dinsdag in week 26 door het jaar

VASTBERADEN EN GEWELDLOOS
(Lc 9,51-56)

Beste mensen, vandaag gaan we op stap met Jezus, richting Jeruzalem. Het woord dat er voor mij bij eerste lezing uitspringt is vastberaden.£Het roept in mij iets op van moeilijkheden die Jezus te wachten staan, en die Hij met dapperheid tegemoet wil treden.
In het eerste vers van vandaag staat al heel nuchter vermeld: Toen de tijd naderde dat Jezus in de hemel zou worden opgenomen … Dat is een mededeling zonder commentaar, maar voor Jezus toch iets heel indringends, want Hij zal op een of andere manier misschien wel weten wat Hem te wachten staat in het voorspel van die ten hemelopneming. Er zal een zekere ernst in Jezus aanwezig zijn. Je hoeft geen Jezus te zijn om soms tevoren al te kunnen voelen dat er een zekere spanning in de lucht hangt, zoals we dat bijvoorbeeld ook kennen bij naderend onweer.

Op hun tocht van Galilea naar Judea, moeten Jezus en zijn leerlingen door Samaria, waarvan het niet zeker is dat deze mensen hen wel willen ontvangen. De samaritanen aanbidden God op de berg Gerizim, waar ook heidense goden vereerd worden. Ze zijn een afgescheiden groep.
De reden waarom Jezus en de leerlingen denken niet welkom te zijn is juist dat ze naar Jeruzalem op weg zijn. Al hebben ze boden vooruitgestuurd om hun komst te melden, het mag allemaal niet baten. Ze worden blijkbaar niet echt vriendelijk ontvangen. Jakobus en Johannes, die elders wel zonen van de donder genoemd worden, protesteren fel: Heer, wilt U dat wij vuur uit de hemel afroepen dat hen zal verteren? Dat zijn geen halve maatregelen die ze willen nemen, maar Jezus protesteert met strenge en vermanende woorden. Jezus zal innerlijk weten dat Hijzelf met geweld zal worden omgebracht, maar desalniettemin wil Hij niet met dezelfde methode te werk gaan. Dat hoort niet bij Hem. Hij is zachtmoedig, en gaat niet mee in de negatieve spiraal waar die twee naaste medewerkers graag het initiatief toe hadden willen nemen.

Hoe staan we zelf in situaties die dwars tegen je eigen opvattingen ingaan? We zouden die misschien met drastische maatregelen willen bestrijden vanuit de overtuiging dat zoiets echt niet kan, en dat er flink werk van gemaakt zou moeten worden. Herken je minstens het gevoel bij beelden op de televisie, waar je woede in jezelf voelt opkomen? Misschien wel scheldwoorden.
Geweld gebruiken is soms de basale behoefte, maar is dat de juiste weg? Jezus doet het duidelijk anders. Ook nu is Hij vastberaden in het volgen van zijn eigen weg: geen geweld!

Het gelezen deel van vandaag sluit heel nuchter af: Ze gingen verder naar een ander dorp.
Soms is spreken en overleggen de juiste weg, andere keren is het beter te zwijgen, te bidden en de zachtheid in onszelf  te bewaken, na te denken over het probleem, in overleg te gaan met mensen die ook naar vormen aan het zoeken zijn om het kwaad te bestrijden. Er moeten wegen zijn die heilzamer zijn.

Laten we bidden

Goede God en Vader,
wij leven in een wereld met veel geweld.
Hoe graag zouden we er mee aan de slag gaan,
omwille van Uw rijk van vrede.
We zouden het geweld de baas willen zijn.
Die uitdrukking alleen al zegt iets over onze methode.
Leer ons, o Vader, welke middelen we mogen gebruiken,
en ook op welke tijd.
Geweld op geweld is geen antwoord.
Maak ons inventief
om op de juiste wijze om te gaan met deze problematiek.
Leer ons uw wegen van vrede, kennen,
door Jezus Uw Zoon
die het ons heeft voorgeleefd.
Amen

Beste mensen, laten we bidden dat ook wij een bedding van vrede mogen zijn voor ieder die we ontmoeten. Daar begint het, in onszelf.
Ricky