dinsdag in week 30 door het jaar

BARENSWEEËN, TOEN EN NU. VOLHARDEN IN DE HOOP
(bij Rom 8,18-25)

Wij weten dat de hele schepping nog altijd als in barensweeën zucht en lijdt.

Beste mensen, het lijkt wel of het onderwerp van Paulus waar hij in de Brief aan de Romeinen over schrijft gemakkelijk over te plaatsen is naar 2023. Hij gebruikt een prachtig beeld: barensweeën. Ja, de natuur is in barensweeën, we horen er bijna dagelijks over. Maar niet alleen de natuur, wij mensen, de hele bevolking van de wereld is in barensneeën. En het ‘kind’ wil maar niet geboren worden.

Velen van ons hebben misschien de spanningen meegemaakt als er een nieuw mensenkind geboren ging worden, of ook dat de geboorte niet altijd even vlot verliep. Anderen hebben het van horen zeggen. Pijnen die voorafgaan aan de geboorte van een nieuwe mens zijn de voorboden die vertellen: Het komt eraan, nog even en het is zover …, maar soms moet er ingegrepen worden als het kind of/ende moeder in gevaar zijn.

Nu, bij de barensweeën van de natuur en de hele mensenwereld is er een stremming ontstaan in het geboorteproces. De natuur, de rampen, de oorlogen, het geweld, de mensen, het lijkt niet op te houden met de weeën. Wie kan er ingrijpen? En hoe dan? Kunnen we nog geloven dat er iets nieuws gaat beginnen, een nieuwe wereld zonder angsten en rampen, zonder geweld, zonder oorlog, zonder twijfel aan de zin van dit bestaan? De weeën van de wereld zijn als de golven van de zee die hoger en hoger worden en veel mensen ‘verdrinken’ erin.

Paulus wil ons hoop geven. Hij zegt heel nuchter:
Als we echter nu al zouden zien waarop we hopen zou het geen hoop meer zijn. Wie hoopt er nog op wat hij al kan zien. Maar als wij hopen op wat we nog niet zien, blijven we in afwachting daarvan volharden.

De schepping zal bevrijd worden uit de slavernij van de vergankelijkheid en zal delen in de vrijheid en luister … lezen we in deze brief, en zij niet alleen, maar ook wijzelf …

Volharden, dat zegt Paulus, de moed niet opgeven. Een spreekwoord zegt: ‘Moed verloren, al verloren.’ Kunnen wij de moed bewaren in onszelf, kunnen we, naast onze inzet, erop blijven vertrouwen dat er een God is, die zijn schepping niet laat vallen, maar er trouw aan is, en ook trouw vraagt van ons, die tot medebeheerders gemaakt zijn van deze schepping?

Laten we bidden

Goede Vader,
U die ons kent zoals we zijn,
blijf bij ons,
nu de wereld die U zo mooi geschapen hebt
zo lijdt met grote barensweeën:
de natuur, de mensen.
Soms is het moeilijk het vertrouwen gaande te houden.
Zonder Uw hulp kan ons eigen gebrekkige inzicht
niet leiden tot ontwikkeling van het geboorteproces
waarin de natuur en het mensdom zich nu bevinden.
Blijf bij ons en onze wereld door Jezus, Uw Zoon,
en help ons om goede medewerkers te zijn
voor het behoud van Uw schepping.
Amen

Beste mensen, laten we de hoop gaande houden, op dingen die we niet kunnen zien, zoals Paulus ons toeroept in de tekst van vandaag. Niet zien en daarom juist geloven.

Ricky Rieter