep.
Laten we bidden
Heer Jezus,
U liet vrouwen delen in uw weg
en schonk hun een plaats in uw zending.
Hun trouw bleef standhouden
waar velen wegliepen.
Hun stem liet uw evangelie klinken
in lofzang, in gebed
en in een leven van toewijding.
Hun gaven werden tekenen
van liefde en geloof.
Door de eeuwen heen zijn er vele vrouwen geweest
die met dezelfde toewijding hebben geleefd.
Geef dat wij in hun spoor gaan,
met dezelfde moed en dezelfde volharding.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, man of vrouw, moge ons leven een getuigenis zijn van trouw, liefde en geloof, zoals zoveel vrouwen en mannen dat vóór ons hebben gedaan. 
Een mooie vrijdag gewenst, geniet van dit nazomerdagje.
kris
Om mee op weg te gaan
Waar kan ik in mijn leven heel concreet, met de mensen die mij gegeven zijn, trouw en liefde laten zien? Hoe kan ik vandaag delen van wat ik heb en zo het goede laten groeien? Misschien in een woord van nabijheid, misschien in een daad van zorg. In alles wat wij doen mogen we weten: Jezus is bij ons.
Opvallend (voor, tijdens en na de operatie) er veel vrouwen waren die er mede voor gezorgd hebben dat mijn echtgenote succesvol is geopereerd (correctie onderbeen en nieuwe knie). Dank in gebed dat mijn echtgenote (we zijn 56 jaar getrouwd) weer thuis in haar vertrouwde omgeving is.
BeantwoordenVerwijderenVrouwen in de bijbel werkte altijd in stilte, nooit aan de kant van de macht. Is dat de reden waarom Rome de vrouw niet toelaat als voorganger, priester? ( alhoewel Maria-Magdala erkent wordt als trekker van onze godsdienst.)
BeantwoordenVerwijderen