maandag in week 30 door het jaar

OPSTAAN IN CHRISTUS
(Bij Lc 13, 10-13)

Een vrouw, bezeten door een geest die haar ziek maakte. Daardoor helemaal krom gebogen en niet meer in staat rechtop te staan. Deze vrouw staat als symbool van wie wij vaak zijn. Achttien jaar (lees: een hele tijd) in de macht van een geest die ons ziek maakt, zodat we er innerlijk door ontwricht raken, totaal krom gebogen.
Waardoor word ik innerlijk beheerst? Door wat laat ik mij leiden in mijn leven? Wat zijn mijn innerlijke slavernijen? Wat is mijn zondige zwakheid?
Laat ons - in gebed - heel bewust, onze gebrokenheid onder ogen zien. Wat doet mij naar beneden buigen?

Gelukkig - ja God zij dank - mogen wij delen in het heil dat de vrouw uit het evangelie ten deel viel. Ook wat dit betreft staat zij als symbool voor ons leven. Namelijk het feit dat Jezus haar bij zich riep. Dat doet Hij ook aan ons adres. Hij roept ons bij Hem te komen. Dat doet Hij niet ondanks onze zwakheid maar omwille van onze zwakheid.

Ik mag mijn gebrokenheid bij Jezus neerleggen, het toevertrouwen aan Hem. Tot ieder van ons zal Hij zeggen: 'Kom allen bij Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, Ik zal jullie rust geven' (Mt 11, 28). Hij is bij machte mijn lasten van mij af te nemen, mijn boeien los te maken, mij ten diepste innerlijk te bevrijden.

Slechts één zaak moeten we doen: Ingaan op zijn uitnodiging om naar Hem toe te gaan. Anders gezegd: de keuze maken om biddend aan zijn voeten - bij wijze van spreken - neer te knielen, onze handen en hart geopend. De tijd van het gebed koesteren. Alsook de stilte. Niet onmiddellijk heel je gebedstijd vol proppen met allerlei gebedjes en lofzangen vanuit boekjes. Vanuit het 'kant en klare gebed' de stilte in. Zwijgend. Jezus bij jou laten zijn en jij bij Hem. Laat je door Hem omarmen. Heet Hem welkom in je zwakheid, je gebrokenheid, je gekwetstheid. En laat je helen. Drink van zijn genade. Ween als er tranen komen, glimlach als dit je gegeven wordt. Maar wees vooral oprecht bij Hem.
Laat je optillen, je gebogenheid achterlatend. Laat Hij je nieuw maken. Laat het een feest van barmhartigheid zijn. Zijn Pasen in jou.

En ga dan het leven in. Naar de mensen jou toevertrouwd. Ga naar je werk, je huishouden, je bezigheden. En bemin. Ja ... bemin ... opgestaan in Hem.

Laten we bidden

Heer Jezus,
wij danken U dat U ook ons
roept naar U toe te komen.
Leg uw hand op ons leven,
maak onze boeien los,
geef ons uw vrede.
Alle dagen van ons leven.
Amen.

Ik wens ieder van u een diepe en innige godsontmoeting toe.
Met een genegen groet,
kris

Reacties

  1. Wederzijds wens ik ook jou een diepe en innige godsontmoeting toe.
    Dank voor je woorden … ze raken mijn hart …

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zomaar een bedenking bij de mooie lezingen van vandaag... De biecht, weinig gekend, weinig geliefd, maar het sacrament, het geschenk bij uitstek om met onze gebrokenheid en onze zwakheid op de uitnodiging van de Heer in te gaan om even bij Hem te komen en daarna opgericht en geheeld weer verder te gaan... De Heer is de Dokter bij uitstek voor al onze grote en kleine kwaaltjes die we alleen nooit de baas kunnen...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. De kromgebogen vrouw is in 1-2-3 geheeld en opgericht na de ontmoeting met Jezus. Bij mij voelt het meer als een proces van heling, waarin ik telkens kleine stapjes probeer te zetten om jarenlange patronen van angst en onzekerheid te doorbreken.
    Ik kan telkens kiezen om in te gaan op Zijn uitnodiging, maar het blijft toch een genade om me geheeld te voelen.
    Ik denk soms 'ik krijg de genade niet', maar ergens weet ik dat de genade er altijd al is. Het is een proces van omvorming, met vallen en opstaan, me steeds opnieuw toevertrouwen met alles wat in me leeft.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik mag mijn gebrokenheid bij Jezus neerleggen, het toevertrouwen aan Hem. Tot ieder van ons zal Hij zeggen: ‘Kom allen bij Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, Ik zal jullie rust geven’ (Mt 11, 28). Hij is bij machte mijn lasten van mij af te nemen, mijn boeien los te maken, mij ten diepste innerlijk te bevrijden.

    Slechts één zaak moeten we doen: Ingaan op zijn uitnodiging om naar Hem toe te gaan. Anders gezegd: de keuze maken om biddend aan zijn voeten – bij wijze van spreken – neer te knielen, onze handen en hart geopend. De tijd van het gebed koesteren. Alsook de stilte. Niet onmiddellijk heel je gebedstijd vol proppen met allerlei gebedjes en lofzangen vanuit boekjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. wat me bij lezing van het genezingsverhaal in het evangelie van vandaag opviel, en veel vaker als het om genezingen gaat, is dat het, van degene die genezen wordt, toch altijd een stap vraagt in het ongewisse, buiten de orde: "Maar de leider van de synagoge [..] zei tegen de menigte: ‘Er zijn zes dagen om te werken. Kom dus op die dagen om u te laten genezen en niet als het sabbat is!’ ". ik moet bereid zijn om uit mijn 'comfortzone' te stappen om Jezus zijn werk te laten doen. wil ik dat wel? Of houd ik me liever veilig aan de regeltjes die we met z'n allen bedacht hebben om onze veiligheid en voorspoed te waarborgen?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. De sabbat - nu onze zondag - is een dag om met onze broeders en zusters bij God te zijn en om ons door Jezus op te laten richten zodat we kunnen kijken in het gelaat van God en in dat van onze medemens.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat zijn een uitertste die dat doen en niet dé joden. Zoals bij ons heb je vlaams belang maar dat zijn niet dé vlamingen.

      Verwijderen
  7. Ik zit met het beeld van Jezus die gebukt onder het kruis doorgaat. Niet 1 keer maar meerdere keren. En dan het beeld van ene Simon van Cirene die de last van Jezus op zich neemt.
    Ook wij kunnen Jezus kruis helpen dragen. Wij kunnen onze stem laten horen bij onrecht en mensen een spiegel voorhouden opdat ze tot inkeer zouden komen en we kunnen daar ook voor bidden. Natuurlijk mogen we niet vergeten om ook zelf in de spiegel te kijken.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Durven we bij ons gebed voor de zieken écht geloven en écht verwachten dat de Heer de zieke geneest?! Hoeveel geloof hebben we eigenlijk? Ik stel de vraag ook voor mezelf. Eén ding is zeker, zoals de Heer het in zijn woord zegt: "Hij is dezelfde, gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid", een God die redt, geneest en bevrijdt. Ook lichamelijke genezing hoort daarbij. Spijtig genoeg heeft de Kerk in de loop van de tijden dit aspect (dit geloof) losgelaten. Zie het sacrament van de ziekenzalving (klemtoon op 'zieken', niet op stervenden). Er wordt in de gebeden geen woord gerept over genezing. Wat voor een geloof is dat dan?

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten