dinsdag in week 24 door het jaar

DE KRACHT VAN BARMHARTIGHEID

Tekst overweging: Kris

In de Bijbel is de weduwe een beeld van kwetsbaarheid. Zij heeft geen echtgenoot meer die haar beschermt of voor haar zorgt, en wanneer ook haar kinderen sterven dreigt ze volledig zonder toekomst achter te blijven. In het evangelie van vandaag ontmoeten we zo’n vrouw in Naïn. Ze is niet enkel weduwe maar verliest nu ook nog haar kind, haar laatste houvast. Op dat moment stapt Jezus haar leven binnen. Hij ziet haar verdriet en raakt tot in zijn binnenste bewogen.

Het is opvallend dat deze vrouw Jezus niet om hulp vraagt. Er is geen verzoek om genezing, geen uitdrukking van geloof. Jezus laat zich raken door haar pijn en handelt vanuit pure barmhartigheid. Hij doorbreekt de stroom van rouwklachten, raakt de lijkbaar aan en roept de jongeman terug tot leven. Wat onmogelijk leek, wordt werkelijkheid: God openbaart zich als de Heer die leven geeft, sterker dan de dood.

Laten we dit evangelie leggen op ons eigen leven en ons de vraag stellen: Hebben wij oog voor het kwetsbare rondom ons? En als we het zien, raakt het ons dan zo diep dat het ons in beweging zet? Haalt het kwetsbare in de ander het beste in ons naar boven?

Het gevaar bestaat dat we als een soort liefdadigheidswerkers te werk gaan en de ander te hulp snellen. Alsof wij degenen zijn die helpen en de ander enkel ontvangt. Echt mede-lijden gaat naast de ander staan en zoekt nabijheid in wederkerigheid. Jezus ging naast de weduwe staan en deelde in haar verdriet. Daar gaat het om: ons plaatsen naast de mens die lijdt, als een broer of zus die meeleeft.

Kwetsbaarheid heeft vele gezichten. Het gaat om de eenzame in de buurt of de armen in onze stad, maar ook om de stille pijn van wie dicht bij ons leeft. Soms draagt een huisgenoot een last van schuld, voelt iemand zich niet begrepen of heeft iemand gewoon een dipje. Dat is evengoed kwetsbaarheid die om aandacht vraagt. Echte broederlijkheid, die ook zusterlijk is, begint vaak bij het zien en erkennen van wat zich vlak naast ons afspeelt.

En laten we niet vergeten dat we allemaal onze eigen kwetsbaarheid dragen. Ieder van ons heeft zijn rugzakje, zijn wonden, zijn momenten waarop liefde moeilijk lijkt. Ook daarin wil Jezus ons nabij komen. Zoals Hij in Naïn niet bleef toekijken maar bewogen ingreep, zo nadert Hij ons met medelijden. Hij wil in het hart van onze kwetsbaarheid ontvangen worden. Heet Hem welkom, laat Hem je aanraken en zalven, en sta met Hem op. Soms gebeurt dat in een onverwacht moment van troost, maar meestal is het een weg die langzaam groeit. Stap voor stap leer je Hem dieper welkom heten, en ontdek je dat kwetsbaarheid niet het einde is, maar een plaats kan zijn waar nieuw leven begint.

Het evangelie van vandaag eindigt met de woorden van de mensen: ‘God heeft zich over zijn volk ontfermd.’ Dat is de kern van ons geloof: Gods barmhartigheid is niet iets abstracts, maar een kracht die het leven vernieuwt. Moge deze genade ook in ons leven werkelijkheid worden. Dat Christus’ aanwezigheid in ons en onder ons ons mag aanzetten om barmhartig om te gaan met onze medemens. En dat wijzelf de nederigheid mogen dragen Hem welkom te heten in onze eigen kwetsbaarheid.

Laten we bidden

Heer Jezus
U had medelijden met de weduwe.
U hebt haar verdriet gezien.
U hebt haar zoon tot leven gewekt.

Kom ook in ons midden.
Raak onze kwetsbaarheid aan
en verlicht ons hart met uw barmhartigheid.

Maak ons mild en nabij voor elkaar.
Geef ons de moed om te dienen.
Mogen we zo opstaan in U.

Vandaag en alle dagen van ons leven.
Amen.

Geliefde mensen, moge ons dagelijks bestaan doordrongen zijn van de nabijheid van Christus die ons samen op weg zet om het goede te doen.
Een toegewijde dinsdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Het kwetsbare om ons heen stelt ons telkens voor een keuze, blijven we toeschouwers of laten we ons hart spreken? Waarvoor gaan we?