zaterdag in week 22 door het jaar

WAAR REGELS EN GENADE ELKAAR ONTMOETEN

Tekst overweging: Kris

Wat heeft God eraan wanneer iemand de wet tot in de kleinste details naleeft, maar zijn hart gesloten blijft? Jezus stelde die vraag meermaals in zijn optreden, telkens wanneer Hij geconfronteerd werd met farizeeën en schriftgeleerden die vooral oog hadden voor de letter van de wet. Hij wees hen op lange gebeden en de witte gewaden die bedoeld waren om gezien te worden, op een zorg voor uiterlijke reinheid terwijl het innerlijk onveranderd bleef, op een ijver voor de sabbat die geen ruimte liet voor barmhartigheid. Natuurlijk waren er onder de farizeeën en schriftgeleerden ook oprechte zoekers, maar telkens wanneer de wet een keurslijf werd dat de liefde verstikte, maakte Jezus duidelijk dat God bovenal het hart zoekt en niet de uiterlijke nauwgezetheid.

Ook in het evangelie van vandaag zien we dat patroon: enkele farizeeën ergerden zich omdat de leerlingen aren plukten op de sabbat. Hun blik was vernauwd tot regels, alsof God vooral bekommerd is om kleine handelingen in plaats van om hongerige mensen. Jezus reageerde door te verwijzen naar David, die de toonbroden at en uitdeelde aan zijn mannen om hen in leven te houden. Daarmee maakte Hij duidelijk dat de wet ten dienste staat van de mens en niet andersom.

Toch betekende dit niet dat Jezus pleitte voor het afschaffen van de wet. Hij kwam niet om de wet te vernietigen, maar om haar te vervullen. Het gaat erom dat de wet altijd haar juiste plaats moet behouden: een wegwijzer naar liefde en gerechtigheid, en geen keurslijf dat mensen verstikt. Waar regels in conflict komen met de liefde, moeten we de moed hebben ze opnieuw te lezen in het licht van Gods barmhartigheid.

Want ook wij kunnen ons verliezen in uiterlijke vormen: weten hoe een ritueel hoort, regels volgen uit gewoonte, ons druk maken om de kleinste details van kerkelijk leven. Dat alles kan waarde hebben, maar het wordt een valkuil als het ons blind maakt voor de kern van het evangelie: liefde voor God en de naaste.

Concreet betekent dit dat we wetten of tradities niet zomaar terzijde hoeven te schuiven, maar ze steeds moeten toetsen aan de liefde. Vasten heeft zin als het ons opent voor God en de armen. Liturgie is waardevol als zij ons samenbrengt in gebed en gemeenschap, als een plaats waar iedereen - zonder uitzondering - welkom is. Kerkelijke voorschriften zijn goed als ze bijdragen aan een rechtvaardige en zorgzame samenleving. Maar waar regels mensen buitensluiten, armen vergeten of zieken verwaarlozen, roept de Heer op tot bekering, zodat we opnieuw leren zien waar het Hem werkelijk om gaat.

De wet wijst de weg, maar wanneer haar ziel wordt gedoofd, verliest zij haar waarheid. Het gaat niet om het naleven van de letter, maar om de geest die haar bezielt. Moge Gods liefde altijd het eerste en het laatste woord hebben in ons leven.

Laten we bidden

Heer van leven,
leer ons uw wet verstaan
als een weg die ruimte schept.
Bevrijd ons van starheid
en open ons hart voor barmhartigheid,
altijd gevoelig voor de noden van mensen.
Schenk ons de wijsheid
regels niet te eren om zichzelf
maar omwille van de liefde die U bent.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, laten we de wet omarmen, maar dieper dan de woorden, zodat zij ons brengt naar het hart van God en ons doet leven in de liefde van Christus voor elkaar.
Een mooi weekend,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Soms kunnen we de neiging hebben regels zo strikt te nemen dat ze ons eerder wegvoeren van de liefde dan ons erin te plaatsen. Stel jezelf daarom telkens de vraag: wordt hier de liefde gediend? Wees mild voor jezelf, maar tegelijk eerlijk en kritisch. Leg het neer in de schoot van de Heer en laat je door Hem de weg van liefde en barmhartigheid wijzen.