donderdag in week 29 door het jaar

LEVEN IN GODS GENADE

Vandaag lezen we bij Paulus aan de christenen van Rome: 'Het loon van de zonde is de dood, maar de genade die God schenkt is het eeuwige leven in Christus Jezus, onze Heer.'

Elke mens is geroepen te leven, en wel ten volle. Voor een christen betekent dit: een leven leiden in God, vanuit Christus' aanwezigheid die hem bewoont. Of anders gezegd: Christus door hem, met hem, in hem. Het betekent in naam van Christus, en verinnigd in Hem, Gods goedheid zijn doorheen gebed en daden van goedheid. Hiermee beantwoordt de christen aan z'n oerroeping, namelijk het geschapen zijn naar Gods beeld en gelijkenis. Door Gods liefde te belichamen vindt hij ook zijn diepste identiteit. En dat doet hem leven; nu reeds, en over de dood heen, tot in de eeuwigheid.

Wie de zonde bemint en koestert, wie haar voedt en zichzelf alle kansen ontneemt in liefde te ontplooien, begeeft zich in een dood-lopend straatje. Men zoekt vreugde en bevrediging in oppervlakkig geluk door het ego de enige beweegreden te laten zijn van het bestaan. Maar in de diepte vervreemdt men zich van God, waardoor de ziel verdort en het hart - als plaats van liefde - sterft.

Vandaag een oproep te kiezen voor het leven. De sleutel om hierin te slagen, zo lezen we bij Paulus, is 'de genade'. Geen eigen krachtpatserij, geen zelfredding, maar de hulp, de genade van de Heer. Denk aan Theresia van Lisieux die ons spreekt over de ontdekking van haar korte (of kleine) weg: heiligheid hangt niet af van eigen prestaties, maar enkel van de genade die de Heer geeft, en van ons toevertrouwen aan Hem.

Moeten we dan zelf niets doen? Hangt het dan enkel af van God? Dit laatste zou een grote vergissing zijn. God heeft ons wel degelijk nodig. Wat Hij vraagt is onze keuze voor Hem: ons ja-woord. Hij vraagt onze overgave aan Hem, opdat Hij kan doen wat Hij zo graag wil doen: ons in Christus omvormen tot zijn liefde, zodat Hij door ons heen en verenigd met ons kan leven: bidden, zingen, dansen, werken.

Ons toevertrouwen aan Christus is de keuze die wij kunnen, en in zekere zin 'moeten', maken. Op deze wijze kan de Heer zijn werk doen, zijn genade schenken, die we zo nodig hebben om die mensen te worden die God voor ons droomt.

Laten we vooral niet denken dat deze weg een pad is vol rozenblaadjes, waar het geluksgevoel alom tegenwoordig is. Oh nee. Ware overgave aan de Heer zal een omvorming in ons tot stand brengen die van die aard is dat het ons ongetwijfeld zal brengen tot op het kruis van de Heer. En dan zijn we bij het evangelie van vandaag, dat ons uitnodigt niet halvelings te kiezen, maar ten volle, met een gezonde radicaliteit. Met alle gevolgen van dien. De omvorming door Christus aan ons gedaan, kan namelijk verdeeldheid teweeg tussen hen die kiezen voor Gods liefde en hen die zich ertegen verzetten. Dit kan verdeeldheid zaaien binnen gezinnen, families, kennissenkringen, op werkvloeren of waar dan ook.

Wat we dán zullen moeten leren is, zoals Jezus, deze pijn omarmen, ons bewust zijnde dat ze wezenlijk hoort bij het volgen van het evangelie. Dit betekent, naar het Woord van de Heer, Gods liefde bewaren, nederig blijven, niet en nooit veroordelen, maar juist vergevingsgezind in Gods barmhartigheid de ander altijd beminnen; nederig, afdalend, moedig.

Moge de Heer met ons deze weg gaan.

Laten we bidden

Heer,
help ons in U te kiezen voor God,
voor het volle leven.
Omwille van de wereld
waartoe Gij ons zendt.
Om deze genade bidden we,
in uw naam.
Amen.

Een vredevolle dag,
kris