zaterdag in week 33 door het jaar

 ORIËNTATIE OP WAT BOVEN IS

Tekst overweging: Kris

De mens heeft de neiging om in het leven eigen constructies te bedenken en uit te bouwen die een gevoel van controle geven; een soort comfortzone die een gevoelsmatige zekerheid biedt en de indruk geeft alles in de hand te hebben. Zolang die constructies staande blijven, brengt dat een zekere rust. Het wordt lastig wanneer die systemen instuiken en je plots op drijfzand komt te staan. Waar ben ik in godsnaam mee bezig? wordt dan de hamvraag.

Een mens is geroepen het leven niet te bouwen op eigen schema’s maar op God. Hij draagt ons bestaan in het heden en reikt een toekomst aan die verder reikt dan onze eigen vaak zelfgecreëerde inzichten. In het evangelie van vandaag spreken mensen Jezus aan vanuit een eigen redenering over de opstanding. Ze gebruiken een verhaal om hun standpunt te staven. Jezus antwoordt door te tonen dat Gods werkelijkheid anders is dan wat zij bedenken en dat de opstanding een werkelijkheid is die het menselijke denken ver overstijgt.

In het woonzorgcentrum waar ik werk hoor ik soms hoe iemand, als het einde nadert, verlangt naar een hereniging met de overleden partner. Dat is heel menselijk en er zit iets moois in; het zegt iets over de liefde die zij met elkaar deelden. Tegelijk spreekt de huwelijksliturgie heldere woorden: “tot de dood ons scheidt.” Dat zinnetje maakt duidelijk dat het verbond door God gedragen wordt binnen de tijd die wij hier ontvangen. Wat er na de dood komt, wordt door God zelf getekend en krijgt een vorm die wij nu niet ten volle kennen. “Geen oog heeft gezien, geen oor heeft gehoord, geen mens heeft bedacht wat God heeft voorbereid voor wie Hem liefhebben” (1 Kor 2,9). De werkelijkheid van God is van een andere orde dan de onze. Hoe dat eruitziet na ons aard sterven overstijgt onze beelden, maar we mogen erop vertrouwen dat het goed is.

De eerste lezing spreekt ook over zelfgecreëerde constructies. We lezen het bij koning Antiochus. Hij leefde vanuit zijn eigen overtuiging dat hij goed bezig was. Wat hij in zijn rijk verwezenlijkte leek voor hem logisch en nodig. Wanneer het bericht komt dat zijn legers verslagen zijn en dat Jeruzalem zich herstelt, stuikt zijn zelfgemaakt beeld als een kaartenhuisje in elkaar. Zijn geweten wordt wakker en hij ziet de schade van zijn daden. Hij beseft dat zijn keuzes gestoeld waren op eigen inzichten waardoor hij zijn land en vele burgers diep heeft verwond en ellende heeft veroorzaakt. De man is er niet goed van en kruipt in zijn bed. Je zou van minder.

Vandaag zien we wereldleiders die ook in hun eigen verhaal leven, hun bubbel met enkele trouwe angsthazen rond zich. Binnen die constructie nemen ze beslissingen die ernstige en pijnlijke gevolgen hebben voor gewone mensen. Het moeilijke is dat ze overtuigd zijn van hun gelijk. Als je bijvoorbeeld leest dat enkele dagen geleden in Oekraïne een appartementsgebouw door één raketinslag tientallen mensen sterven, dan rijst de vraag welk denkpatroon zulke beslissingen voedt. Ik vraag me oprecht af wat er in het geweten van zo iemand omgaat, wanneer die persoon ’s avonds gaat slapen.

God nodigt uit om ons in Hem te plaatsen. Een leven gericht op liefde, in het heden en over de dood heen. Als christenen weten we ons uitgenodigd om ons te oriënteren op wat boven ligt. Paulus schrijft: “Zoek wat boven is” (Kol 3,1). Die gerichtheid helpt om vaste grond te vinden die niet afhangt van onze eigen constructies. Het gaat om Gods droom met de mensheid. In Hem moeten we ons verplaatsen. Niet wij zijn het centrum van het heelal, wel Hij. Dat vieren we morgen, op het hoogfeest van Christus Koning.

Het is goed - of we nu wereldleiders zijn of gewone kleine burgers - om bij al wat we doen de gewetensvraag te stellen: dien ik hierbij de liefde? Dat zou ons al ver vooruit helpen.
En wat die constructies betreft over de dood heen, waar het evangelie van vandaag op wijst: laten we dat maar aan God overlaten, in het vertrouwen dat wat zal komen goed zal zijn, door en door goed, getekend door één werkelijkheid: Liefde.

Laten we bidden

Heer,
richt ons hart op U
en geef licht in de keuzes die we maken.
Vervul ons denken met uw vrede,
zodat wij kunnen bouwen op U.
Houd ons dicht bij uw wil.
Leid ons met uw liefde,
vandaag, morgen
en alle dagen van ons leven.
Amen.

Geliefde mensen, mogen we ons gedragen weten door de trouwe liefde waarmee God ons elke dag omringt.
Een mooi weekend,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Is je leven werkelijk gericht op Gods werkelijkheid, of bouw je - al dan niet bewust - op zelfgecreëerde constructies die je een gevoel van zekerheid geven? Ben je bereid deze fundamentele vragen aan jezelf te stellen en ze in volgehouden stilte neer te leggen in de schoot van de Heer?