dinsdag in week 29 door het jaar

HIER BEN  IK
(uit psalm 40)

Beste mensen, om de gekozen verzen van deze ze psalm in zijn context te begrijpen neem ik even ook het begin van de psalm mee:
Vol verlangen heb ik op de HEER gewacht en Hij boog zich naar me toe Hij heeft mijn roep om hulp gehoord.

Wat David, de schrijver van de psalm, meegemaakt heeft wordt niet direct duidelijk in deze psalmtekst. Waarschijnlijk is hij door een diep proces van nood gegaan waar hijzelf niet uitkwam. Hij had lang gewacht op bevrijding uit die vreselijke situatie. Ik vermoed dat hij langdurig en vurig om redding gebeden heeft, en toen gebeurde het.

Hij trok mij uit de kuil van het graf
uit de modder, uit het slijk,
Hij zette me neer op een rots,
een vaste grond voor mijn voeten.

Er kwam, na zo’n bevrijdende hulp, spontaan een lied in hem op om God te loven en te prijzen en publiekelijk te getuigen over hetgeen hij ondervonden had … David is vol van zijn ervaring, die hem hem een diep inzicht heeft gegeven hoe God kan werken als men zich in vol vertrouwen tot Hem wendt. Eigenlijk heeft hij er geen woorden voor. Als je uit een zeer bedreigende situatie gered wordt, weet je niet hoe je daarvoor bedanken kunt. De ervaring kan er te groot voor zijn. In David riep het een inzicht op dat het offeren van dieren – een praktijk die veelvuldig werd toegepast – niet op kon tegen de gave van zichzelf:

Offers en gaven verlangt U niet,
brand- en reinigingsoffers vraagt U niet.
Nee, U hebt mijn oren voor U geopend
en nu kan ik zeggen: Hier ben ik,
over mij is in de boekrol geschreven’’
Uw wil te doen, mijn God, verlang ik,
diep in mij koester ik uw wet.

Die woorden ‘Hier ben ik’ hebben me ooit zeer getroffen toen ik op pelgrimage in Italië was en nog even de kapel van de zusters bezocht waar ik overnacht had. Het was meditatietijd. Een bank voor me zat een zuster die zich omkeerde en mij een Bijbeltje aanreikte. Ik sloeg het op een willekeurige plaats open en kwam uit bij de passage waarin de kleine Samuel door God geroepen werd, en tot drie keer toe dacht dat Eli, de priester in die tempel, hem riep, maar dat bleek niet zo te zijn. De derde keer zei Eli tegen hem: ‘Het moet de Heer zijn die je roept. Als je die stem nog een keer hoort, zeg dan: Eccomi‘, Italiaans voor: Hier ben ik). En zo gebeurde het (1 Sam 3, 1-10). (In onze nieuwste vertaling staat: ‘Spreek Heer, uw dienaar luistert’. Dat klinkt wat plechtiger, maar betekent hetzelfde).

Soms overkomt het mij, en mogelijk ook jullie, dat je die herhaalde roepstem niet goed hoort. Het verhaal heeft diepe indruk op mij gemaakt, al kende ik het al veel langer. Eccomi is een trefwoord geworden in veel omstandigheden van mijn leven. Het is een ‘constante’ om mijn bereidheid uit te drukken de weg te gaan die voor me ligt, zelfs als ik de inhoud nog niet ken.
Zo is dit antwoord: ‘Hier ben Ik’ ook op Jezus toegepast. Jezus die volledig Ja heeft gezegd op de roep van zijn Vader. Wij hebben er de kracht en de genade voor nodig om dit van ganser harte te kunnen zeggen. Daar willen we graag om bidden.

Laten we bidden

Goede God en Vader,
we hebben in Jezus, uw Zoon
gezien dat Hij zich volledig gegeven heeft
in zijn Ja-Woord aan U.
Het heeft Hem zijn leven gekost,
Zijn leven dat hij weer volledig terugontving
toen Hij opstond uit de dood.

Leid ons, via Hem
naar een volledige overgave
in datgene wat bij ons leven hoort
en in feite onze roeping is.
Leer ons, door alles heen,
ja te zeggen op uw roepstem
door Jezus, uw Zoon en  onze  Broeder,
die van harte heeft gezegd:
Hier ben IK.
Amen

Beste mensen, laten we het leven als leerschool beleven om steeds dieper en intenser ons ‘ja-woord’ uit te kunnen spreken: Hier ben ik!

Ricky Rieter