maandag in week 3 van de advent

WAARHEID IN HET LICHT VAN DE HEILIGE GEEST
(Bij Mt 21, 23-27)

De hogepriesters en oudsten waren vooral bekommerd om zichzelf: hun denken, hun veiligheid, en niet om de waarheid. Dat maakte hen niet alleen blind, maar ook ontoegankelijk. Hun hart bleef gesloten.

Laten we echter niet te snel denken dat wij zoveel anders zijn dan zij. Hoe vaak besteden wij geen energie aan het verdedigen van wat we zien als onze waarheid? Wat ík denk, wat ík zeg, hoe ík het zie… dat vinden we toch oh zo belangrijk. En vaak verwachten we dat anderen dat respecteren. 'Ieder z’n waarheid,' zeggen we dan. Maar als iedereen zo zou leven en praten, zou er nog maar weinig ruimte overblijven voor dé waarheid.

Gods waarheid is een gegeven dat wij niet kunnen maken of claimen. We kunnen haar enkel ontvangen, in openheid en vertrouwen. De Geest zal haar ons openbaren. Dat vraagt leegte, innerlijke armoede en het geloof om onszelf toe te vertrouwen aan het waaien van de Geest. Dat klinkt eenvoudig, maar dat is het niet, vaak vastgeankerd aan onze eigen overtuigingen.

Een belangrijk beginpunt is de bereidheid jezelf steeds opnieuw kritisch en biddend te bevragen. Dat betekent dat je nooit mag denken dat je Gods waarheid volledig bezit, begrijpt of beleeft. Een mens is immers een wezen dat voortdurend evolueert, ook op geloofsvlak. Hoe je twintig jaar geleden dacht over God, is misschien niet hoe je vandaag over Hem denkt, en waarschijnlijk zal dat over twintig jaar opnieuw anders zijn.

In elke levensfase blijft één oefening centraal staan: jezelf leren leegmaken, leren arm worden van geest. Want wie innerlijk arm is, groeit in de bereidheid om God te ontvangen zoals Hij is, zoals Hij in Christus naar ons toekomt. Dit is geen oefening van één dag of één jaar, maar van een heel leven.

Het hart van deze oefening is het gebed, het gebed van het hart. Dat is in leegte voor God staan, los van alle beelden en verwachtingen die we van Hem hebben. Het is God God laten zijn. Het is Hem toelaten in je leegte, zodat Hij, en Hij alleen, je volheid wordt. Het is jezelf plaatsen in het grote ‘Gij’, en met Maria zeggen: 'Mij geschiede naar uw woord.'

Wie deze weg van overgave gaat, zal langzaam maar zeker groeien in inzicht en waarneming. In de stilte van zijn hart zal hij Gods waarheid ontvangen, haar omarmen, en leren God te laten zijn wie Hij is – in het gebed én in het leven.

Hij zal vanuit het hartsinzicht ontdekken hoe God ook spreekt in de wereld en hoe Hij te vinden is in de ander die ons oproept tot liefde.

Moge God zich tonen, en mogen wij voor Hem openstaan. Open, arm en leeg.

Laten we bidden

Heer,
Leer ons ons hart te openen voor uw waarheid,
niet die van onszelf, maar die van U alleen.
Bevrijd ons van onze angsten en trots,
opdat we ruimte maken voor uw Geest.
Schenk ons de moed om stil te worden,
los te laten wat wij menen te weten,
en U toe te laten ons te vormen naar uw wil.
Help ons met open ogen en een nederig hart
te luisteren naar uw stem in ons leven,
en U te herkennen in de ander.
Maak ons leeg van eigenbelang
en vervul ons met uw liefde,
zodat wij uw licht mogen dragen in de wereld.
Amen.

Geliefde mensen, moge ons hart openstaan voor Gods stem, zodat zijn waarheid ons mag vervullen en leiden naar vrede en liefde.
Zegen over deze nieuwe week.
kris

---

Om mee op weg te gaan

Betrap jij jezelf er soms op dat je je eigen waarheid ziet als dé waarheid en van daaruit spreekt of handelt naar anderen? Draag je de innerlijke bereidheid om jezelf kritisch en biddend te bevragen? Durf je – al dan niet letterlijk – op je knieën te gaan en te bidden om vanuit leegte en vertrouwen de Geest toe te laten je te openen voor Gods waarheid? Ben je bereid daar tijd voor te nemen, de stilte en de leegte omarmend? En ben je bereid om eventueel je eigen 'denken' los te laten om het opnieuw te formuleren vanuit wat God in je binnenste 'zegt'?