dinsdag in week 27 door het jaar

EN HIJ DEED HET NIET
(Bij Jona 3)

Dag beste mensen, in het verhaal van Jona, waar we vandaag het tweede deel, hoofdstuk 3, uit lezen, hoorden we gisteren al dat Jona zijn roeping ontwijkt en met een boot de andere kant uit gaat, maar dat de hevige storm daar een stokje voor steekt. Om kort te gaan, hij wordt als ‘schuldige’ overboord gegooid, komt in de grote vis terecht, wordt na drie dagen weer uitgespuwd en moet alsnog zijn taak die hij wilde ontwijken, volbrengen: de stad Nineve aanklagen om hun zondige leven en oproepen tot bekering. Opdracht van God. Jona kan er niet onderuit. Dus hij verkondigt: Nog veertig dagen, dan wordt Nineve weggevaagd. Dat is profetentaal, in naam van God, dat wel. Jona gelooft niet in die bekering.
Nineve is een stad uit Assyrië. In elk geval zijn de inwoners allerminst vrienden van hem.

Het niet verwachte gebeurt. De inwoners gaan en masse in zak en as, de koning voorop, en zelfs de dieren doen mee. Prachtige beeldtaal die (onmogelijke) overdrijving. Ze menen het van ganser harte, en denken: Misschien dat God dan van gedachten verandert en afziet van zijn voornemen; wie weet zal Hij zijn woede laten varen, zodat wij niet te gronde gaan.

Wonderlijk wat er toen gebeurde. God zag er inderdaad vanaf toen het hele volk zich bekeerde. Hij vaagde de stad niet weg.  Hij deed het niet.

Zover vandaag. We hebben misschien onze bedenkingen rond het gegeven dat God berouw kan hebben, en van gedachten kan veranderen over iets wat Hij eerst wilde doen, en waar Hij later toch weer anders over denkt?

Wispelturig kunnen ónze verwachtingen zijn en ónze beloftes, wispelturig kan óns gedrag zijn: de ene keer willen we iets, maar een volgende dag zien we er weer vanaf. Maar van God kun je toch geen wispelturigheid verwachten! Hij weet echt wel wat Hij doet.

In het Oude Testament komt het regelmatig voor dat God spijt heeft van iets wat Hij eerder wilde.
Het is goed om te horen dat God flexibel is. Bij God heeft het niets met wispelturigheid te maken, nee juist met trouw aan zijn eigen wezen. Hij die enkel goedheid is, en met de mens een Verbond heeft gesloten, Hij houdt zich aan dit Verbond, ook als de mens verkeerde wegen gaat, en het geluk eigenlijk verspeeld heeft. Maar als God dan ziet hoe het volk tot inkeer komt is Hij de Vader die zijn ‘verloren’ kinderen weer opnieuw in zijn liefde wil omarmen. Hij is juist trouw aan zichzelf als Hij zich niet houdt aan zijn eerder gesproken woord. Ja, God kan ‘berouw hebben’!

En wij, hoe gaan we om met een ernstig conflict waarin we vinden dat de ander ons lomp of onheus behandeld heeft en wij hem/haar alleen maar het kwade toewensen, of hem/haar nooit meer willen zien?  Zijn we in staat onze houding bij te stellen als die ander zijn of haar gedrag verandert? Hebben we de moed om weer opnieuw royaal te zijn naar de ander?
Of omgekeerd: we beloven iemand iets en vervolgens doen we het niet. Waarom niet? Het kunnen schijnredenen zijn, tijdgebrek, of niet voldoende aandacht voor die betreffende persoon. Of slordigheid, onzorgvuldigheid, of toch nog verborgen boosheid.
Het heeft allemaal met zuivering van relaties te maken. Bijstellen is geen schande. In de Bijbel geeft God het voorbeeld.

Laten we bidden

God, goede Vader,
in het verhaal van Jona zien we
hoe U flexibel bent ten aanzijn van ons, mensen.
U gunt niemand het kwade
en bent altijd bereid
terug te komen op een situatie
die storend was in relatie tot U.
We mogen altijd opnieuw beginnen.
We danken U daarvoor,
en kijkend naar U,
leren we flexibel te zijn
ten opzichte van anderen,
door de kracht en het voorbeeld van Uzelf
en door Jezus, Uw Zoon, en onze Broeder.
Amen

Beste mensen, herkennen we de Jona in onszelf, en kennen we ook de liefde van God die groter is dan de Jona in onszelf?
Ricky Rieter