donderdag in week 28 door het jaar

WAARACHTIGHEID
(Bij Lc 11, 47-54)

Vandaag een ‘wee-jullie-evangelie’. Jezus geeft af op bepaalde mensen binnen de kring van de zogenaamde wetgeleerden en de groep van de Farizeeën die naar uiterlijke schijn schijnbaar een religieus perfect leven leiden, terwijl ze van binnenuit gezien ver van God en zijn liefde staan. En ze sloten zich op in een verleden, en wel op zo’n wijze dat er geen enkele openheid was voor iets nieuws.

Mogen we dit evangelie, deze vermanende woorden van Jezus, beluisteren alsof ze ook tot ons gericht zijn? Ja hoor, heel zeker.

Laten we de woorden van Jezus als kerkgemeenschap beluisteren, en daaruit besluiten dat iedere vorm van hypocrisie binnen de Kerk vernietigend werkt. Hypocrisie holt de Kerk uit, het kwetst mensen en het jaagt vele mensen weg. Als kerkgemeenschap zouden we authenticiteit hoog in het vaandel moeten dragen. Mensen zullen dit opmerken, en velen zullen komen kijken.

Als ik aan authenticiteit als kerkgemeenschap denk, dan denk ik vooral aan een gemeenschap die vanuit de Heer dienend in het leven staat, ieder omarmend, met een bijzondere genegenheid voor wat broos is in onze samenleving. En, zoals paus Franciscus zegt, we mogen geen schrik hebben daarvoor onze handen vuil te maken.

En graag met wat enthousiasme. Een van het soort dat in haar bescheidenheid opvalt.

Wat we vooral niet mogen doen is cocoonen, ons terugtrekken binnen onze kleine gemeenschapjes: parochie, gebedsgroepjes, katholieke verenigingen her en der. Uiteraard is er niets mis mee wanneer je gemeenschap beleeft binnen de parochie, een gebedsgroep, of een vereniging. Maar we mogen ons er niet in opsluiten, integendeel. We moeten naar buiten treden, de straat op. Weg uit onze katholieke comfortzone. De wereld in. Ieder omarmend.

Jezus is duidelijk. ‘Jullie zijn het licht van de wereld, het zout van de aarde’. Met andere woorden: we worden de wereld in gezonden, de Blijde Boodschap belevend en uitdragend, als Paasmensen. Als mensen die leven vanuit de verrijzenis van de Heer. Vrede- en vreugdevol dus.

En ja, graag dus authentiek. Eenvoudig, met een geloof gegrond in het leven van elke dag, met een gezond boerenverstand, dagelijks biddend op de knieën, verbindend, de liefde van de Heer dragend en uitdragend. Zonder al te veel blablabla, zonder met de Bijbel rond de oren te slaan. Ook geen salontheologie. Maar een eenvoudig geloof, in innige verbondenheid met de Heer, als het hart van je bestaan, dat je van binnenuit zo graag wil delen met anderen, doorheen gesprek en leven.

Laten we als kerkgemeenschap een warme haard zijn in deze vaak koude wereld.

Laten we bidden

Jezus,
mogen wij als Kerk U nabij zijn,
zoals Gij ons nabij zijt.
Mogen wij alzo ieder omarmen,
zuiver en oprecht.
In uw naam.
Amen.

Een mooie dag !
Met een genegen groet,
kris