vrijdag in week 1 van de advent

DE ROEP VAN HET HART
(Bij Mt 9, 27-31)

Nadat Hij een huis was binnengegaan, kwamen de blinden naar Hem toe.
Zo lezen we vandaag in het evangelie.

Verder lezen we dat, door hun sterke geloof, de blinden hun ogen geopend werden.
Maar – en daar wil ik even met jullie bij stilstaan – dit gebeurde in dat ene huis.

Een aanraking van de Heer gebeurt doorgaans niet op straat, niet in het rumoer van de wereld. En dan heb ik het niet over het ontmoeten van de Heer in de armen die we vaak wél op straat tegenkomen, of situaties in de drukte van het besttan waarin we de Heer ook kunnen ontmoeten. Ik heb het over het intieme samenzijn met de Jezus, in afzondering; een moment waarvoor je uitdrukkelijk kiest. Het is een beetje zoals Jezus zegt: ‘Als jullie bidden, trek je dan terug in je huis, sluit de deur en bid tot je Vader die in het verborgene is.’ (Mt. 6,6).

We hebben die afzondering, die stilte, nodig om de Heer te kunnen ontmoeten en welkom te heten. Ook al zijn we geroepen om ons te engageren in de wereld, soms is het goed en zelfs nodig om momenten vrij te maken waarin je even niet 'in de wereld' bent. Het zijn momenten tussen de Heer en jou, momenten van afzondering.

Zoals een jong koppel dat verliefd is en niets liever doet dan af en toe geheel alleen te zijn, om puur met elkaar te praten, samen te zijn, te knuffelen. Zo is het ook met onze omgang met de Heer. We hebben die momenten nodig om onze relatie met Hem te soigneren en te koesteren.

Die momenten kunnen letterlijk plaatsvinden in een andere ruimte (in de meeste gevallen zal dat ook zo zijn), maar in wezen gaat het vooral om een ruimte in jezelf. Een ontmoetingsplekje, voorbestemd voor de Heer en jou. Om in stilte bij elkaar te zijn, om te spreken of simpelweg van Hem te ontvangen.

Dat hoeven niet altijd topmomenten te zijn of wauw-ervaringen. Soms zijn het gewoon momenten van verstilling, zonder spectaculaire alleluia-gevoelens. Gewoon bij Hem zijn, zoals Hij bij jou is. Met dat innerlijke, diepe verlangen om in Hem te leven, vanuit zijn aanraking.

Het zijn gelegenheden waarin je ten diepste toelaat dat God je aanraakt, ook – en vooral – die plekjes die genezing nodig hebben. Zoals bij de twee blinden uit het evangelie van vandaag. Het is je openen voor Hem, zodat Hij aanwezig kan komen in je donkerte. De Heer doet niets liever dan dat. Daarvoor is Hij zelfs gekomen (Mc 2, 17). En dat hoeft niet op straat te gebeuren (hoewel dit natuurlijk ook kan). Het is iets tussen de Heer en jou, iets dat zich vaak in afzondering en stilte voltrekt.

Soms gebeurt die aanraking in een enkel moment, soms duurt het weken, maanden of zelfs jaren. Wat belangrijk is, is dat we bewust tijd nemen voor die momenten, bij voorkeur dagelijks. Dit vraagt om discipline, want zonder die discipline vervagen onze voornemens om dagelijks tijd voor Hem vrij te maken vaak. Tijd maken voor de Heer is een bewuste keuze waarin volharding noodzakelijk is.

Voor mensen met een druk bestaan is dit niet altijd evident. Maar als het lastig is, helpt deze gouden tip: sta gewoon een kwartier eerder op.

Net zoals we drie keer per dag eten omdat ons lichaam voedsel nodig heeft, zo heeft ook onze ziel regelmatige die voeding nodig.

Vanuit deze ontmoeting met de Heer mogen we dan leven. In wezen hoeven we het gebed zelfs niet te verlaten. De geest van gebed kan aanwezig blijven in alles wat we doen. Toch blijven expliciete gebedsmomenten van fundamenteel belang.

Laten we bidden

Goede God,
moge uw Geest ons bezielen.
Leer ons de stilte op te zoeken,
waar U ons aanraakt en geneest.
Help ons tijd te maken voor U,
weg van de drukte,
om uw helende nabijheid te ervaren.
Sterk ons geloof en geef ons rust
in de eenvoudige momenten bij U.
Mogen we in alles met U verbonden zijn.
Om deze genade bidden wij,
in Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.

Geliefde mensen, wat ik jullie toewens is de tedere aanraking van Jezus in jullie hart. Omhels Hem.
Een vredevolle vrijdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Ik wil je aanmoedigen om regelmatig de stilte op te zoeken, zowel buiten jezelf als diep vanbinnen in je hart. Laat de rust en de stilte je uitnodigen om los te laten en eenvoudigweg aanwezig te zijn. In die stilte kun je de woordeloze, tedere aanraking van Jezus doorvoelen. Laat deze momenten van verstilling een bron van kracht en genade zijn in je dagelijks leven.