donderdag in week 1 van de advent

ZIJN WAT JE ONTVANGT
(Bij Mt 7, 21 + 24-27)

Bidden is van levensbelang. Het opent ons hart naar God en verbindt ons, in Christus, met zijn aanwezigheid. Door gebed leren we nederig te worden en ons innerlijk naar Hem te keren. Het gebed is een bron van genade waaruit we dagelijks mogen putten om onze ziel te laven en te voeden. Ook de liturgie heeft een onmisbare plaats. In het vieren van de liturgie staan we als gemeenschap voor Gods aangezicht: om Hem te eren, zijn Woord te beluisteren, van Hem te ontvangen en onze blik gezamenlijk naar Hem te richten. Het zijn heilige momenten die ons leven doordringen van zijn liefde en waarheid.

Maar Jezus waarschuwt vandaag dat woorden en rituelen alleen niet voldoende zijn. Gebed en liturgie, hoe belangrijk ook, hollen we uit als ze niet leiden tot een leven dat Gods wil weerspiegelt. Ons gebedsleven en onze vieringen zijn bedoeld om ons te vernieuwen en te voeden, zodat we die liefde en ook in ons dagelijks handelen belichamen. Het ware eerbetoon aan God vindt plaats wanneer we zijn wil doen in de wereld en ons leven maken tot een liturgie van liefde en goedheid.

Dit betekent dat we ons niet afsluiten van de wereld, maar er met open ogen en een bewogen hart in staan. We worden geroepen om te zien met de ogen van Christus, die ons uitdaagt het onrecht, de armoede en de eenzaamheid die ons omringen niet te negeren. Niet wegkijken, maar handelen. Het begint klein: door in ons eigen leven te kiezen voor het goede en rechtvaardige in de omgang met onze directe omgeving. Maar het reikt verder, tot in de keuzes die we maken voor de samenleving en de wereld als geheel. Gods wil belichamen is kiezen voor liefde, vrede en gerechtigheid, zowel in dagelijkse kleine daden van goedheid als in het aanpakken van de grote uitdagingen van onze tijd.

Dit alles vraagt om een stevige verankering in Christus, zoals ook het evangelie van vandaag benadrukt. Hij is de rots waarop we bouwen, de bron van kracht die ons staande houdt in de stormen van het leven. Gebed en liturgie helpen ons om ons leven op dit fundament te bouwen. Vanuit ons gebedsleven leren we zijn stem kennen en ontdekken we waar Hij ons roept: in mensen, in situaties, en in de wereld om ons heen.

Laten we trouw zijn aan het gebed en de liturgie, maar niet als doelen op zich, maar als bronnen van kracht en genade die ons sterken om in de wereld te staan, waartoe we gezonden zijn. Door God te ontmoeten in gebed en viering, worden we geroepen om zijn wil te volbrengen in ons dagelijks leven. Zo eren we Hem niet alleen met onze woorden, maar vooral met ons leven: een leven dat zijn liefde weerspiegelt, stevig gebouwd op de rots die Christus is.

Laten we in ons leven waarmaken wat we in gebed en liturgie ontvangen.

Laten we bidden

Heilige Geest,
bron van leven,
bid in ons.
Leid ons in Christus,
opdat wij vanuit onze eenheid met Hem
Gods wil mogen belichamen.
Maar ons nederig en arm van geest.
In Christus' naam.
Amen.

Geliefde mensen, het evangelie is duidelijk: 'Niet iedereen die “Heer, Heer” tegen Mij zegt, zal het koninkrijk van de hemel binnengaan, alleen wie handelt naar de wil van mijn hemelse Vader.' Mogen we deze woorden ter harte nemen.
Een toegewijde donderdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Kijk eens in de spiegel van je eigen leven. Is je dagelijks leven inderdaad een eren van God? Bewaar je in alles wat je doet de geest van het gebed? Anders gezegd: Belichaam je wat je ontvangt in je gebedsleven?