dinsdag in week 28 door het jaar

WAAR IS HIJ TE VINDEN ?
(bij Rom 1, 16-25)

Wat een mens over God kan weten is hun bekend omdat God het aan hen kenbaar heeft gemaakt.

Dat is nogal een overtuigende zin die Paulus schrijft naar de gelovige gemeenschap in Rome.

Is het zo dat ieder mens God zou kunnen kennen? Ik herinner me nog uit mijn jeugdjaren dat een priester die godsdienstles gaf dit ook heel stellig beweerde. Dit deed hij vanuit deze tekst uit de Romeinenbrief.

Zijn onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in zijn werken: zijn eeuwige kracht en goddelijkheid zijn voor het verstand waarneembaar. Er is dus niets waardoor zij te verontschuldigen zijn.

Ik was er verwonderd over, had er nooit over nagedacht, maar wel herinner ik me nu deze woorden. Ik zie hem nog zitten, zijn hoofd wat schuin, zijn vastberaden en overtuigende blik. Ook zijn naam weet ik nog.

Wat me destijds opviel, en ook nu weer, is een vraag die in me is blijven hangen. Is het werkelijk zo dat ieder mens God kan kennen? Dit is een vraag, misschien wel uit alle tijden.
Wat gebeurt er niet in onze levens en in de levens van lang geleden? Ja, vele goede dingen van mensen die leven op de wijze zoals die bij de schepping bedoeld is. Maar tevens vele slechte dingen van mensen die het tegendeel laten zien. Bestaat die tweede groep dan zomaar uit blinden? Is er in hun hart nooit een lichtje aangegaan waardoor ze weten dat ze ‘fout’ zitten, en hebben ze daar niets mee gedaan of hadden ze daar de kracht niet toe? Paulus wil uiteraard de mensen van toen (en nu) er zich bewust van maken waar ze mee bezig zijn. Dat is ook zijn roeping. Tevens bedoeld voor alle mensen, voor alle volkeren (vers 14, voorafgaande aan de lezing van vandaag), voor alle tijden.

Wat kunnen we nu met deze gedachte? Misschien is het goed om bij jezelf na te gaan of het vanzelfsprekend is dat je God kent en bemint. Hoe hebben wij God leren kennen?  Is Hij altijd als constante aanwezig geweest in ons leven? Door onze opvoeding, door ervaringen van de (toen nog zuivere) schepping? Door de liefde van mensen om ons heen? Of was Hij er ook bijvoorbeeld een hele tijd niet, door eigen blindheid, onvermogen, verkeerde keuzes, tegenvallers in ons leven, weerstand tegen het onchristelijke gedrag van kerkmensen of tegen de Kerk zelf in zijn functioneren?

In de laatste zin van de tekst van vandaag staat:

… die [de Schepper] moet worden geprezen in eeuwigheid. Amen.

Laten we dat nu gaan doen, samen met de psalmist. Het is  een deeltje uit psalm 19:

De hemel verhaalt van Gods majesteit,
het uitspansel roemt het werk van zijn handen,
de dag zegt het voort aan de dag die komt,
de nacht vertelt het door aan de volgende nacht.

Toch wordt er niets gezegd, geen woord gehoord,
het is een spraak zonder klank.
Over heel de aarde gaat hun stem,
tot aan het einde van de wereld hun taal.

Een Joods verhaal zegt dat God is, waar je Hem toelaat.

Beste mensen, mochten we Hem soms even een beetje kwijt zijn, dan zouden we naar buiten kunnen gaan om het universum in ons toe te laten, wie weet! Of nog simpeler, Hem toelaten op dit moment …

Ricky Rieter