donderdag in week 26 door het jaar

LAAT MIJ HEER UW BEDDING ZIJN

Doorgaans geeft Jezus richtlijnen vooral aan zijn eigen twaalf leerlingen. Vandaag richt Hij zich tot  een veel grotere groep van leerlingen, de tweeënzeventig. Wij allen - jij en ik - mogen ons één van hen weten. Dus ook de woorden van Jezus tot deze grote groep mogen we beluisteren als aan ons gericht.

Zijn we er ontvankelijk voor ?

Vooreerst vraagt Jezus om voorloper te zijn: ‘… die Hij twee aan twee voor zich uit zond naar iedere stad en plaats waar Hij van plan was heen te gaan.’ (Lc 10, 1). Wij zelf zijn niet de Heer. Maar we mogen wel zó met elkaar omgaan dat er een mogelijkheid ontstaat dat de Heer zich kan openbaren. Dát is de essentie van ‘voorloper’ zijn. Scheppen wij inderdaad dat klimaat in onze omgang met anderen waar de Heer alle ruimte krijgt om zich te tonen? Niet dat onze omgang met elkaar van die aard moet zijn dat er altijd opnieuw mogelijkheden geschapen moeten worden waar over de Heer of het evangelie gepraat kan worden. Dat kán het zijn maar het is veel breder. Gaan we zo’n wijze met elkaar en met ieder ander om, dat er een klimaat aanwezig komt waar de liefde van God zichtbaar kan worden; doorheen daad en/of woord?
En ja … soms zullen we ons misschien als schapen onder wolven voelen. Het zij zo. De liefde kan dat aan. Maak je vooral geen zorgen. De liefde is altijd sterker dan het kwaad. Dat mogen we geloven. Daarin mogen we staan. Als we de barmhartigheid onder elkaar maar goed in ’t oog houden.

Jezus vraagt in zijn zendingswoorden ook om drager en uitdrager te zijn van zijn vrede. Het hoort wezenlijk bij de taak van de gezondene. ‘Als jullie een huis binnengaan, zeg dan eerst: “Vrede voor dit huis!’ (Lc 10, 5). Laten we inderdaad altijd handelen en spreken vanuit Gods vrede. Dat betekent: vanuit een innige verbondenheid met Hem. Laten we ieder mens – zowel onze huisbewoners als ieder ander die we ontmoeten – benaderen vanuit Gods vrede, vanuit een innerlijke rust die haar wortels heeft in Christus; een rust die ons in zijn liefde houdt.
Als deze liefde bij de ander ontvangen wordt: fijn. Wordt ze niet wordt gewaardeerd: het zij zo. Laat het vooral geen reden zijn om Gods vrede te verliezen. Ook hier: moge Gods barmhartigheid het hart zijn van onze omgang met ieder ander.

Een derde kenmerk van de gezondene is dat hij geroepen is genezend aanwezig te zijn en daarbij mededelend dat het Rijk van God aanwezig is. ‘Genees de zieken die er zijn en zeg tegen hen: “Het koninkrijk van God heeft jullie bereikt.”’ (Lc 10, 9). En ook al klinkt het cliché, maar genezing heeft ieder mens nodig, inclusief wijzelf. Onze roeping om voorloper te zijn bestaat er dus in zo’n klimaat te scheppen dat de Heer ‘genezend’ aanwezig kan komen; de ander op zo’n wijze aanrakend dat elke duisternis in genade omgedraaid wordt naar Gods licht. Wie dit klimaat schept stelt het Gods Rijk aanwezig.

Laten we aandacht hebben voor onze zendingsroeping wanneer we anderen ontmoeten. Niet als een onmogelijke opdracht, maar eerder als een fijn en warm gebeuren; een dagelijkse evidentie van ons christen-zijn.

Laten we bidden

Heer,
maak ons tot uw bedding,
tot stromen van uw vrede.
Moge op deze wijze
Gods goedheid
ten diepste geëerd
en bezongen worden.
In uw naam.
Amen.

Een vrede-volle donderdag,
kris