7 okt - O.L.-Vrouw van de Rozenkrans

MIJN ZIEL  PRIJST EN LOOFT DE HEER, MIJN HART JUICHT OM GOD MIJN REDDER …
Bij Lc 1, 46-55; Lc 1, 26-38

Afwijkend van de gewone liturgie worden vandaag teksten gekozen die betrekking hebben op het feest van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans. Voor protestantse lezers en lezeressen is dat misschien een ongewoon thema. Wat er gevierd wordt is echter geheel gebaseerd op teksten uit de Bijbel.

In de katholieke traditie is het bidden van de rozenkrans een gewoonte die vooral vroeger vanaf jonge leeftijd geleerd werd (nu in veel mindere mate). Een gemakkelijk gebed waarin Bijbelse geheimen overwogen werden (en ook nu nog worden): blijde, droevige en glorievolle geheimen. Later zijn daar de geheimen van het Licht nog bijgekomen. Alle geheimen hadden te maken met mysteries uit de Bijbel. Terwijl de rozenkrans gebeden werd gleden de kralen van het gebedssnoer door de vingers.  De ouderen onder ons hebben nog herinneringen aan de tijd, waarin het hele gezin op de knieën bad. Voor de kleinsten duurde het wel erg lang. Ze konden de inhoud ook niet allemaal volgen. En de kokosmat was hard aan de knietjes. Toch hoorde deze traditie eigenlijk gewoon bij het leven, zoals andere, ook profane dingen bij het leven hoorden. Wat ik me herinner was een sfeer van verbondenheid in iets wat ik niet helemaal begreep, maar ik en mijn broertjes en zussen deden er desondanks op onze eigen manier gewoon aan mee.

Vandaag neem ik een regel uit het danklied van Maria, ook bekend als het Magnificat. Dank zal er in al onze levens zijn, voor de grote dingen die God aan ons gedaan heeft, uit welk nest we ook komen:
Mijn ziel prijst en looft de Heer, mijn hart juicht om God, mijn redder.
Maria bidt dit gebed nadat ze haar nicht Elisabet begroet heeft. Twee vrouwen die alleen maar jubel voelen tot in het diepst van hun wezen omdat ze beiden vervuld zijn van een groot geheim. Ze zouden wel samen een duet kunnen zingen, maar Elisabeth treedt terug uit eerbied voor haar jongere nicht: Gelukkig is zij die geloofd heeft dat de woorden van de Heer in vervulling zullen gaan.

Misschien mogen we zelf stilvallen bij deze grote mysteries, niet alleen die van Maria en Elisabeth, maar ook bij die van onszelf. En laten ook wij ons loflied zingen, al is het alleen maar in de stilte van ons hart. Ook aan ons zijn zo’n grote dingen gedaan!

(Het eerste geheim van de rozenkrans: De engel Gabriël brengt de blijde boodschap aan Maria. Het tweede: Maria bezoekt haar nicht Elisabet).

Laten we bidden

Wees gegroet Maria
vol van genade,
de Heer is met u.
Gij zijt de gezegende onder de vrouwen
en gezegend is Jezus,  de vrucht van uw schoot.

Heer Jezus, wij danken U voor uw moeder
die ook onze moeder wil zijn.
Moge ze, met u, ons nabij zijn
in leven en sterven.
en bij al onze wederwaardigheden!
Amen

Beste mensen, laat je dank maar uitstromen. Er is zoveel om dankbaar voor te zijn!
Ricky