woensdag in week 26 door het jaar

VOLGEN, VERLANGEN EN WEERSTAND MET ELKAAR VERBINDEN

Tekst: Ricky Rieter

Beste vrienden, we verdiepen ons vandaag in het evangelie waarin het volgen van Jezus centraal staat. In feite hebben jullie je ingetekend op deze site omdat het verlangen om Hem te volgen, ook wakker is geworden in ieder van jullie.

Een man die blijkbaar enthousiast is over wat Jezus vertelt, zegt:

Ik zal U volgen waarheen U ook gaat. De zin die daarna komt maakt het al heel wat moeilijker, want Jezus antwoordt er niet direct enthousiast op.

De vossen hebben holen en de vogels hebben nesten, maar de Mensenzoon heeft geen plaats waar Hij zijn hoofd te ruste kan leggen. (Lc 9, 57 b-58)

Daar moet de man wel wat van geschrokken zijn, al staat dat er niet vermeld. Zijn we zelf ooit geschrokken van die woorden? We kennen de woorden misschien al langer, maar roepen ze bij ons ook vragen op of zijn we er al aan gewend en horen we ze niet meer ten diepste?

Verder lezend komen er meer mensen die Jezus wel willen volgen, maar toch nog eerst andere prioriteiten hebben.

Ook wij kunnen, kijkend naar ons leven, zowel het een als het ander herkennen: het verlangen enerzijds én de weerstand die het volgen oproept en toch wel doet afschrikken door de moeilijke consequenties.

In onszelf zitten er twee krachten die tegengesteld zijn aan elkaar. Ons grote verlangen om Jezus te volgen vanuit de liefde van ons hart, welke moeite het ook zou kosten, maar tegelijkertijd verlangen we ernaar om onze eigen gang te mogen gaan, en ons niet te laten afremmen door iets wat ons te veel moeite zou gaan kosten.

Wij weten tevoren niet wat het leven ons brengt aan lief en leed. Natuurlijk willen we weleens een feestje vieren en doen we graag dingen waar we goed in zijn en waar we plezier in hebben. Daar is in zich niets mis mee. Maar soms vraagt het leven wat anders van ons: een zieke in de familie die aandacht vraagt, een moeilijke klus die opgepakt moet worden, je werk om de kost te verdienen moet toch ook door kunnen gaan, en nog veel andere noodzakelijke prioriteiten. We willen  eigenlijk ook niet altijd nog weer een opdracht krijgen die ons veel tijd vraagt. Tijd hebben we voortdurend te weinig.

Hoe gaan we met die schijnbaar tegengestelde stromingen in onszelf om? Een eerste opmerking daarover is: beide stromingen herkennen. Het dilemma in onszelf niet ontwijken. Het is een kunst om de dingen die we verlangen niet als tegenstelling te zien. Maar hoe moeten we het dan aanpakken? Het zijn bewegingen die in ieder mens aanwezig zijn. We mogen ze accepteren als delen van ons. Ook de prioriteiten die het leven vraagt horen bij ons leven. Waar gaat het om? En vooral de hamvraag: Is het mogelijk om die schijnbaar tegenstrijdige bewegingen samen te laten gaan, ernaar te luisteren en te ‘vertalen’ in de roep van Jezus om Hem te volgen? Hebben we de moed om de lasten die het leven met zich meebrengt in dienst te stellen van het ‘volgen van Jezus’? Alles wat we meemaken zou immers tot ‘volgen’ kunnen worden. Of begrijpen we het niet goed?

Het voorbeeld van de man die eerst zijn vader wilde begraven, is wel heel schokkend.

Als onze ouders sterven is het vanzelfsprekend onze eerste prioritiet om hen de eer te geven om een goed verzorgde begrafenis te regelen. Het roept onze verontwaardiging op als we daar geen ‘tijd’ voor zouden kunnen of willen maken. We kennen ook de woorden: Eer uw vader en uw moeder.

Soms lijken woorden van Jezus heel hard en onbegrijpelijk. Jezus zegt tegen hem:

Laat de doden hun doden begraven, maar ga jij op weg om het koninkrijk van God te verkondigen. Lucas 9,60.

Als mijn eigen ouders zouden sterven, en Jezus was in de buurt, dan zou ik toch kiezen voor mijn ouders, en zeker op dat moment niet een overweging willen gaan schrijven voor deze site zoals Jezus vraagt ‘om te gaan verkondigen’. Hoe zou Jezus van me kúnnen vragen om mijn ouders niet eerst te mogen begraven?

Ergens anders in het Evangelie staat dat men dacht dat Jezus zijn verstand verloren had. Jezus heeft zijn verstand niet verloren, maar is een leraar die duidelijk verstaan wil worden, ook als zijn taal eventueel symbolisch bedoeld zou zijn. Ik kan me voorstellen dat mensen weglopen en gaan doen wat ze zelf als prioriteit zien. Ik zou ook weglopen en mijn ouders gaan begraven. Met welke intentie doe je iets. Het is niet de bedoeling van Jezus om het eerdere gebod om je ouders te eren - een voorschrift uit de Wet, - te relativeren. Wat wil Hij dan wél zeggen met die choquerende woorden? Jezus houdt niet van smoesjes. Zou Hij je diepste beweegreden misschien willen testen?

Ook het volgende voorbeeld van de man die de oproep tot volgen gehoord heeft, zal zo bedoeld zijn. Natuurlijk wil iemand voordat hij (of zij) zich geroepen voelt om Jezus te volgen, bijvoorbeeld door een kloosterroeping, eerst afscheid nemen van zijn ouders en familie. Ook hier klinkt zijn antwoord onverbiddelijk en onbegrijpelijk:

Wie de hand aan de ploeg slaat en achterom blijft kijken, is niet geschikt voor het koninkrijk Gods. (Lc 9,62)

Meent Jezus dan niet wat hij zegt? Hij wil weten of het jou echt menens is om Hem te volgen. Het vraagt wat van je, jij mag afwegen wat je over hebt voor Hem. Hij dwingt niet. Altijd mag je zelf beslissen. Hij wil ons met deze voorbeelden vooral op het hart drukken dat het volgen van Hem consequenties heeft voor je verdere leven.

Het volgen van Jezus is een weg die altijd over oneffenheden loopt. In Palestina zijn veel oneffen wegen. Jezus was onderweg naar Jeruzalem, waar zijn einddoel zou liggen. Hijzelf ging die weg ten einde toe, hoe grimmig die ook was. Het heeft ook Hem bloed, zweet en tranen gekost. Zijn blik bleef gericht op Jeruzalem waar de weg hem brengen zou. Zijn verlangen bepaalde de richting. Nee, Hij keek niet naar het ploegveld wat al afgewerkt was, maar naar de weg die open voor Hem lag, een pijnlijke weg.

Kijken we een ogenblik naar onze eigen weg. Zowel naar ons verlangen als naar de moeilijkheden die zich voor kunnen doen. Kijk niet om, de weg ligt open voor je. Hij gaat met je mee, altijd voorwaarts. Samen met Hem mag je de weg gaan. In jouw leven komen er andere, dan bovengenoemde,  voorbeelden die het je moeilijk kunnen maken. Kijk altijd naar je diepste verlangen, en vind de weg voorwaarts. Bid bij moeilijke keuzes om de Geest die je beste gids zal zijn.

Laten we bidden

Kom heilige Geest,
die wat verhard is, zacht wil maken,
die ons zal verlichten als het donker is,
die ons zal voeden met zichzelf
opdat we één met Jezus,
in en met Hem,
de weg kunnen gaan
die Hij gegaan is,
de weg die op ons is afgestemd,
de weg die eeuwigheidswaarde heeft.
Door Jezus, die de weg is ten leven.
Amen

Beste vrienden, kijk naar het landschap voor je, ook als de lucht betrekt. Voorbij daaraan gloort de morgen! Goede tocht, vandaag en alle dagen.
Ricky

---

Suggesties voor onderweg

Laat de vragen los die in je opkomen. Piekeren helpt niet. In plaats daarvan: laat je verlangen stromen, en leg welk probleem er zich ook voordoet, in Gods handen. Bid om de Geest en de weg zal je gewezen worden. Nooit ophouden met vertrouwen. Met een luisterend hart zul je de weg vinden, altijd voorwaarts. Wil je echt volgen? Volgen zonder angst, met een groot vertrouwen en een intense overgave?